μαθητής < αρχαία ελληνική μαθητής < ρίζα μαθ- από το μανθάνω
Η λέξη μαθητές είναι αρχαία. Στις Νεφέλες του Αριστοφάνη, όταν ο Στρεψιάδης επισκέπτεται το φροντιστήριον του Σωκράτη, λέει «εγώ γαρ ουτοσί ήκω μαθητής εις φροντιστήριον». Η λέξη προέρχεται από το ρήμα μανθάνω, από θέμα μαθ- που ανάγεται σε ινδοευρωπαϊκή ρίζα που συνδέεται με τη σκέψη και τις πνευματικές δραστηριότητες. Ο μαθητής εξ ορισμού είναι άπειρος, κάτι που εκφράζεται πιο παραστατικά με το υποτιμητικό υποκοριστικό μαθητούδι ενώ για να αναφερθούμε στο σύνολο των μαθητών χρησιμοποιούμε συχνά το παλιομοδίτικο κλισέ «η μαθητιώσα νεολαία», που δεν είναι αυθεντικό αρχαίο αλλά λόγιος σχηματισμός από το αρχαίο εφετικό ρήμα «μαθητιώ» (επιθυμώ να μάθω) και πλάστηκε ως μεταφραστικό δάνειο από το γερμ. lerneifrig.
Περισσότερες ιστορίες λέξεων εδώ.