Η ιστορία αφορά την Ηρώ και τον Λέανδρο, δύο νέους που ερωτεύθηκαν σφοδρά αλλά χωρίστηκαν από τον θάνατο.
Η Ηρώ ήταν ιέρεια της θεάς Αφροδίτης. Ζούσε απομονωμένη σε πύργο στην πόλη Σηστό μια ζωή παρθενική, όπως απαιτούσε το λειτούργημά της, μακριά από τους γονείς της. Η μόνη που είχε κοντά της ήταν η πιστή της υπηρέτρια.
Κάποια ημέρα οργανώθηκε στην πόλη γιορτή προς τιμήν την θεάς Αφροδίτης.
Η Ηρώ βρέθηκε στην εορτή για πρώτη φορά και μάγεψε με την ομορφιά της όλους τους νέους. Ένας από αυτούς ήταν ο Λέανδρος από την απέναντι πόλη, Άβυδο.
Ο Λέανδρος ερωτεύθηκε την Ηρώ και θέλησε να της εκφράσει τον έρωτά του. Εκείνη υπέκυψε στα λόγια του και δέχτηκε να τον παντρευτεί κρυφά.
Για να κρατήσουν τον γάμο τους κρυφό, συμφώνησαν να βρίσκονται μόνο τα βράδια.
Η Ηρώ θα άναβε ένα λυχνάρι και ο Λέανδρος θα κολυμπούσε από την μία πλευρά του Ελλήσποντου στην άλλη.
Το φως του λυχναριού θα του έδειχνε τον δρόμο. Τα χαράματα, ο Λέανδρος θα επέστρεφε και πάλι κολυμπώντας.
Παρά τους κινδύνους, ο Λέανδρος κολυμπούσε κάθε βράδυ στην άλλη μεριά, σκαρφάλωνε στον πύργο και περνούσε τα βράδια με την γυναίκα του.
Κανένας δεν ήξερε για την σχέση τους και η Ηρώ εμφανιζόταν στους υπόλοιπους ως η παρθένα ιέρεια.
Όταν έφθασε ο χειμώνας, η Ηρώ δεν σταμάτησε να ανάβει το λυχνάρι.
Παρά την κακοκαιρία και την φουρτούνα, ο Λέανδρος είδε το λυχνάρι μέσα στην νύχτα και βούτηξε στην θάλασσα.
Κάποια στιγμή, ο ισχυρός άνεμος έσβησε το λυχνάρι και ο Λέανδρος χάθηκε. Παρασύρθηκε από τα κύματα και πνίγηκε.
Το σώμα του ξεβράστηκε την άλλη ημέρα στις ακτές της Σηστού. Όταν το αντίκρισε η Ηρώ πήδηξε από τον πύργο της και σκοτώθηκε.
Λέγεται πως οι κάτοικοι τους έθαψαν αργότερα μαζί σε κοινό τάφο.
Ο μύθος των άτυχων νεαρών υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στην αρχαιότητα.
Στο σπίτι των Vettii στην Πομπηία έχει διασωθεί τοιχογραφία που απεικονίζει τον Λέανδρο να διασχίζει τον Ελλήσποντο. Δίπλα του κάθεται ο υπηρέτης του μαζί με τα ρούχα του και ένα φανάρι. Απέναντί του βρίσκεται η Ηρώ στον πύργο της.
Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κυκλοφόρησαν νομίσματα που έφεραν επάνω τον Λέανδρο στην θάλασσα και την Ηρώ στον πύργο.
Τον 5ο αιώνα μ.Χ. ο ποιητής Μουσαίος εξύμνησε τον μύθο στο έργο του «Τα καθ’ Ηρώ και Λέανδρον». Το 1493 υπήρξε ένα από τα πρώτα έργα της Ελληνικής γραμματείας που εκδόθηκε από το τυπογραφείο του Άλδου Μανούτιου στην Βενετία.
Ο μύθος ενέπνευσε αρκετούς ζωγράφους όπως τον Ούλιαμ Έττι, τον Βίκτορα Γιάνσενς και τον Ουίλιαμ Τέρνερ.
