Τα παιδιά συζητούν μεταξύ τους για διάφορα θέματα όπως π.χ. για έργα που βλέπουν στην τηλεόραση, για τον αθλητισμό, τις φιλίες τους κ.α. Υπάρχουν παιδιά που αντιλαμβάνονται ότι δεν εκφράζουν άνετα κάθε τι που έχουν στο νου τους και θέλουν να το εξωτερικεύσουν. Όπως είναι φυσικό, αυτό τους στενοχωρεί.
Πώς να τα βοηθήσετε:
• Να σκέφτεστε την πραγματική σημασία των λέξεων που χρησιμοποιείτε. Τα παιδιά επηρεάζονται ισχυρά από το παράδειγμα σας, που εκδηλώνεται με τρόπο συγκεκριμένο.
• Δεν πρέπει να θεωρείτε τις παύσεις ως σφάλμα. Οι παύσεις (εκτός αν είναι ατέλειωτες) προσθέτουν εκφραστικότητα στο λόγο.
• Επωφεληθείτε από τις συγκεντρώσεις και τις γιορτές της οικογένειας για να προσκαλέσετε τα παιδιά να κάνουν μια πρόποση με μια μικρή δήλωση. Στα παιδιά αρέσει πολύ να έχουν το ρόλο του πρωταγωνιστή.
• Βοηθήστε το παιδί να μην αντιγράφει τον τρόπο που μιλούν οι άλλοι.
• Μετά τα τρία χρόνια πρέπει να αποφεύγετε το νηπιακό τρόπο ομιλίας, δηλαδή τη χρήση υποκοριστικών (όπως φιλάκι, χεράκι), λέξεων παιδικών, όπως «μαμ» αντί για φαγητό κλπ.
• Κατανικήστε τον πειρασμό να χρησιμοποιείτε χυδαίες λέξεις. Μερικές από αυτές έχουν γίνει, δυστυχώς, λέξεις κοινής χρήσης. Συχνά, συμβαίνει το παιδί να τα μαθαίνει στο σχολείο ή τα ακούει στο δρόμο και τα φέρνει στην οικογένεια. Αν ο μπαμπάς και η μαμά βάλουν τα γέλια, το παιδί θα νιώσει «νομιμοποιημένο» να τα χρησιμοποιεί. Ίσως μάλιστα και με την πεποίθηση ότι έτσι δίνει και μεγαλύτερη έμφαση σε εκείνο που λέει. Είναι ένα μεγάλο σφάλμα που θα πρέπει να το παίρνουν υπόψη τους και οι ενήλικοι.
Περισσότερες συμβουλές εδώ.