του Γιώργου Κόκουβα
Η ελληνική μυθολογία σφύζει από ήρωες και σπουδαίες πράξεις απόλυτης ανδρείας που ενέπνεαν μεγάλα ιδανικά στους αρχαίους ημών προγόνους. Όχι όμως μόνο. Περιείχε και δολοπλοκίες, ανθρωποφαγίες, παιδοκτονίες, kinky βιασμούς, απαγωγές, κέρατα και απίστευτες… κατινιές. Και παρακάτω έχουμε συγκεντρώσει τους «μάστερ» του είδους, εννιά περσόνες της ελληνικής μυθολογίας που αποδείχτηκαν… παλιοχαρακτήρες.
*Ο Δίας Ναι, ήταν ο θεός των θεών, παντοδύναμος, αξιοσέβαστος και όλα αυτά. Αλλά, μιας και ήταν όλα αυτά, ο Ζευς το εκμεταλλευόταν δεόντως και αντί να γίνει ηθικό παράδειγμα προς μίμηση, περνούσε τις μέρες του κλέβοντας, βασανίζοντας ανθρώπους (ο Προμηθέας ακόμα γυρεύει το συκώτι του) και βιάζοντας οτιδήποτε θηλυκό, μεταμορφώνοντάς το σε κάτι άσχετο στη συνέχεια για λόγους μάλλον φετιχιστικούς. *Η Μήδεια Πρόδωσε τον πατέρα της για χάρη του Ιάσωνα, σκότωσε τον ίδιο της τον αδερφό για να βοηθήσει τον… αγαπητικό της να γλιτώσει, έπεισε τις κόρες του βασιλιά της Θεσσαλίας να τον κάνουν κομματάκια και να τον μαγειρέψουν σούπα γιατί έτσι θα ξαναγινόταν νέος(!) και για κερασάκι στην τούρτα, όταν την εγκατέλειψε ο Ιάσωνας, σκότωσε τα παιδιά τους για να τον εκδικηθεί. Εν ολίγοις, δεν την λες και στα καλά της – αν και μία πιο ψύχραιμη άποψη θα τοποθετούσε και τον «αθώο» Ιάσωνα στους ενόχους του εγκλήματος. Αυτός ήταν άλλωστε που έδωσε την τελική ώθηση στην τρέλα της Μήδειας που οδήγησε στον… κολοφώνα του σαλεμένου της μυαλού.
*Η Ήρα Θα περίμενε κανείς πως η Ήρα θα ήταν το «θύμα» του παλατιού στον Όλυμπο, μετρώντας τα κάθε μέρα και μακρύτερα κέρατά της όσο έλειπε ο Δίας. Όμως κι εκείνη δεν ήταν αμέτοχη στις «κατινιές» του δωδεκάθεου: Φρόντιζε από τη ζήλεια της να μεταμορφώνει αρκετές από τις γυναίκες που περνούσαν από το κρεβάτι του Δία σε δαιμονικά τέρατα, παρέσυρε τον σύζυγό της ώστε να τις σκοτώσει ο ίδιος, ενώ προσπάθησε να δολοφονήσει και τα παιδιά του με άλλες γυναίκες, με κορυφαίο παράδειγμα τον Ηρακλή, τον οποίο επιχείρησε να… ξεπαστρέψει όσο ήταν ακόμα στην κούνια. Θυμίζουμε επίσης, πως ούτε το δικό της μητρικό φίλτρο ήταν αυτό που θα λέγαμε… φυσιολογικό: Όταν γέννησε τον άσχημο Ήφαιστο, απλώς τον πέταξε από την κορυφή ενός βουνό.
*Ο Κρόνος Αν κάτι δικαιολογεί τις πράξεις του Δία, αυτό ίσως είναι η… ανατροφή του: Ο Κρόνος, όταν άκουσε την προφητεία πως κάποιο από τα παιδιά του θα προσπαθήσει να του πάρει τη θέση, τα… έφαγε - ο Δίας όμως γλίτωσε, αφού αντ’ αυτού, η μητέρα του σέρβιρε στον Κρόνο έναν… βράχο ντυμένο με μωρουδιακά ρούχα. Ακόμη χειρότερη γίνεται η θέση του Κρόνου, αν αναλογιστούμε πως και ο ίδιος ανέτρεψε τον δικό του πατέρα, τον Ουρανό, φροντίζοντας στη συνέχεια να τον ευνουχίσει. *Ο Άδης Πέρα από το ότι ζει κάτω από τη Γη και κάνει παρέα με τρικέφαλα σκυλιά και νεκρές ψυχές, ο Άδης αποτελεί έναν εκ των σκοτεινότερων villains της αρχαίας μυθολογίας καθώς χώρισε… την μάνα από την κόρη: Απήγαγε την Περσεφόνη, την κόρη της θεάς Δήμητρας και προκάλεσε μαρασμό στη Γη, με αποτέλεσμα όλη η ανθρωπότητα να γνωρίσει μέρες άγριας πείνας. Τουλάχιστον, τελικά, συμβιβάστηκε με ισομοίρασμα της Περσεφόνης μεταξύ αυτού και της μητέρας της, γεγονός στο οποίο οφείλονται και οι εποχές του έτους.
