της Ηρώς Κουνάδη
Η Ακρόπολη, τα Αναφιώτικα, ο Εθνικός Κήπος, οι στοές, το Εθνικό Θέατρο και ο πρώτος δρόμος που χαράχτηκε όταν η Αθήνα πρωτοέγινε πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, είναι τα SOS κάθε νεοφερμένου, κατοίκου και επισκέπτη της πόλης. Καιρός να περάσουμε στο μάθημα «για προχωρημένους», με μερικά ακόμα μέρη της πόλης που πρέπει να έχετε δει τουλάχιστον μία φορά για να την εκτιμήσετε στο μεγαλείο της.
Ο Κεραμεικός
Όχι η γειτονιά για την οποία χρησιμοποιούν το όνομα «Κεραμεικός» όσοι πιστεύουν ότι το «Μεταξουργείο» ακούγεται κομμάτι τρομακτικό. Ο αρχαιολογικός χώρος του Κεραμεικού, που υπήρξε η γειτονιά των κεραμοποιών όταν η Αθήνα ήταν ακόμα αρχαία, η καρδιά της πόλης στα χρόνια του Περικλή, και το σημαντικότερο νεκροταφείο της στις όχθες του Ηριδανού, που κυλά ακόμα εκεί. Θα τον βρείτε στο «κάτω» κομμάτι της Ερμού, πολύ κοντά στο Γκάζι και την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.
Χρωματιστά νεοκλασικά σε μικρούς πεζόδρομους. Πέτρινα σκαλάκια και νεραντζιές. Ένα καταπράσινο πάρκο στην κορυφή του λόφου, και μερικά μυστικά, καλλιτεχνίζοντα στέκια. Θέα στην Ακρόπολη, από κάθε πιθανή και απίθανη γωνία. Μια από τις ωραιότερες –και πιο άγνωστες– γειτονιές της Αθήνας, αξίζει όσο χρόνο μπορείτε να της αφιερώσετε.
Είναι ένα όμορφο πάρκο, και ένας αρχαιολογικός χώρος… δύο σε ένα. Τρία φανάρια απόσταση την χωρίζουν από το Γκάζι, κι είναι εδώ που ίδρυσε την Ακαδημία στην οποία δίδαξε ο ίδιος ο Πλάτωνας, το 378 π.Χ. Ανεβοκατεβαίνοντας τα πέτρινα σκαλοπάτια και τα ξύλινα γεφυράκια, κάτω από την σκιά των δέντρων, σχεδόν μπορεί κανείς να φανταστεί τον φιλόσοφο να διδάσκει έξω από το Περίστυλο Κτίριο, και τους μαθητές του να αθλούνται στο Γυμνάσιο, όταν δεν επιδίδονται σε μαραθώνιους φιλοσοφίας. Πριν από έναν περίπου χρόνο, η Ακαδημία απέκτησε και το δικό της διαδραστικό και άκρως ενδιαφέρον μουσείο, χάρη στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Η είσοδος τόσο στον αρχαιολογικό χώρο όσο και στο μουσείο είναι δωρεάν.
Ό,τι στερείται σε… ευηχία (ή σε συντομία, αν προτιμάτε να το αποκαλείτε «Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος») το αναπληρώνει σε μεγαλείο: Ένας φαντασμαγορικός κήπος 210 στρεμμάτων, που ισορροπεί επάνω στα κτίρια-αρχιτεκτονικά αριστουργήματα του Renzo Piano, που σχεδίασε μεταξύ άλλων το Κέντρο Pompidou στο Παρίσι, κι ένα κανάλι που το βράδυ φωτίζεται μαγικά και το πρωί φιλοξενεί μαθήματα ιστιοπλοΐας και κανό. «Σαν να μην είσαι στην Ελλάδα» που λέγαμε και πριν από λίγο καιρό.
Θα το πούμε, κι ας ακουστούμε ιερόσυλοι: Μπορεί το Μουσείο της Ακρόπολης να είναι το καμάρι της πόλης, κυρίως χάρη στην αρχιτεκτονική του και τα ταρατατζούμ με τα οποία άνοιξε, αλλά το Εθνικό Αρχαιολογικό, που φέτος κλείνει τα 150 του χρόνια, έχει απείρως πιο ενδιαφέροντα εκθέματα. Όλα εκείνα τα αριστουργήματα που στόλιζαν τα βιβλία της Ιστορίας του Δημοτικού, οι πυγμάχοι της Σαντορίνης, το παιδί πάνω στο άλογο, ο Δίας έτοιμος να εκσφενδονίσει κεραυνό, είναι εδώ πιο πραγματικά από πραγματικά –τόσο που σχεδόν δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις ότι υπάρχουν εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια.
