Στο ιστορικό ύψωμα της Δραμπάλας αναμετρήθηκαν τον Ιούνιο του 1825 για πρώτη φορά ο Ιμπραήμ και ο Κολοκοτρώνης, στην τελευταία «εκ του συστάδην» μάχη ανάμεσα σε Οθωμανούς και Έλληνες. Το ύψωμα αυτό ανήκει σήμερα στο όρια του δήμου Μεγαλόπολης και βρίσκεται κοντά στο χωριό Άκοβος στον συνοικισμό Γούπατα.
Η μάχη της Δραμπάλας μπορεί να παρομοιαστεί με τις Θερμοπύλες, αφού οι ομοιότητες ανάμεσα στα δυο γεγονότα είναι πολλές και χαρακτηριστικές.Η απόβαση του Ιμπραήμ βρίσκει τους Έλληνες διαιρεμένους και αναποφάσιστους για το πως να χειριστούν την απειλή. Η στρατιά του μεγάλη, άρτια εξοπλισμένη, με ευρωπαϊκά όπλα και πρότυπα οργάνωσης.
Εξαϋλώνει κάθε προσπάθεια άμυνας της ελληνικής κυβέρνησης, οδηγώντας στις καταστροφικές ήττες στη Σφακτηρία, στο Κρεμμύδι και στο Μανιάκι. Πολλοί ήρωες της επανάστασης έπεσαν νεκροί ανάμεσα τους και ο Παπαφλέσσας. Ο Ιμπραήμ καταλαμβάνοντας την Καλαμάτα έμοιαζε πια ανίκητος, σαν άλλος Ξέρξης πριν από τις Θερμοπύλες.
Η κυβέρνηση πανικοβάλλεται και ελευθερώνει τους οπλαρχηγούς της Πελοποννήσου από τη φυλακή στην Ύδρα. Οι οπλαρχηγοί, με αρχηγό τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, καταφέρνουν να συγκροτήσουν μια στρατιά 6.000 ανδρών σε χρόνο ρεκόρ -15 μέρες- και να οχυρωθούν στο μοναδικό στενό πέρασμα που υπήρχε ανάμεσα στον κεντρικό δρόμο από Καλαμάτα προς Τρίπολη, τα Δερβένια.
Όμως, ο «προδότης Εφιάλτης» και η «ανοπαία ατραπός» υπήρχε και αυτή τη φορά. Ένας Τούρκος Λεονταρίτης ενημερώνει τον Ιμπραήμ ότι υπάρχει μονοπάτι που παρακάμπτει τη θέση άμυνας των Ελλήνων. Ο Ιμπραήμ οδηγεί τον στράτευμα του δια μέσου της Σορόκας στην Φαλαισία και στα νότα των Ελλήνων. Το τέλος της αντίστασης ήταν κοντά.
Η τελική καταστροφή του Ιμπραήμ ήρθε μέσω θαλάσσης, όπως μετά τις Θερμοπύλες ακολούθησε η Σαλαμίνα
«Ο Θεός έδωσε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω», είχε πει ο αρχιστράτηγος Κολοκοτρώνης. Ο ίδιος εκείνη τη μέρα βρισκόταν στο χωριό Άκοβος για παραλαβή προμηθειών και στρατολόγηση και όχι στη μακρινή θέση οχύρωσης στο Δερβένι. Λαμβάνει γνώση του γεγονότος και σαν γνώστης του εδάφους (είχε ζήσει στον Άκοβο 12 χρόνια και η γυναίκα του ήταν Ακοβίτισσα) αντιδράει αστραπιαία.
Διατάσσει του Ακοβίτες να κατασκευάσουν αυθημερόν ταμπούρια στην Δραμπάλα, στέλνει σήμα να έρθει το μεγαλύτερο μέρος του στρατεύματος στη Δραμπάλα με εξαντλητική νυχτερινή πορεία και αναχαιτίζει τους ανιχνευτές του Ιμπραήμ.
Την επόμενη μέρα, ο Ιμπραήμ εγκλωβίζεται σε έναν αιματηρό τριήμερο «εκ του συστάδην» πόλεμο στο ύψωμα της Δραμπάλας. Περίπου 3.000 Έλληνες αντιμετώπισαν 25.000 Τουρκο-Αιγύπτιους. Οι 300 Φαλαισιώτες και Ακοβίτες που είχαν οχυρώσει την προηγούμενη μέρα το ύψωμα της Δραμπάλας ήταν στην πρώτη γραμμή άμυνας, αρκετές Ακοβίτισες ακολούθησαν τους συζύγους τους στη μάχη, με καθοριστική συνεισφορά.
Η μάχη της Δραμπάλας έδωσε στους Έλληνες χρόνο να ανασυνταχθούν, εδραίωσε την πεποίθηση ότι ο Ιμπραήμ δεν ήταν πια ανίκητος και οδήγησε στην νικηφόρα μάχη των Ελλήνων στους Μύλους. Η τελική καταστροφή του Ιμπραήμ ήρθε μέσω θαλάσσης, δύο χρόνια αργότερα, στη ναυμαχία του Ναβαρίνου, όπως μετά τις Θερμοπύλες ακολούθησε η Σαλαμίνα,
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.