*Τάνταλος Τον γνωρίζουμε από τα μυθικά μαρτύριά του, αλλά για να καταλήξει… μάρτυρας, κάτι θα είχε κάνει. Και τι ήταν αυτό; Ο Τάνταλος αποφάσισε κάποια στιγμή, σύμφωνα με τον μύθο, να διοργανώσει ένα συμπόσιο για τους θεούς και σκέφτηκε πως θα ήταν πολύ αστείο να δολοφονήσει τον ίδιο του τον γιο και να τον σερβίρει μαγειρεμένο στους θεϊκούς καλεσμένους του. Φυσικά οι θεοί δεν… έφαγαν το παραμύθι του – όλοι εκτός από τη Δήμητρα, που ήταν τόσο στεναχωρημένη για την απαγωγή της κόρης της, που… τσίμπησε λίγη ωμοπλάτη. Κάπως έτσι ο Δίας έστειλε τον Τάνταλο στον Άδη, σε μια λίμνη με μια μηλιά, καταδικάζοντάς τον σε αιώνια πείνα και δίψα, μην μπορώντας ούτε να πιει το νερό, ούτε να φάει τα μήλα. *Ο Ποσειδώνας Ο αδικημένος αδερφός του Δία όταν είχε κέφια, φρόντιζε να κρατά γαλήνια τη θάλασσα για τους θαλασσοπόρους. Αλλά όταν είχε τα νεύρα του (ίσως γιατί όλοι του οι γιοι του προέκυπταν ληστές ή μονόφθαλμα τέρατα) έσειε την τρίαινα προξενώντας φοβερές τρικυμίες αλλά και σεισμούς. Φρόντισε επίσης να εκδικηθεί αρκετές από τις πόλεις που διάλεξαν άλλη θεότητα για προστάτη τους – ο… loser του δωδεκάθεου δεν έχασε μόνο την Αθήνα από την Αθηνά, αλλά και την Αίγινα από τον Δία, τους Δελφούς από τον Απόλλωνα, τη Νάξο από τον Διόνυσο και την Αργολίδα από την Ήρα. Χαρακτηριστική του αντίδραση στην τελευταία περίπτωση, σήκωσε τέτοια τρικυμία που πλημμύρισε την γη της Αργολίδας, ή κατά μία άλλη εκδοχή, στέρεψε όλες τις πηγές της για εκδίκηση. Ας μην ξεχνάμε τέλος, πως εκείνος ήταν ο ηθικός αυτουργός ολόκληρης της Οδύσσειας, αφού για να εκδικηθεί τον Οδυσσέα για την τύφλωση του Πολύφημου, τον κράτησε μακριά από την Ιθάκη για άλλα δέκα χρόνια.
*Η Έριδα Ήταν θεά της ζήλειας, της διχόνοιας, του τσακωμού και του καυγά. Αν αυτά δεν θεωρούνται αρκετά για να την χρίσουμε ως την απόλυτη… «κατίνα» της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, τότε ακούστε και μερικά από τα ονόματα των παιδιών της: Πόνος, Λήθη, Λοιμός, Φόνος, Δυσνομία, Μάχη. Θυμίζουμε, τέλος, πως αυτή είναι πιθανότατα η υπαίτια (και καθόλου ακούσια) για τον Τρωικό Πόλεμο: Εκείνη έριξε το γνωστό «μήλον της Έριδος» που έπρεπε να δοθεί στην ωραιότερη θεά. Για την απόκτησή του φιλονίκησαν η Ήρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη. Χρέη κριτή ανέλαβε ο Πάρης, στον οποίο η Αφροδίτη έταξε την Ωραία Ελένη για να της χαρίσει τον τίτλο. Ο Πάρης, μη γνωρίζοντας ότι η Ωραία Ελένη ήταν γυναίκα του Μενέλαου, δέχθηκε κι έτσι ακολούθησε μια αρπαγή και ένας – για τα δεδομένα της εποχής – παγκόσμιος πόλεμος. Κι αν δεν το καταλάβατε, όλα αυτά τα προκάλεσε η θεά Έριδα… για να διασκεδάσει. Περισσότερα αφιερώματα εδώ.