Όχι, δεν εννοούμε βράδυ για να δείτε την Πανσέληνο καθισμένοι στα πεζούλια μπροστά από το αυτοκίνητό σας. Ούτε για συναυλία, εσείς οι πιο παλιοί. Τον Λυκαβηττό για να τον εκτιμήσετε πρέπει να τον περπατήσετε μέρα: να διασχίσετε τα χωμάτινα μονοπάτια του, που σκεπάζονται από πεύκα, να ανηφορίσετε τα σκαλάκια του Άι-Γιώργη, και να χαζέψετε από εδώ πάνω ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της Αθήνας. Αλλιώς δεν τον έχετε δει.
Το Μετς
Χρωματιστά νεοκλασικά σε μικρούς πεζόδρομους. Πέτρινα σκαλάκια και νεραντζιές. Ένα καταπράσινο πάρκο στην κορυφή του λόφου, και μερικά μυστικά, καλλιτεχνίζοντα στέκια. Θέα στην Ακρόπολη, από κάθε πιθανή και απίθανη γωνία. Μια από τις ωραιότερες –και πιο άγνωστες– γειτονιές της Αθήνας, αξίζει όσο χρόνο μπορείτε να της αφιερώσετε.
Η Ακαδημία του Πλάτωνα
Είναι ένα όμορφο πάρκο, και ένας αρχαιολογικός χώρος… δύο σε ένα. Τρία φανάρια απόσταση την χωρίζουν από το Γκάζι, κι είναι εδώ που ίδρυσε την Ακαδημία στην οποία δίδαξε ο ίδιος ο Πλάτωνας, το 378 π.Χ. Ανεβοκατεβαίνοντας τα πέτρινα σκαλοπάτια και τα ξύλινα γεφυράκια, κάτω από την σκιά των δέντρων, σχεδόν μπορεί κανείς να φανταστεί τον φιλόσοφο να διδάσκει έξω από το Περίστυλο Κτίριο, και τους μαθητές του να αθλούνται στο Γυμνάσιο, όταν δεν επιδίδονται σε μαραθώνιους φιλοσοφίας. Πριν από έναν περίπου χρόνο, η Ακαδημία απέκτησε και το δικό της διαδραστικό και άκρως ενδιαφέρον μουσείο, χάρη στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Η είσοδος τόσο στον αρχαιολογικό χώρο όσο και στο μουσείο είναι δωρεάν.
Το ΚΠΙΣΝ
Ό,τι στερείται σε… ευηχία (ή σε συντομία, αν προτιμάτε να το αποκαλείτε «Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος») το αναπληρώνει σε μεγαλείο: Ένας φαντασμαγορικός κήπος 210 στρεμμάτων, που ισορροπεί επάνω στα κτίρια-αρχιτεκτονικά αριστουργήματα του Renzo Piano, που σχεδίασε μεταξύ άλλων το Κέντρο Pompidou στο Παρίσι, κι ένα κανάλι που το βράδυ φωτίζεται μαγικά και το πρωί φιλοξενεί μαθήματα ιστιοπλοΐας και κανό. «Σαν να μην είσαι στην Ελλάδα» που λέγαμε και πριν από λίγο καιρό.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο
Θα το πούμε, κι ας ακουστούμε ιερόσυλοι: Μπορεί το Μουσείο της Ακρόπολης να είναι το καμάρι της πόλης, κυρίως χάρη στην αρχιτεκτονική του και τα ταρατατζούμ με τα οποία άνοιξε, αλλά το Εθνικό Αρχαιολογικό, που φέτος κλείνει τα 150 του χρόνια, έχει απείρως πιο ενδιαφέροντα εκθέματα. Όλα εκείνα τα αριστουργήματα που στόλιζαν τα βιβλία της Ιστορίας του Δημοτικού, οι πυγμάχοι της Σαντορίνης, το παιδί πάνω στο άλογο, ο Δίας έτοιμος να εκσφενδονίσει κεραυνό, είναι εδώ πιο πραγματικά από πραγματικά –τόσο που σχεδόν δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις ότι υπάρχουν εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια.
Ο Λυκαβηττός
Όχι, δεν εννοούμε βράδυ για να δείτε την Πανσέληνο καθισμένοι στα πεζούλια μπροστά από το αυτοκίνητό σας. Ούτε για συναυλία, εσείς οι πιο παλιοί. Τον Λυκαβηττό για να τον εκτιμήσετε πρέπει να τον περπατήσετε μέρα: να διασχίσετε τα χωμάτινα μονοπάτια του, που σκεπάζονται από πεύκα, να ανηφορίσετε τα σκαλάκια του Άι-Γιώργη, και να χαζέψετε από εδώ πάνω ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της Αθήνας. Αλλιώς δεν τον έχετε δει.
Περισσότερα θέματα για έξοδο εδώ.