Τα παιδιά στις μέρες μας έχουν άγχος και σπάνια το εξωτερικεύουν.Μελέτες δείχνουν ότι οι αγχώδεις διαταραχές στα παιδιά και ειδικά στους εφήβους, αυξάνονται χρόνο με το χρόνο.
Σύμφωνα με την Karen Banes, συγγραφέα και οικογενειακό σύμβουλο, το άγχος του παιδιού σχετίζεται πολλές φορές με γονικές πρακτικές που μπορεί να έχουν ως στόχο την προστασία του παιδιού, στην πράξη όμως επιτείνουν περισσότερο άγχος τους. Τι προτείνει λοιπόν στους γονείς;
1.Μειώστε το δικό σας άγχος. Τα παιδιά «τρέφονται» από τα συναισθήματά μας. Όταν μας βλέπουν αγχωμένους ή να μην μπορούμε να διαχειριστούμε μία κατάσταση «βουλιάζοντας» στον πανικό, αγχώνονται. Πρέπει λοιπόν να βρούμε τη χρυσή συναισθηματική τομή. Να είμαστε δηλαδή το άτομο που καταλαβαίνει, υποστηρίζει και (αν ζητηθεί) συμβουλεύει, χωρίς ποτέ να δείχνει ότι τα προβλήματά μας, μας κάνουν να νιώθουμε πάρα πολύ άγχος.
2.Μην είστε υπερπροστατευτικοί. Όλοι θέλουμε να αγωνιστούμε για τα παιδιά μας αλλά η προθυμία μας να παρέμβουμε και να διευθετήσουμε κάθε πρόβλημα που τυχόν απασχολεί το παιδί μας, μερικές φορές μπορεί να αυξήσει πραγματικά το άγχος του. Βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά σας γνωρίζουν ότι θα παρέμβετε για λογαριασμό τους μόνο με τη συγκατάθεσή τους. Η πρώτη σας προτεραιότητα θα πρέπει να είναι να τα βοηθήσετε να βρουν μια λύση που μπορούν να εφαρμόσουν χωρίς τη βοήθειά σας.
3.Μην επικεντρώνεστε μόνο στις αποτυχίες ή στις αδυναμίες του παιδιού σας.Όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας με τα πράγματα που δεν τα πάνε τόσο καλά ή παρουσιάζουν αδυναμίες. Ακούσια, όμως, επικεντρώνουμε την προσοχή μας μόνο στις αδυναμίες τους και όχι στα δυνατά τους σημεία. Είτε τα θεωρούμε δεδομένα είτε όχι, σπανίως τονίζονται και ακόμα πιο σπάνια αναφέρονται. Όμως αν θέλουμε το παιδί μας να πιστέψει στον εαυτό του, και να μην έχει μόνιμα άγχος ότι δεν κάνει κάτι σωστά, θυμηθείτε την επόμενη φορά να το επαινέσετε για την προσπάθειά του.
4.Μη δημιουργείτε υψηλές προσδοκίες. Είναι αλήθεια ότι οι γονείς όταν το παιδί τους έχει μία διάκριση, ανεξαρτήτως τομέα, καλλιεργούν μεγάλες προσδοκίες για την εξέλιξη του παιδιού τους. Μερικές φορές μάλιστα είναι μεγαλύτερες από εκείνες που θα έπρεπε. Οι υπερβολικά υψηλές προσδοκίες όμως μπορεί να δημιουργήσουν πρόσθετο άγχος στα παιδιά για τις επιδόσεις τους. Γι΄αυτό εστιάστε και επιβραβεύστε την προσπάθεια και κρατήστε για τον εαυτό σας τις φιλοδοξίες σας.
5. Να μπορείτε να δεχθείτε τα λάθη τους. Πολλοί γονείς είναι ιδιαίτερα αυστηροί σε θέματα ηθικής και συμπεριφοράς. Όμως τα παιδιά μπορούν να παρασυρθούν ή θέλοντας να μιμηθούν κάποιες συμπεριφορές να παρεκκλίνουν από αξίες που έχουν διδαχθεί. Όταν το παιδί φοβάται την αντίδραση των γονιών, γίνονται ανήσυχα , εσωστρεφή και πιέζονται. Μην υψώνετε λοιπόν τα τοίχοι της ηθικής αλλά προσπαθήστε να καταλάβετε γιατί το παιδί σας θέλησε να συμπεριφερθεί με αυτό τον τρόπο.
6. Μην κρύβετε τα προβλήματά σας. Κρύβοντας τα προβλήματά σας. Όλοι θέλουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από το άγχος γι’ αυτό και αποφεύγουμε να τους μιλάμε για τα δικά μας προβλήματα. Αν είμαστε σε δύσκολη οικονομική κατάσταση ή πιστεύουμε ότι τα παιδιά μας είναι καλύτερα να μην το γνωρίζουν. Όμως τα παιδιά είναι οξυδερκή και αντιλαμβάνονται τα πάντα. Δεν βλάπτει να είμαστε ειλικρινείς σχετικά με τις ανησυχίες μας και κάνοντάς τα κοινωνούς του προβλήματος, - χωρίς υστερίες ή σαν να έχει έρθει η συντέλεια του κόσμου- το παιδί αισθάνεται ότι είναι ισότιμο μέλος της οικογένειας και ότι απολαμβάνει την εμπιστοσύνη μας.
