Ήταν το δεύτερο βιβλίο του Βραζιλιάνου συγγραφέα Πάουλο Κοέλιο που χρειάστηκε μόλις δύο εβδομάδες για να το γράψει.
Η υπόθεση ξεκινούσε με τη φράση «Το παιδί ονομαζόταν Σαντιάγκο» και κεντρικός χαρακτήρας ήταν ένας βοσκός από την Ανδαλουσία που ταξιδεύει στην Αίγυπτο.
Εξώφυλλο από την πρώτη έκδοση του «Αλχημιστή»
Όταν το έγραψε ήταν 40 ετών και μόλις είχε ξεκινήσει τη συγγραφική του καριέρα.
Ο Πάουλο Κοέλιο γεννήθηκε το 1947, στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας.
Η μητέρα του ήθελε να γίνει μηχανικός, όπως ο πατέρας του. Όταν τους ανακοίνωσε ότι σκόπευε να γίνει συγγραφέας, προσπάθησαν να τον εμποδίσουν.
Η Βραζιλία ήταν συντηρητική χώρα και οι γονείς του πίστευαν ότι οι συγγραφείς δεν κερδίζουν χρήματα, εθίζονται σε ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ και ότι η συγγραφή «ήταν δουλειά για ομοφυλόφιλους».
Όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξη του, για να τον εμποδίσουν του έκοψαν το χαρτζιλίκι και προσπάθησαν να τον παντρέψουν.
Ωστόσο, ήταν ανένδοτος και στα 17 του χρόνια τον έκλεισαν σε ψυχιατρείο, απ’όπου δραπέτευσε συνολικά τρεις φορές.
«Δεν ήθελαν να με πληγώσουν, ούτε να μου κάνουν κακό. Απλά ήθελαν να με σώσουν και δεν ήξεραν τι να κάνουν», ανέφερε χρόνια αργότερα.
Η παραμονή του στο ψυχιατρείο τον ενέπνευσε να γράψει, 35 χρόνια αργότερα, το βιβλίο «Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει».
Για να τον αφήσουν ελεύθερο, τους υποσχέθηκε ότι θα πήγαινε στο πανεπιστήμιο και ξεκίνησε να σπουδάζει νομικά.
Ωστόσο, δεν του άρεσε και ένα χρόνο αργότερα, παράτησε τη σχολή και ακολούθησε τον τρόπο ζωής των χίπις.
Ο Κοέλιο τη δεκαετία του ’70
Έγραφε στίχους για διάσημους τραγουδιστές και το 1974 οδηγήθηκε στη φυλακή, επειδή κάποιοι στίχοι του θεωρήθηκαν αριστεροί και εναντίον του καθεστώτος.
Αρχές της δεκαετίας του ’80, παντρεύτηκε τη σύντροφό του Χριστίνα και έκανε διάφορες δουλειές ως σκηνοθέτης και δημοσιογράφος.
Με τη Χριστίνα είναι παντρεμένος από το 1980. «Όταν αγαπά κάποιος, τα πράγματα αποκτούν ακόμα μεγαλύτερο νόημα»
Τότε, αποφάσισε να πραγματοποιήσει το όνειρο που είχε από παιδί.
Συγκέντρωσε τα χρήματα που θα του επέτρεπαν να ταξιδέψει για δύο χρόνια και ζήτησε από τη γυναίκα του να τα παρατήσουν όλα και να αναζητήσουν τη χαρά της ζωής.
Ξεκίνησε να γράφει αδιάκοπα και σε λίγο καιρό κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Το ημερολόγιο ενός μάγου», το οποίο, όμως, δεν σημείωσε επιτυχία.
«Τα μάτια καθρεφτίζουν τη δύναμη της ψυχής»
Ο εκδότης ήταν απογοητευμένος με τις πωλήσεις και αρνήθηκε να εκδώσει περισσότερα αντίτυπα.
Τότε ο Κοέλιο απευθύνθηκε σε μεγάλο εκδοτικό οίκο της Βραζιλίας λέγοντας «Έχω γράψει κάτι, δεν είναι μεγαλοφυές αλλά είμαι σίγουρος ότι θα πουλήσει».
Όπως είχε πει, ήταν πεπεισμένος ότι θα πετύχει και το έγραφε και στο βιβλίο του: «Όταν θελήσεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν όλο θα συνωμοτήσει για να γίνει η επιθυμία σου πραγματικότητα».
Το βιβλίο σημείωσε μεγάλες πωλήσεις και το 1994 έγινε παγκόσμια επιτυχία, χάρη σε αμερικανικό εκδοτικό οίκο που αποφάσισε να το εκδώσει.
Θεωρήθηκε το «βιβλίο του αιώνα». Μέχρι σήμερα έχει πουλήσει 150 εκατομμύρια αντίτυπα και έχει μεταφραστεί σε 81 γλώσσες.
Ο Κοέλιο θεωρείται από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς, με το έργο του να έχει επηρεάσει τις ζωές και τον τρόπο σκέψης πολλών ανθρώπων.
Έγραφε ένα βιβλίο κάθε δύο χρόνια και, μέχρι σήμερα, έχει εκδώσει περισσότερα από 30 βιβλία.
«Μην απαρνιέσαι ποτέ τα όνειρα σου, να ακολουθείς πάντα τα σημάδια. Είναι η δυνατότητα να πραγματοποιήσεις ένα όνειρο που δίνει ενδιαφέρον στη ζωή»
«Η κάθε μέρα κυοφορεί την αιωνιότητα»
«Να μην παραδοθείς στην απελπισία. Αυτό σε εμποδίζει να μιλήσεις με την καρδιά σου».
«Η ζωή είναι πάντα σε αναμονή της κατάλληλης στιγμής για δράση».
«Τα πάντα στον κόσμο δεν είναι τίποτα άλλο παρά διαφορετικές εκδηλώσεις του ίδιου πράγματος».
«Μερικές φορές χρειάζεται όλος ο κόσμος για να καταλάβετε ότι ο θησαυρός είναι θαμμένος στο δικό σας σπίτι».
«Οι άγγελοί μας είναι πάντα μαζί μας και συχνά χρησιμοποιούν τα χείλη κάποιου άλλου για να μας πουν κάτι».
«Το να αισθάνεται κάποιος δυστυχισμένος, συνεχώς, είναι μια ανεπίτρεπτη πολυτέλεια».
«Αν η αγάπη μεταμορφώνει ένα άτομο με γοργό ρυθμό , η απελπισία το κάνει ακόμα πιο γρήγορα».
«Εκεί που μας περιμένουν, πάντα ερχόμαστε πάνω στην ώρα».
«Αν κάνω ακριβώς τα πράγματα, τα οποία οι άνθρωποι περιμένουν από μένα , θα εγκλωβιστώ σε κατάσταση σκλαβιάς».
«Τις πιο σημαντικές λέξεις στη ζωή μας τις προφέρουμε με τη σιωπή».
«Υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν για να περάσουν τη ζωή τους μόνοι. Αυτό δεν είναι ούτε κακό ούτε καλό , είναι απλώς ζωή».
«Στο τέλος όλα πάνε καλά. Αν δεν πάνε καλά , σημαίνει ότι δεν είναι το τέλος».
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.