Η πιο επιτυχημένη παρουσία της Ισπανίας στους Παραολυμπιακούς αγώνες έγινε στο Σίδνεϊ του 2000.
Συνολικά 107 μετάλλια ήταν ο απολογισμός της διοργάνωσης, ωστόσο οι πανηγυρισμοί δεν κράτησαν για πολύ.
Η επιτυχία αμαυρώθηκε από το τεράστιο σκάνδαλο που αποκαλύφτηκε μερικούς μήνες αργότερα.
Το «Μπάσκετ ID» για άτομα με ειδικές ανάγκες αφαιρέθηκε από τα αθλήματα των Παραολυμπιακών αγώνων μετά το Σίδνεϊ 2000.
Οι κανόνες παιχνιδιού ήταν παρόμοιοι με το μπάσκετ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το μόνο που άλλαζε ήταν ο χρόνος και οι διαστάσεις του γηπέδου.
Οι ομάδες που συμμετείχαν ήταν οχτώ: Ρωσία, Πορτογαλία, Πολωνία, Ιαπωνία, Βραζιλία, Ισπανία, Αυστραλία και Ελλάδα.
Τον Νοέμβριο του 2000 ένας παίκτης της ισπανικής ομάδας μπάσκετ, ο εικοσιεξάχρονος τότε Κάρλος Ριμπαγόρδα αποκάλυψε στην εφημερίδα «Capital» ότι μόνο οι δύο από τους συνολικά 12 παίκτες είχαν όντως νοητική καθυστέρηση.
Οι προϋποθέσεις για συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς ήταν οι συμμετέχοντες να έχουν είτε σωματική είτε νοητική αναπηρία.
Στην δεύτερη περίπτωση η αναπηρία δεν ήταν δυνατό να διαπιστωθεί χωρίς τις απαραίτητες εξετάσεις.
Για να έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στη διοργάνωση, ο επικεφαλής της ομοσπονδίας της Ισπανίας, Μάρτιν Βιθέντε, τους προμήθευσε πλαστά πιστοποιητικά.
Το έργο των αθλητών διευκολύνθηκε όταν έφτασαν στην Αυστραλία.
Δεν χρειάστηκε να προσποιηθούν ότι είχαν αναπηρία αφού δεν πέρασαν ποτέ από έλεγχο και τις αντίστοιχες ιατρικές εξετάσεις.
Όπως δήλωσε ο Ριμπαγόρδα αρκούσε να λένε ότι έχουν διανοητικά προβλήματα, όποτε τους ρωτούσαν.
Χαρακτηριστικά στον πρώτο αγώνα εναντίον της Πορτογαλίας, οι Ισπανοί ξέφυγαν στο σκορ με τριάντα πόντους.
Ο προπονητής υπό τον φόβο μην αποκαλυφθούν κάλεσε εσπευσμένα ταιμ-αουτ και τους είπε να χαλαρώσουν ώστε να μειωθεί η διαφορά.
Έως το τέλος του τουρνουά κανένας δεν αντιλήφθηκε την καλά στημένη απάτη των Ισπανών και όπως ήταν λογικό, έφτασαν στον τελικό.
Αντίπαλη ομάδα ήταν η Ρωσία, οι Ισπανοί κέρδισαν εύκολα τον αγώνα και κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο με σκορ 87-63.
Οι ψίθυροι για το μυστικό της ισπανικής ομάδας, ξεκίνησαν όταν κυκλοφόρησε στην αθλητική εφημερίδα «Marca» η φωτογραφία από τους πανηγυρισμούς του τελικού (αρχική φωτογραφία).
Τότε, αναγνώστες που ήξεραν τους αθλητές τηλεφωνούσαν στην εφημερίδα και έλεγαν ότι στην πραγματικότητα δεν είχαν νοητική υστέρηση.
Οι ιθύνοντες της ομάδας συμβούλεψαν τους παίκτες να φορούν καπέλα και να αφήσουν γένια ώστε να μην τους αναγνωρίζουν και να περάσουν απαρατήρητοι κατά την άφιξη τους στο αεροδρόμιο.