1.Μειώστε το δικό σας άγχος. Τα παιδιά «τρέφονται» από τα συναισθήματά μας. Όταν μας βλέπουν αγχωμένους ή να μην μπορούμε να διαχειριστούμε μία κατάσταση «βουλιάζοντας» στον πανικό, αγχώνονται. Πρέπει λοιπόν να βρούμε τη χρυσή συναισθηματική τομή. Να είμαστε δηλαδή το άτομο που καταλαβαίνει, υποστηρίζει και (αν ζητηθεί) συμβουλεύει, χωρίς ποτέ να δείχνει ότι τα προβλήματά μας, μας κάνουν να νιώθουμε πάρα πολύ άγχος.
2.Μην είστε υπερπροστατευτικοί. Όλοι θέλουμε να αγωνιστούμε για τα παιδιά μας αλλά η προθυμία μας να παρέμβουμε και να διευθετήσουμε κάθε πρόβλημα που τυχόν απασχολεί το παιδί μας, μερικές φορές μπορεί να αυξήσει πραγματικά το άγχος του. Βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά σας γνωρίζουν ότι θα παρέμβετε για λογαριασμό τους μόνο με τη συγκατάθεσή τους. Η πρώτη σας προτεραιότητα θα πρέπει να είναι να τα βοηθήσετε να βρουν μια λύση που μπορούν να εφαρμόσουν χωρίς τη βοήθειά σας.
3.Μην επικεντρώνεστε μόνο στις αποτυχίες ή στις αδυναμίες του παιδιού σας.Όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας με τα πράγματα που δεν τα πάνε τόσο καλά ή παρουσιάζουν αδυναμίες. Ακούσια, όμως, επικεντρώνουμε την προσοχή μας μόνο στις αδυναμίες τους και όχι στα δυνατά τους σημεία. Είτε τα θεωρούμε δεδομένα είτε όχι, σπανίως τονίζονται και ακόμα πιο σπάνια αναφέρονται. Όμως αν θέλουμε το παιδί μας να πιστέψει στον εαυτό του, και να μην έχει μόνιμα άγχος ότι δεν κάνει κάτι σωστά, θυμηθείτε την επόμενη φορά να το επαινέσετε για την προσπάθειά του.
4.Μη δημιουργείτε υψηλές προσδοκίες. Είναι αλήθεια ότι οι γονείς όταν το παιδί τους έχει μία διάκριση, ανεξαρτήτως τομέα, καλλιεργούν μεγάλες προσδοκίες για την εξέλιξη του παιδιού τους. Μερικές φορές μάλιστα είναι μεγαλύτερες από εκείνες που θα έπρεπε. Οι υπερβολικά υψηλές προσδοκίες όμως μπορεί να δημιουργήσουν πρόσθετο άγχος στα παιδιά για τις επιδόσεις τους. Γι΄αυτό εστιάστε και επιβραβεύστε την προσπάθεια και κρατήστε για τον εαυτό σας τις φιλοδοξίες σας.
5. Να μπορείτε να δεχθείτε τα λάθη τους. Πολλοί γονείς είναι ιδιαίτερα αυστηροί σε θέματα ηθικής και συμπεριφοράς. Όμως τα παιδιά μπορούν να παρασυρθούν ή θέλοντας να μιμηθούν κάποιες συμπεριφορές να παρεκκλίνουν από αξίες που έχουν διδαχθεί. Όταν το παιδί φοβάται την αντίδραση των γονιών, γίνονται ανήσυχα , εσωστρεφή και πιέζονται. Μην υψώνετε λοιπόν τα τοίχοι της ηθικής αλλά προσπαθήστε να καταλάβετε γιατί το παιδί σας θέλησε να συμπεριφερθεί με αυτό τον τρόπο.
6. Μην κρύβετε τα προβλήματά σας. Κρύβοντας τα προβλήματά σας. Όλοι θέλουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από το άγχος γι’ αυτό και αποφεύγουμε να τους μιλάμε για τα δικά μας προβλήματα. Αν είμαστε σε δύσκολη οικονομική κατάσταση ή πιστεύουμε ότι τα παιδιά μας είναι καλύτερα να μην το γνωρίζουν. Όμως τα παιδιά είναι οξυδερκή και αντιλαμβάνονται τα πάντα. Δεν βλάπτει να είμαστε ειλικρινείς σχετικά με τις ανησυχίες μας και κάνοντάς τα κοινωνούς του προβλήματος, - χωρίς υστερίες ή σαν να έχει έρθει η συντέλεια του κόσμου- το παιδί αισθάνεται ότι είναι ισότιμο μέλος της οικογένειας και ότι απολαμβάνει την εμπιστοσύνη μας.
Περισσότερα θέματα για γονείς εδώ.