Χωρίς fancy γραφικά, χωρίς αφήγημα ή γνωστούς ήρωες... τελικά γιατί το Tetris κέρδισε ολόκληρο τον κόσμο.
Μια απλή οθόνη, χωρίς fancy γραφικά. Σχήματα που αποτελούνται από 4αδες πλακιδίων σε κάθε πιθανή διάταξη. Κοζάκικη μουσική ξεκινά. Και ο χρόνος ο μόνος αντίπαλος. Ναι, είναι το Tetris!
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ηλεκτρονική παιχνιδοκονσόλα, pc υπολογιστής, smartphone ή άλλη έξυπνη συσκευή για την οποία να μην υπάρχει κάποια εκδοχή του παιχνιδιού.
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ηλεκτρονική παιχνιδοκονσόλα, pc υπολογιστής, smartphone ή άλλη έξυπνη συσκευή για την οποία να μην υπάρχει κάποια εκδοχή του παιχνιδιού.
Η ιδέα είναι πάρα πολύ απλή: περιστρέφετε τα σχηματάκια (όλα από 4 πλακίδια) για να «κουμπώσουν» μεταξύ τους, κάθε φορά που μια γραμμή δεν έχει κανένα κενό εξαφανίζεται και συνεχίζετε έτσι... επ' άπειρον. Ποιο είναι λοιπόν το μυστικό που έκανε το Tetris να κερδίσει κυριολεκτικά ολόκληρο τον κόσμο;
Γράφει η Λήδα Δεληγιάννη
Το Tetris σχεδίασε από τον Ρώσο σχεδιαστή παιχνιδιών Alexey Pajitnov, ο οποίος εργαζόταν για το Κέντρο Υπολογιστών Ντοροντσίν της Επιστημονικής Ακαδημίας της ΕΣΣΔ.
Το παιχνίδι κυκλοφόρησε στις 6 Ιουνίου του 1984.
Το παιχνίδι κυκλοφόρησε στις 6 Ιουνίου του 1984.
Το όνομα του έχει ελληνικές ρίζες, από το ελληνικό πρόθεμα τετρα- (λόγω των 4 πλακιδίων που έχει κάθε σχηματάκι του Tetris) και το τένις, το αγαπημένο άθλημα του Pajitnov.
Το Tetris έκανε Σοβιετικούς και Αμερικάνους να δώσουν τα χέρια εν μέσω Ψυχρού Πολέμου
Ένα από τα εκπληκτικά στοιχεία της ιστορίας του Tetris είναι ότι ο δημιουργός του το έφτιαξε «για την πλάκα» όπως έλεγε ο ίδιος, και όχι γιατί ήθελε να βγάλει λεφτά από αυτό (αν και θα μπορούσε όπως έδειξε η ιστορία). Οι πρώτοι που έπαιξαν τη δημιουργία του Pajitnov ήταν οι συνάδελφοί του στο Κέντρο Ντοροντσίν και... δεν σταματούσαν.
Ο Ρώσος προγραμματιστής έστειλε - σε δισκέτα παρεμπιπτόντως- το δημιούργημά του σε έναν Ούγγρο συνάδελφο του. Εκείνος το λάτρεψε και το παιχνίδι παρουσιάστηκε στην ετήσια έκθεση του Ουγγρικού Ινστιτούτου Τεχνολογίας. Εκεί το είδε ο Βρετανός Robert Stein, ιδιοκτήτης της Andromeda Software Ltd. Εκείνος πέταξε μέχρι τη Μόσχα για να βρει τον Pajitnov.
Όμως στην γραφειοκρατία της Σοβιετικής Ένωσης η άδεια έπρεπε να δοθεί θεσμικά, όχι από τον δημιουργό του Tetris. Τελικά ο Stein πήρε την έγκριση να διαθέσει εμπορικά το παιχνίδι τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στις ΗΠΑ.
