Ένας Βρετανός αθλητής ενσάρκωσε όλα τα μηνύματα που πρεσβεύουν οι Ολυμπιακοί αγώνες το 1992 στη Βαρκελώνη.
Το όνομα του ήταν Ντέρεκ Ρέντμοντ και αργότερα έγινε σύμβολο της ΔΟΕ για το πνεύμα των αγώνων.
Ο Ρέντμοντ γεννήθηκε το 1965 Μπλέτσλεϊ του Μπακιγχαμσάιρ στην Αγγλία.
Από μικρή ηλικία τα φυσικά του προσόντα του επέτρεψαν να ασχοληθεί με τον στίβο. Σε ηλικία 19 ετών κατέρριψε το ρεκόρ Βρετανίας στα 400 μέτρα και δύο χρόνια αργότερα πήρε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Στουτγκάρδης.
Ήταν το μεγάλο ταλέντο των Βρετανών στον στίβο και προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ σε ηλικία 23 ετών.
1987 Ρώμη, Ντέρεκ Ρέντομοντ φωτογραφία: © Mike King/CORBIS
Αν και απογοητεύτηκε, ήταν αποφασισμένος να κερδίσει ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.
Μέχρι το 1992 είχε υποβληθεί σε οχτώ εγχειρίσεις. Μόλις ανάρρωσε ξεκίνησε να προπονείται σκληρά για τη Βαρκελώνη.
Η κούρσα της Βαρκελώνης
Η κούρσα του Ρέντμοντ θεωρείται από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο ημιτελικός αγώνας των 400 μέτρων θα πραγματοποιούνταν στο «Estadi Olympic» και ο Ρέντμοντ ήταν το μεγάλο φαβορί για τη νίκη.
Πριν ξεκινήσει ο αγώνας, όλες οι κάμερες έδειχναν το πρόσωπο του.
Ο Ρέντμοντ περίμενε χρόνια αυτή τη στιγμή.
Ο αγώνας ξεκίνησε και έκανε πολύ καλή εκκίνηση. Στα πρώτα μέτρα αύξανε ταχύτητα, ώσπου 120 μέτρα πριν τον τερματισμό ένιωσε μια έντονη ενόχληση στον δεξί μηρό του και σταμάτησε τον αγώνα. Γονάτισε στο ταρτάν και όπως διαπιστώθηκε αργότερα, είχε πάθει θλάση στον δεξί μηρό του.
Οι υπόλοιποι αθλητές τερμάτισαν αλλά ο Ντέρεκ αρνήθηκε να αποσυρθεί.
Αργότερα περιέγραψε τις σκέψεις του:«Είχα καταλάβει ότι όλα είχαν τελειώσει. Κοίταξα γύρω μου και είδα ότι οι αθλητές είχαν τερματίσει. Αλλά εμένα δεν μου αρέσει να τα παρατάω και αποφάσισα να τερματίσω την κούρσα, ακόμα και αν ήταν η τελευταία της ζωής μου».
Σηκώθηκε όρθιος, σφαδάζοντας από τον πόνο και ξεκίνησε να περπατάει κουτσαίνοντας προς τη γραμμή του τερματισμού.
Οι γιατροί και οι υπεύθυνοι που βρισκόταν στο στάδιο, προσπάθησαν να τον σταματήσουν αλλά εκείνος συνέχισε να προχωρά.
Αργά και βασανιστικά, αλλά δεν σταματούσε.
Στο πλευρό του ήταν και ο πατέρας του, ο οποίος μπήκε στον ταρτάν και τον έπιασε, λέγοντας του: «Είμαι εδώ θα τερματίσουμε μαζί» .
Ο Ντέρεκ δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του.
65.000 θεατές, σηκώθηκαν όρθιοι και τον αποθέωναν, ενώ πλησίαζε στη γραμμή του τερματισμού.
«Στη Σεούλ είχαν γράψει μπροστά από το όνομα μου ότι δεν είχα ξεκινήσει τον αγώνα, δεν ήθελα με τίποτα στη Βαρκελώνη να γράψουν ότι δεν τερμάτισα!».
Λίγα μέτρα πριν τη γραμμή τερματισμού, ο πατέρας του τον άφησε και ο Ρέντμοντ κατάφερε να τερματίσει.
Δεν κέρδισε τον αγώνα, αλλά κανείς δεν είπε ότι ήταν από τους χαμένους. Ειδικά ο κόσμος που τον αποθέωσε σαν να είχε σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ.
Δύο χρόνια μετά, έκανε επέμβαση για ενδέκατη φορά στον αχίλλειο και εγκατέλειψε οριστικά την καριέρα του αλλά η στάση και το πείσμα που επέδειξε εκείνη την ημέρα αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για όλο τον κόσμο.
Δείτε το βίντεο με τον συγκινητικό τερματισμό του Ρέντμοντ στη Βαρκελώνη