Τελικά δεν κατάφεραν να αποφύγουν τον διασυρμό, αφού ο Ριμπαγόρδα το αποκάλυψε στον τύπο.
Μάλιστα όταν τον ρώτησαν γιατί εξαπάτησαν τον κόσμο απάντησε: «Οι περισσότεροι το είδαμε ως ένα δωρεάν ταξίδι στην Αυστραλία’.
Σίγουρα το χρηματικό έπαθλο και η δόξα της νίκης ήταν τα επιπλέον κίνητρα.
Υπεύθυνος για την απάτη θεωρήθηκε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Μάρτιν Βιθέντε.
Κατηγορήθηκε ότι έστησε αριστουργηματικά την απάτη για να επωφεληθεί από τα κέρδη της νίκης και τις χορηγίες.
Η ιστορία ξεκίνησε το 1998, όταν ο Βιθέντε προσέγγισε διάφορους παίκτες μπάσκετ που δεν ήταν γνωστοί και τους πρότεινε να στελεχώσουν την Παραολυμπιακή ομάδα της Ισπανίας.
Ανάμεσα στους παίκτες, ήταν και ο Ριμπαγόρδα, ο οποίος ήταν δημοσιογράφος και αυτός που αποκάλυψε στον τύπο το σκάνδαλο.
Σύμφωνα με τον ίδιο η Ισπανία δεν ήταν η μοναδική ομάδα του τουρνουά που αποτελούταν από άτομα που δεν είχαν αναπηρία.
Τελικά ο Βιθέντε κρίθηκε ένοχος για την πράξη του και επέστρεψε ένα μεγάλο ποσό από τις επιχορηγήσεις που είχε λάβει κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων.
Οι παίκτες αθωώθηκαν και με τη σειρά τους επέστρεψαν τα χρυσά μετάλλια και τα χρήματα στην κεντρική ομοσπονδία των Παραολυμπιακών αγώνων.
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.
Συνολικά 107 μετάλλια ήταν ο απολογισμός της διοργάνωσης, ωστόσο οι πανηγυρισμοί δεν κράτησαν για πολύ.
Η επιτυχία αμαυρώθηκε από το τεράστιο σκάνδαλο που αποκαλύφτηκε μερικούς μήνες αργότερα.
Το «Μπάσκετ ID» για άτομα με ειδικές ανάγκες αφαιρέθηκε από τα αθλήματα των Παραολυμπιακών αγώνων μετά το Σίδνεϊ 2000.
Οι κανόνες παιχνιδιού ήταν παρόμοιοι με το μπάσκετ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το μόνο που άλλαζε ήταν ο χρόνος και οι διαστάσεις του γηπέδου.
Οι ομάδες που συμμετείχαν ήταν οχτώ: Ρωσία, Πορτογαλία, Πολωνία, Ιαπωνία, Βραζιλία, Ισπανία, Αυστραλία και Ελλάδα.
Τον Νοέμβριο του 2000 ένας παίκτης της ισπανικής ομάδας μπάσκετ, ο εικοσιεξάχρονος τότε Κάρλος Ριμπαγόρδα αποκάλυψε στην εφημερίδα «Capital» ότι μόνο οι δύο από τους συνολικά 12 παίκτες είχαν όντως νοητική καθυστέρηση.
Οι προϋποθέσεις για συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς ήταν οι συμμετέχοντες να έχουν είτε σωματική είτε νοητική αναπηρία.
Στην δεύτερη περίπτωση η αναπηρία δεν ήταν δυνατό να διαπιστωθεί χωρίς τις απαραίτητες εξετάσεις.
Για να έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στη διοργάνωση, ο επικεφαλής της ομοσπονδίας της Ισπανίας, Μάρτιν Βιθέντε, τους προμήθευσε πλαστά πιστοποιητικά.