Όμως στην γραφειοκρατία της Σοβιετικής Ένωσης η άδεια έπρεπε να δοθεί θεσμικά, όχι από τον δημιουργό του Tetris. Τελικά ο Stein πήρε την έγκριση να διαθέσει εμπορικά το παιχνίδι τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στις ΗΠΑ.
Το Tetris ήταν το πρώτο software που εξήγαγε η ΕΣΣΔ στις ΗΠΑ. Οι Αμερικάνοι το έδωσαν στη δική τους αγορά μέσω των Spectrum HoloByte για Commodore 64 και IBM PC.
Η φρενίτιδα που προκάλεσε ήταν πρωτοφανής!
Και φυσικά στο δυτικό κόσμο του ανταγωνισμού αυτό προκάλεσε απίστευτο ανταγωνισμό μεταξύ των εταιρειών λογισμικού και ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Η δυναμικά ανερχόμενη εκείνη την εποχή Nintendo κατάφερε να αποκτήσει τα δικαιώματα του παιχνιδιού. Εξάλλου ήταν τότε η εποχή που ήθελε να λανσάρει στην αγορά το Game Boy.
Από τον Stein πήραν τα εμπορικά δικαιώματα και η Atari και η Sega, οι ιαπωνικές εταιρείες που παρήγαγαν κονσόλες παιχνιδιών.
Για την ώρα οι Σοβιετικοί δεν είχαν ιδέα για τις επικερδείς συμφωνίες που είχε κάνει ο Stein. Όταν έμαθαν τι γινόταν εξοργίστηκαν. Ωστόσο ο Stein κατάφερε να τους πείσει να πάρει τα δικαιώματα τόσο για τις κονσόλες χειρός, όπως το Game Boy, όσο και για τις γνωστές μηχανές που υποδέχονται κέρματα.
Από όλες αυτές και άλλες παράπλευρες συμφωνίες, πολύ έβγαλαν λεφτά από το Tetris. Και πολλά λεφτά μάλιστα! Εκτός από τον... Pajitnov.
Σύμφωνα με το Live Science, μέχρι το 1998 (δηλαδή 14 χρόνια μετά τη δημιουργία του Tetris), ο Ρώσος προγραμματιστής θα μπορούσε να είχε βγάλει περισσότερα από 40.000.000 δολάρια από τη δημιουργία του.
Όμως, ο Pajitnov είχε εν τω μεταξύ γίνει φίλος με τον Henk Rogers, τον άνθρωπο που χειριζόταν τις συμφωνίες για την εκμετάλλευση του Tetris στην Ιαπωνία. Με τη βοήθεια του Rogers ο Pajitnov μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1991. Εκεί συνέχισε τη δουλειά που αγαπούσε: έφτιαχνε ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τελικά η Microsoft τον ενέταξε στο δυναμικό της (αν κάνουν κάτι καλά οι μεγάλες εταιρείες είναι να διαλέγουν τα στελέχη τους εξάλλου). Το 1996 και αφού η Σοβιετική Ένωση και οι θεσμοί της είχαν διαλυθεί, ο Rogers φρόντισε να πάει στη Μόσχα και να κάνει την τελική συμφωνία για να αποδώσει τα δικαιώματα του Tetris εκεί που πραγματικά ανήκαν: στον φίλο του, τον Pajitnov.
Το Tetris όμως είχε κυκλοφορήσει σε τόσες πολλές εκδοχές που πια ήταν αγνώριστο και όμως τόσο ίδιο, όσο στην αρχή.
Το Tetris όμως είχε κυκλοφορήσει σε τόσες πολλές εκδοχές που πια ήταν αγνώριστο και όμως τόσο ίδιο, όσο στην αρχή.
Διατήρησε βέβαια την αναγνωρίσιμη κοζάκικη μουσική του. Και όσο και αν παγκοσμιοποιήθηκε πάντα θα θυμίζει ότι ήταν ένα success story που ξεκίνησε από την Σοβιετική Ένωση...
