Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε ότι το μόνο που χρειαζόμαστε είναι αγάπη. Η αγάπη μας βοηθά να ξεπερνάμε τις δυσκολίες, να πιστεύουμε σε θαύματα και μας κάνει πιο δυνατούς.
Συγκεντρώσαμε μερικές αστείες και αληθινές ιστορίες για τα διάφορα πρόσωπα του πιο πολύτιμου συναισθήματος στη ζωή.
«Η γιαγιά μου με πήρε χτες και ρώτησε αν μπορούσα να ψάξω τον παππού: είχε πάει κάπου και δεν είχε γυρίσει ακόμα. Είπα ότι θα τον έψαχνα και κοίταξα τον παππού μου που σκαλίζει το πορτρέτο της γιαγιάς μου σε ξύλο στο σπίτι μου. Θα γιορτάσουν την επέτειο γάμου τους την Πέμπτη.»
«Θυμάμαι τα παλιά παιχνίδια που χρησιμοποιούσαμε για να διακοσμήσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο όταν ήμουν παιδί – δεν τα βρίσκεις πλέον. Υπήρχε μια μεγάλη μπλε μπάλα με φωσφοριζέ αστέρια. Κάναμε ολόκληρη τελετή όταν την βγάζαμε από κουτί και την “φορτίζαμε” κάτω από μια λάμπα για να λάμπει στο σκοτάδι. Έμπαινε πάντα πρώτη στο δέντρο – εκείνη την στιγμή άρχισε η πραγματική και μαγική αναμονή. Η μπάλα είναι ακόμα άθικτη.»
«Όταν εγώ και η γυναίκα μου μαλώνουμε, η κόρη μας πέφτει στο πάτωμα και κάνει ότι τραυματίστηκε. Πρόσφατα μαλώναμε στην κουζίνα. Η κόρη μας κοιμόταν στο χολ, αλλά όταν μας άκουσε, ήρθε στην κουζίνα και με πήρε από το χέρι να πάω να κοιμηθώ μαζί της, γιατί φοβόταν μόνη. Με έβαλε να ξαπλώσω δίπλα της και αποκοιμηθήκαμε. Αυτό το παιδί δεν μας αφήνει να μαλώνουμε κι έτσι ζούμε ήρεμοι.»
«Η μαμά μου κι εγώ μένουμε στην πρωτεύουσα και ο μπαμπάς μου μακριά, σε μια άλλη πόλη. Οι γονείς μου είναι φίλοι μεταξύ τους και μερικές φορές ο μπαμπάς μου μας επισκέπτεται. Μου άρεσε το ξύπνημα όταν ερχόταν. Πήγαινε για ψώνια νωρίς το πρωί και μαγείρευε κάτι απλό αλλά νόστιμο. Μετά έβαζε κρέμα καφέ. Καθόμουν δίπλα του και ανακάτευε τα μαλλιά μου και σήκωνε το παντελόνι του με αστείο τρόπο. Καταλάβαινες ότι αυτό είναι ευτυχία.»
«Χρωμάτιζα μια εικόνα στην τραπεζαρία πριν πέσω για ύπνο. Για να μην ξεχάσω την ιδέα, έβαλα τις ξυλομπογιές με συγκεκριμένη σειρά, γεμίζοντας όλο το τραπέζι.
Ο άντρας μου έφτιαχνε πρωινό το πρωί, όταν έτρεξα στην κουζίνα φωνάζοντας, “Θεέ μου! Παρακοιμήθηκα!” και είδα ότι δεν υπήρχαν ξυλομπογιές στο τραπέζι. Ήμουν αναστατωμένη, φυσικά, αλλά όχι πολύ – εγώ έφταιγα. Μετά πήγα στο υπνοδωμάτιο και τις είδα όλες στο γραφείο μου. Ο άντρας μου τις είχε βάλει με την ίδια σειρά. Και τις 50.»