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.
Η Ηρώ ήταν ιέρεια της θεάς Αφροδίτης. Ζούσε απομονωμένη σε πύργο στην πόλη Σηστό μια ζωή παρθενική, όπως απαιτούσε το λειτούργημά της, μακριά από τους γονείς της. Η μόνη που είχε κοντά της ήταν η πιστή της υπηρέτρια.
Κάποια ημέρα οργανώθηκε στην πόλη γιορτή προς τιμήν την θεάς Αφροδίτης.
Η Ηρώ βρέθηκε στην εορτή για πρώτη φορά και μάγεψε με την ομορφιά της όλους τους νέους. Ένας από αυτούς ήταν ο Λέανδρος από την απέναντι πόλη, Άβυδο.
Ο Λέανδρος ερωτεύθηκε την Ηρώ και θέλησε να της εκφράσει τον έρωτά του. Εκείνη υπέκυψε στα λόγια του και δέχτηκε να τον παντρευτεί κρυφά.
Για να κρατήσουν τον γάμο τους κρυφό, συμφώνησαν να βρίσκονται μόνο τα βράδια.
Η Ηρώ θα άναβε ένα λυχνάρι και ο Λέανδρος θα κολυμπούσε από την μία πλευρά του Ελλήσποντου στην άλλη.
Το φως του λυχναριού θα του έδειχνε τον δρόμο. Τα χαράματα, ο Λέανδρος θα επέστρεφε και πάλι κολυμπώντας.
Παρά τους κινδύνους, ο Λέανδρος κολυμπούσε κάθε βράδυ στην άλλη μεριά, σκαρφάλωνε στον πύργο και περνούσε τα βράδια με την γυναίκα του.
Κανένας δεν ήξερε για την σχέση τους και η Ηρώ εμφανιζόταν στους υπόλοιπους ως η παρθένα ιέρεια.
Όταν έφθασε ο χειμώνας, η Ηρώ δεν σταμάτησε να ανάβει το λυχνάρι.
Παρά την κακοκαιρία και την φουρτούνα, ο Λέανδρος είδε το λυχνάρι μέσα στην νύχτα και βούτηξε στην θάλασσα.
Κάποια στιγμή, ο ισχυρός άνεμος έσβησε το λυχνάρι και ο Λέανδρος χάθηκε. Παρασύρθηκε από τα κύματα και πνίγηκε.
Το σώμα του ξεβράστηκε την άλλη ημέρα στις ακτές της Σηστού. Όταν το αντίκρισε η Ηρώ πήδηξε από τον πύργο της και σκοτώθηκε.
Λέγεται πως οι κάτοικοι τους έθαψαν αργότερα μαζί σε κοινό τάφο.
Ο μύθος των άτυχων νεαρών υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στην αρχαιότητα.
Στο σπίτι των Vettii στην Πομπηία έχει διασωθεί τοιχογραφία που απεικονίζει τον Λέανδρο να διασχίζει τον Ελλήσποντο. Δίπλα του κάθεται ο υπηρέτης του μαζί με τα ρούχα του και ένα φανάρι. Απέναντί του βρίσκεται η Ηρώ στον πύργο της.
Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κυκλοφόρησαν νομίσματα που έφεραν επάνω τον Λέανδρο στην θάλασσα και την Ηρώ στον πύργο.
Τον 5ο αιώνα μ.Χ. ο ποιητής Μουσαίος εξύμνησε τον μύθο στο έργο του «Τα καθ’ Ηρώ και Λέανδρον». Το 1493 υπήρξε ένα από τα πρώτα έργα της Ελληνικής γραμματείας που εκδόθηκε από το τυπογραφείο του Άλδου Μανούτιου στην Βενετία.
Ο μύθος ενέπνευσε αρκετούς ζωγράφους όπως τον Ούλιαμ Έττι, τον Βίκτορα Γιάνσενς και τον Ουίλιαμ Τέρνερ.
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.