Το έργο των αθλητών διευκολύνθηκε όταν έφτασαν στην Αυστραλία.
Δεν χρειάστηκε να προσποιηθούν ότι είχαν αναπηρία αφού δεν πέρασαν ποτέ από έλεγχο και τις αντίστοιχες ιατρικές εξετάσεις.
Όπως δήλωσε ο Ριμπαγόρδα αρκούσε να λένε ότι έχουν διανοητικά προβλήματα, όποτε τους ρωτούσαν.
Χαρακτηριστικά στον πρώτο αγώνα εναντίον της Πορτογαλίας, οι Ισπανοί ξέφυγαν στο σκορ με τριάντα πόντους.
Ο προπονητής υπό τον φόβο μην αποκαλυφθούν κάλεσε εσπευσμένα ταιμ-αουτ και τους είπε να χαλαρώσουν ώστε να μειωθεί η διαφορά.
Έως το τέλος του τουρνουά κανένας δεν αντιλήφθηκε την καλά στημένη απάτη των Ισπανών και όπως ήταν λογικό, έφτασαν στον τελικό.
Αντίπαλη ομάδα ήταν η Ρωσία, οι Ισπανοί κέρδισαν εύκολα τον αγώνα και κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο με σκορ 87-63.
Οι ψίθυροι για το μυστικό της ισπανικής ομάδας, ξεκίνησαν όταν κυκλοφόρησε στην αθλητική εφημερίδα «Marca» η φωτογραφία από τους πανηγυρισμούς του τελικού (αρχική φωτογραφία).
Τότε, αναγνώστες που ήξεραν τους αθλητές τηλεφωνούσαν στην εφημερίδα και έλεγαν ότι στην πραγματικότητα δεν είχαν νοητική υστέρηση.
Οι ιθύνοντες της ομάδας συμβούλεψαν τους παίκτες να φορούν καπέλα και να αφήσουν γένια ώστε να μην τους αναγνωρίζουν και να περάσουν απαρατήρητοι κατά την άφιξη τους στο αεροδρόμιο.
Τελικά δεν κατάφεραν να αποφύγουν τον διασυρμό, αφού ο Ριμπαγόρδα το αποκάλυψε στον τύπο.
Μάλιστα όταν τον ρώτησαν γιατί εξαπάτησαν τον κόσμο απάντησε: «Οι περισσότεροι το είδαμε ως ένα δωρεάν ταξίδι στην Αυστραλία’.
Σίγουρα το χρηματικό έπαθλο και η δόξα της νίκης ήταν τα επιπλέον κίνητρα.
Υπεύθυνος για την απάτη θεωρήθηκε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Μάρτιν Βιθέντε.
Κατηγορήθηκε ότι έστησε αριστουργηματικά την απάτη για να επωφεληθεί από τα κέρδη της νίκης και τις χορηγίες.
Η ιστορία ξεκίνησε το 1998, όταν ο Βιθέντε προσέγγισε διάφορους παίκτες μπάσκετ που δεν ήταν γνωστοί και τους πρότεινε να στελεχώσουν την Παραολυμπιακή ομάδα της Ισπανίας.
Ανάμεσα στους παίκτες, ήταν και ο Ριμπαγόρδα, ο οποίος ήταν δημοσιογράφος και αυτός που αποκάλυψε στον τύπο το σκάνδαλο.
Σύμφωνα με τον ίδιο η Ισπανία δεν ήταν η μοναδική ομάδα του τουρνουά που αποτελούταν από άτομα που δεν είχαν αναπηρία.
Τελικά ο Βιθέντε κρίθηκε ένοχος για την πράξη του και επέστρεψε ένα μεγάλο ποσό από τις επιχορηγήσεις που είχε λάβει κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων.
Οι παίκτες αθωώθηκαν και με τη σειρά τους επέστρεψαν τα χρυσά μετάλλια και τα χρήματα στην κεντρική ομοσπονδία των Παραολυμπιακών αγώνων.
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.