Παλιά επώνυμα που σημαίνουν επαγγέλματα

Το 1920 η εφημερίδα «Πειρασμός» έψαξε εν χρήσει τότε ελληνικά επίθετα που προέρχονταν κυρίως από τουρκικές ρίζες και σήμαιναν επάγγελμα. Ιδού λοιπόν κάποια από αυτά:

Κουντουριώτης, Κουντούρης, Κουντουράς: Από το τουρκικόν κουντούρα δηλαδή το παπούτσι
Καζαντζής, Καζαντζάκης, Καζαντζόπουλος: Από το καζάνι. Δηλαδή ο κατασκευαστής καζανιών και γενικότερα ο χαλκουργός
Κανταρτζής: Ο κατασκευαστής κανταριών και γενικότερα ο ορειχαλκουργός
Τουφεξής: Από το επάγγελμά του οπλοποιού και του κατασκευαστού κοντακιών όπλων
Καζάζης: Ο μεταξουργός

Σέκερης: Ο ζαχαροπλάστης
Αμπατζής: Ο κατασκευαστής ορισμένου μάλλινου υφάσματος
Σαγιαξής: Ο κατασκευαστής επίσης ορισμένου είδους μάλλινου υφάσματος
Κιατίπης: Ο γραμματικός

Φεσάς, Φεσόπουλος: Ο κατασκευαστής φεσιών
Σαράφης, Σαραφίδης, Σαραφόπουλος: Από το σαράφης, αργυραμοιβός
Ταμπάκης, Ταμπακόπουλος, Ταμπακάς: Από το ταμπάκης, ο βυρσοδέψης
Χασάπης, Κασάπης, Χασαπίδης και Κασαπίδης: Από το χασάπης ή κασάπης, σφαγεύς, κρεοπώλης
Αραμπατζής: Καραγωγεύς
Τσορμπατζής, Τσορμπατζόγλου: Ο προϊστάμενος εργασίας
Μπαξεβάνης: Ο περιβολάρης
Καλαιτζής, Καλαντζόπουλος, Καλαντζάκης: Ο κασσιτερωτής
Καπιτσάλας, Καπιτσάλης και Καψάλης: Ο κεντητής ή κατασκευαστής ζωνών
Κατιρτζής και Κατιρτζόγλου: Ο μουλαράς

Τσαούσης, Τσαουσίδης, Τσαουσόπουλος: Ο λοχίας

Βογιατζής, Βογιατζάκης, Βογιατζίδης: Ο βαφεύς
Κουγιουμτζής: Ο χρυσοχόος
Χεκίμης, Χεκίμογλου: Ο ιατρός
Καλεμκερής: Ο κατασκευαστής σταμπαρισμένων υφασμάτων
Βερβέρης: Ο κουρεύς
Γιουρούκος: Ο πλανόδιος
Αλμπάνης και Ναλμπάντης: Ο πεταλωτής
Σαμαρτζής και Σαμαρτζίδης: Ο σαγματοποιός
Κυρίτσης: Από το κυρετζής δηλαδή ασβεστάς»

Περισσότερα φιλολογικά θέματα εδώ.