Όταν τα παιδιά πηγαίνουν για πρώτη φορά στο σχολείο δεν έχουν όλα, έστω και αν είναι συνομήλικα , την ίδια ψυχο-κοινωνική ωριμότητα.
Μερικά τυχερά παιδιά ξεκινούν τη σχολική τους ζωή χωρίς δισταγμούς. Ατομικοί παράγοντες (όπως η προσωπικότητα του παιδιού), καθώς και οι ιδιαίτερες συνθήκες στο εξελικτικό ιστορικό του παιδιού (όπως η καλή σωματική υγεία, η σώφρων ανατροφή του) έχουν αμφίβολα, εξαιρετική σημασία.
Το ώριμο παιδί μπορεί να θεωρήσει το σχολείο μια ευπρόσδεκτη ποικιλία , μια ευχάριστη εναλλαγή, ιδίως αν στο σπίτι νιώθει πλήξη και μοναξιά. Αν μάλιστα, συμβαίνει στο σπίτι να είναι διαταραγμένο ή κατά κάποιο τρόπο υποβαθμισμένο (π.χ.φτωχό από την άποψη του φυσικού περιβάλλοντος, με την έννοια της στενότητας του χώρου και του συνωστισμού πολλών ατόμων ή και φτωχό από ψυχολογική άποψη,με την έννοια της έλλειψης επαρκών μορφωτικών ερεθισμάτων και ευκαιριών)το σχολείο μπορεί να αποτελεί ανακούφιση και λυτρωτική δύναμη στη ζωή του παιδιού.
Όμως αν σκεφτούμε τις τόσο πιθανές εντάσεις που ενυπάρχουν "δυνάμει" σε αυτή την εντελώς καινούργια και σύνθετη κατάσταση -καθώς το παιδί έχει να αντιμετωπίσει ξένα πρόσωπα, μεγαλύτερα στην ηλικία και στις σωματικές διαστάσεις παιδιά, νέες ιδέες και ασυνήθιστες μαθήσεις -δεν πρέπει να μας φαίνεται καθόλου παράδοξο το ότι τόσο απλά παιδιά συναντούν δυσκολίες και παρουσιάζουν προβλήματα.
Τα προβλήματα που συναντούν τα παιδιά στο σχολείο ποικίλλουν από την απλή απέχθεια και την περιστασιακή απροθυμία τους να πάνε στο σχολείο ως την ανυποχώρητη και μερικές φορές, γεμάτη πανικό άρνηση τους να συνεχίσουν να πηγαίνουν στο σχολείο, μπορεί δηλαδή να δηλώσουν σχολική φοβία.
Δήμητρα Κληρονόμου, Παιδαγωγός-Ειδικός Παιδαγωγός-Σύμβουλος γονέων, mothersblog.gr
Περισσότερα θέματα για το σχολείο εδώ.