Ονειρευόταν μια εκδήλωση τόσο αξιοθαύμαστη που θα ξεπερνούσε με απόλυτο τρόπο την πρόσφατη έκθεση στο Παρίσι.
Αλλά η έκθεση στο Σικάγο δεν είχε κάτι που να συγκρίνεται με τον εντυπωσιακό πύργο που είχε σχεδιάσει ο Γουστάβος Άιφελ και άφησε άφωνους τους επισκέπτες στην παρισινή έκθεση.
Ο Μπέρναμ άρχισε να αναζητάει κάτι καλύτερο.
Του πρότειναν διάφορους εξωπραγματικούς πύργους, ανάμεσά τους κι έναν τρία χιλιόμετρα ψηλό κι έναν άλλο από κορμούς δέντρων.
Τότε εμφανίστηκε ένας μηχανικός από το Πίτσμπουργκ με την έμπνευσή του: μια γιγάντια ρόδα που θα μπορούσε να ανεβάζει τους επισκέπτες δεκάδες μέτρα στον αέρα.
Άλλοι μηχανικοί είπαν ότι η ρόδα ήταν τόσο μεγάλη που η κατασκευή της θα ήταν αδύνατη και η ιδέα απορρίφθηκε.
Όμως, ο Τζορτζ Φέρις επέμεινε.
«Ο άνθρωπος με τις ρόδες στο κεφάλι», όπως τον έλεγαν ειρωνικά, κατάφερε τελικά να πάρει το πράσινο φως.
Η τεράστια ρόδα του, που έκοβε την ανάσα, κατασκευάστηκε μέσα σε λιγότερους από έξι μήνες και μπορούσε να σηκώσει πάνω από δύο χιλιάδες επιβάτες ταυτόχρονα και να τους ανεβάσει σχεδόν εκατό μέτρα ψηλά στον αέρα.
Πάνω από ενάμιση εκατομμύριο επισκέπτες της έκθεσης χρησιμοποίησαν τη ρόδα για να ανέβουν στον ουρανό.
Η ρόδα ζύγιζε πάνω από χίλιους τόνους.
Είχε 36 βαγόνια, μεγάλο όπως αυτά του τρένου.
Για τη συναρμολόγησή της και μόνο χρειάστηκαν δεκατέσσερις τόνοι μπουλόνια.
Η πρώτη ρόδα του Φέρις χρησιμοποιήθηκε και στην έκθεση του Σεντ Λιούις το 1906.
Μετά την έκθεση έμεινε στη θέση της. Ωστόσο, δεν γοήτευε πλέον το κοινό και η παρουσία της θεωρήθηκε «ενόχληση για τα μάτια».
Τελικά την ανατίναξαν με δυναμίτη και την πούλησαν για παλιοσίδερα.
Η ρόδα έζησε πάντως περισσότερο από τον εφευρέτη της ο οποίος πέθανε το 1896 από φυματίωση.
mixanitouxronou.gr
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.
Θα ηθελα να μαθω που και πως θα δω το ντοκυμαντερ που αναφερεται στην πρωτη ροδα λουνα παρκ στον κοσμο.ευχαρηστω
ΑπάντησηΔιαγραφή