Οι φόροι πριν από τον 19ο αιώνα ήταν τόσο πολλοί στην Ελλάδα, ώστε, όσοι δεν είχαν να πληρώσουν, έβγαιναν στο βουνό.
Για τη φοβερή αυτή φορολογία, ο ιστορικός Χρυστόφορος Άγγελος, γράφει τα εξής χαρακτηριστικά: «Οι επιβληθέντες φόροι ήταν αναρίθμητοι, αλλά και άνισοι.
Εκτός της δεκάτης, του εγγείου και της διακατοχής των ιδιοκτησιών, έκαστη οικογένεια κατέβαλε χωριστά φόρον καπνού (εστίας), δασμόν γάμου, δούλου και δούλης, καταλυμάτων, επαρχιακών εξόδων, καφτανίων, κορφοπετάλλων και άλλων εκτάκτων.
Ενώ δε ούτω βαρείς καθ’ εαυτούς ήσαν οι επιβληθέντες φόροι, έτι βαρυτέρους και αφορήτους καθιστά ο τρόπος της εισπράξεως και η δυναστεία των αποστελλομένων προς τούτο υπαλλήλων ή εκμισθωτών.
Φόρος ωσαύτως ετίθετο επί των ραγιάδων (υπόδουλος – τουρκ. Raya) εκείνων οίτινες έτρεφον μακράν κόμη».
Από το τελευταίο αυτό, έμεινε παροιμιώδης η φράση: «πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του».
Δείτε από πού βγήκαν περισσότερες φράσεις εδώ.