Κυνική πραγματικότητα ή ευσεβείς πόθοι; Μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές, πολλοί είναι αυτοί που εκφράζουν την εκτίμηση πως η ακραία, ακροδεξιών αποχρώσεων, ρητορική που χρησιμοποίησε κατά την προεκλογική περίοδο ήταν απλά ένα μέσο για την επίτευξη ενός στόχου, και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, θεωρώντας πως ο μεγιστάνας που αναλαμβάνει το ανώτατο αξίωμα των ΗΠΑ θα προβεί σε «κωλοτούμπες» ή, έστω, θα «στρογγυλέψει» πολλές από τις θέσεις και τις δεσμεύσεις του.
Σε αυτό το πλαίσιο, σε δημοσίευμα του Independent γίνεται αναφορά σε κείμενο των New York Times από τις 21 Νοεμβρίου 1922- τέσσερα χρόνια από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και την ταπείνωση της Γερμανίας- σχετικά με μια άγνωστη ως τότε προσωπικότητα, ονόματι «Αδόλφος Χίτλερ».
Αναφερόμενος στην άνοδο του Ναζιστικού Κόμματος στη Βαυαρία, δημοσιογράφος Σίριλ Μπράουν (Αμερικανός πολεμικός ανταποκριτής που το 1922, μετά το τέλος του «Μεγάλου Πολέμου», είχε αναλάβει το γραφείο της εφημερίδας στο Βερολίνο) εκτιμούσε πως οι προβληματισμοί για τη ρητορική του Χίτλερ ήταν «υπερβολικοί».
Κάποια κομμάτια από το σύντομο άρθρο του φαντάζουν ανησυχητικά επίκαιρα σήμερα, δεδομένου του αξιώματος ότι «η ιστορία κάνει κύκλους».
- «Άλλο ένα ευνοϊκό για την έκρηξη του κινήματος δεδομένο είναι η ευρεία δυσαρέσκεια για την υπάρχουσα κατάσταση σε όλες τις τάξεις, σε πόλεις και χωριά, υπό την αυξανόμενη οικονομική πίεση».
- «Ο Χίτλερ, πέρα από τις ρητορικές και οργανωτικές του δυνατότητες, έχει άλλο ένα θετικό χαρακτηριστικό- είναι ένας “άνθρωπος του απλού λαού”, και ως εκ τούτου έχει τα χαρακτηριστικά ενός “λαϊκού ήρωα” που έχει απήχηση σε όλες τις τάξεις».
- «Το πρόγραμμά του αποτελείται κυρίως από αρνητικές ιδέες “ντυμένες” με γενικότητες...πιθανότατα ούτε ο ίδιος δεν ξέρει τι θέλει να επιτύχει».
- «Μιλά με τραχιά, χονδροειδή “κοινή λογική”, και σύμφωνα με...την κοινή γνώμη, ένας δυνατός, ενεργητικός ηγέτης με κοινή λογική είναι αυτό που χρειάζεται αυτή τη στιγμή».
Στο κείμενο, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ, περιγράφονται τα χαρακτηριστικά του ναζιστικού κινήματος και οι ρητορικές και οργανωτικές δυνατότητες του Χίτλερ, ωστόσο, στη συνέχεια αναφέρονται τα εξής:
«Αλλά αρκετές αξιόπιστες, καλά πληροφορημένες πηγές, επιβεβαίωσαν την ιδέα πως ο αντισημιτισμός του Χίτλερ δεν ήταν τόσο αυθεντικός ή βίαιος όσο ακουγόταν, και ότι απλά χρησιμοποιούσε αντισημιτική προπαγάνδα ως δόλωμα για να προσελκύσει μάζες υποστηρικτών και να τους διατηρήσει ερεθισμένους, ενθουσιώδεις και έτοιμους για τη στιγμή που η οργάνωσή του θα είναι προετοιμασμένη και αρκετά ισχυρή ώστε να μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά για πολιτικούς στόχους».«Ένας πεπειραμένος πολιτικός απέδωσε στον Χίτλερ μια περίεργη πολιτική εξυπνάδα, για το ότι δίνει μεγάλη έμφαση στον αντισημιτισμό, λέγοντας πως “δεν μπορείς να αναμένεις οι μάζες να κατανοήσουν ή να εκτιμήσουν τους πιο λεπτούς πραγματικούς σκοπούς σου. Πρέπει να ταΐσεις τις μάζες με πιο χονδροειδή δείγματα και ιδέες όπως ο αντισημιτισμός. Θα ήταν πολιτικά τελείως λάθος να τους πεις την αλήθεια σχετικά με το πού ακριβώς τους πας στην πραγματικότητα».
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως γνωρίζουμε όλοι, άρχισε το 1939- 17 χρόνια μετά.
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.