Σύμφωνα με τη μυθολογία, η πόλη των Αθηνών πήρε το όνομά της από τον αγώνα που διεξήχθη ανάμεσα στη θεά Αθηνά και τον Ποσειδώνα, για την προστασία και ονομασία της πόλης.
Οι δύο αντίπαλοι θεοί, ανέβηκαν πάνω στο βράχο της Ακρόπολης μαζί με τους άλλους δέκα θεούς του Ολύμπου. Εκείνοι θα ήταν οι δικαστές στη διαφωνία των δύο θεών και θα έπαιρναν την τελική απόφαση.
Η ελιά της Αθηνάς
Πρώτος πήρε μέρος ο Ποσειδώνας.
Στάθηκε στη μέση του βράχου και με την τρίαινά του έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στο έδαφος.
Από εκεί ξεπήδησε ένα κύμα αλμυρού νερού, που σχημάτισε μια μικρή λίμνη.
Έπειτα, ήρθε η σειρά της Αθηνάς να παρουσιάσει το δικό της δώρο.
Φύτεψε μια ελιά πάνω στο βράχο, η οποία ήταν γεμάτη καρπούς.
Τότε ο Δίας, κήρυξε το τέλος του αγώνα και είπε στους άλλους θεούς, να συγκρίνουν τα δύο δώρα και να αποφασίσουν σε ποιον έπρεπε να δοθεί η πόλη.
Ο βασιλιάς Κέκροπας, έριξε μια ματιά στην περιοχή, από το βράχο της Ακρόπολης και παρατήρησε πως υπήρχε άφθονο αλμυρό νερό από τις θάλασσες που περικύκλωναν την πόλη.
Σε αντίθεση με το δώρο που προσέφερε ο Ποσειδώνας, η ελιά της Αθηνάς ήταν η πρώτη που φύτρωσε σε όλη τη χώρα.
Το δέντρο αυτό μάλιστα θα ήταν και χρήσιμο, καθώς θα παρείχε στους κατοίκους τροφή, λάδι και ξυλεία.
Έτσι, η πόλη τελικά, με ομόφωνη απόφαση ονομάστηκε «Αθήνα», προς τιμήν της θεάς της σοφίας.
Το Ερέχθειο αφιερώθηκε στην Αθηνά και στον Ποσειδώνα («θεοί σύνναοι»), ο οποίος εν μέρει ταυτιζόταν με τον Ερεχθέα, και ήταν το ιερότερο οικοδόμημα της Ακροπόλεως. Εκεί φυλασσόταν το πανάρχαιο – όρθιο ή καθιστό – λατρευτικό ξόανο της θεάς, κατασκευασμένο μάλλον από ξύλο και το οποίο έντυναν με τον πέπλο κατά την εορτή των Παναθηναίων. Μπροστά από το άγαλμα έκαιγε «χρυσή λυχνία» (λυχνάρι), έργο του Καλλιμάχου (5ος αι. π.Χ.) και πάνω από αυτήν βρισκόταν χάλκινος φοίνιξ.
Περισσότερα φιλολογικά θέματα εδώ.