Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 ο Λεμιέ αγωνιζόταν στην κατηγορία Finn, στο Μπουσάν της Νότια Κορέας.
Ξαφνικά ο άνεμος δυνάμωσε και τα νερά αγρίεψαν.
Το σκάφος της ομάδας της Σιγκαπούρης που αγωνιζόταν στην κατηγορία 470 ανατράπηκε.
Εκείνη τη στιγμή ο Λεμιέ βρισκόταν στη δεύτερη θέση και η κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου ήταν μια ανάσα μακριά.
Ο Καναδός ιστιοπλόος όμως δεν το σκέφτηκε καν, βλέποντας ότι οι δύο συναθλητές του βρίσκονταν στη θάλασσα τραυματισμένοι, γύρισε πίσω και τους τράβηξε από το νερό.
Ο Λεμιέ δεν έφυγε από κοντά τους μέχρι να έρθει άλλο σκάφος για να τους παραλάβει.
Μόλις απομακρύνθηκαν με ασφάλεια επέστρεψε στον αγώνα αλλά τερμάτισε 22ος. Το ασημένιο μετάλλιο είχε πια χαθεί.
Στην απονομή των βραβείων ο Χουάν Αντόνιο Σάμαρανγκ του απένειμε το μετάλλιο «Πιερ ντε Κουμπερτέν» για το ήθος του ενώ η Διεθνής Ένωση Ιστιοπλοΐας του απένειμε τη 2η θέση λόγω της αθλητικής συμπεριφοράς του.
Ο Λεμιέ σήμερα είναι προπονητής . Το 2012 όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξη αν θα προτιμούσε να μιλάει για το μετάλλιο που θα μπορούσε να είχε κερδίσει αντί για τη διάσωση, έδωσε μια αποστομωτική απάντηση:
«στον αθλητισμό μπορεί να προσπαθείς σκληρά μια ολόκληρη ζωή και να λάβεις πολύ λίγες επιβραβεύσεις. Γι’ αυτή τη διάσωση όμως μιλάμε ακόμα, 25 χρόνια μετά».