Ο άντρας μου έφτιαχνε πρωινό το πρωί, όταν έτρεξα στην κουζίνα φωνάζοντας, “Θεέ μου! Παρακοιμήθηκα!” και είδα ότι δεν υπήρχαν ξυλομπογιές στο τραπέζι. Ήμουν αναστατωμένη, φυσικά, αλλά όχι πολύ – εγώ έφταιγα. Μετά πήγα στο υπνοδωμάτιο και τις είδα όλες στο γραφείο μου. Ο άντρας μου τις είχε βάλει με την ίδια σειρά. Και τις 50.»
«Είπα στον άντρα μου μια θλιβερή ιστορία για το ότι οι γονείς μου παραδέχτηκαν ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης και ότι τα χριστουγεννιάτικα δώρα σταμάτησαν να εμφανίζονται – και ότι το παιδί μέσα μου ακόμα κλαίει. Νόμιζα ότι το ξέχασε, αλλά σήμερα έλαβα ένα γράμμα από τον Άγιο Βασίλη, ο οποίος μου έλεγε να του γράψω και να του πω τι θέλω για τα Χριστούγεννα. Παρ’όλο που ξέρω ποιος το έγραψε, είμαι πολύ χαρούμενη.»
«Σπουδάζω 160 χιλιόμετρα μακριά από τους γονείς μου. Μια μέρα αρρώστησα με πολύ πυρετό. Ο μπαμπάς μου ήρθε για να με πάει από το πανεπιστήμιο στην εστία. Έκανε δύο ώρες να έρθει και δύο να γυρίσει μόνο και μόνο για να μην περιμένω μισή ώρα για το λεωφορείο! Έφερε και ζωμό της μαμάς και μέλι.»
«Η κοπέλα μου κι εγώ μένουμε σε διαφορετικές πόλεις και μερικές φορές βρισκόμαστε τα Σαββατοκύριακα. Μια τέτοια μέρα, της είπα ότι δεν θα τα κατάφερνα, ενώ σχεδίαζα να της κάνω έκπληξη. Φτάνω, χτυπάω την πόρτα της με ένα μπουκέτο με λουλούδια και δεν ανοίγει κανείς. Την παίρνω τηλέφωνο και όταν μου λέει πού είναι, δεν μπορώ να μην γελάσω: πήγε στο σπίτι μου.»
«Ώρα αιχμής στο μετρό. Μια κοπέλα με πάτησε, αλλά αντί να πει κάτι, απλά μου έπιασε το χέρι τρυφερά και χαμογέλασε. Νομίζω ότι είμαι ερωτευμένος.»
«Τον είδα πρώτη φορά, όταν πέσαμε ο ένας πάνω στον άλλο στον δρόμο. Μετά την επόμενη μέρα σε ένα μαγαζί, εκείνος έβγαινε, εγώ έμπαινα. Νόμιζα ότι ήταν μοιραίο και ρώτησα μια φίλη μου για εκείνον – ήταν μαζί μου την πρώτη φορά. Τελικά ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος μου και πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο, η φίλη μου βρήκε την σελίδα του τυχαια. Αλλά όταν είπε ότι ήταν παρατηρητής αστεριών στον χορό του νηπιαγωγείου, ήμουν σίγουρη ότι ήταν μοιραίο: εγώ ήμουν αστέρι.»
«Έλαβα ένα μήνυμα από την γυναίκα μου: “Αγάπη μου, έφτιαξα μια τέλεια σαλάτα με λωτό, σκόρδο και λάχανο! Σε περιμένω στο σπίτι!” Νομίζω ότι σύντομα θα γίνω μπαμπάς.»
«Η θεία μου ήταν ελεύθερη μέχρι τα 35 της. Σε όποιον την ρωτούσε, έλεγε ότι δεν είχε βρει τον “έναν”. Κάθεται σε μια καφετέρια με την γιαγιά μου και ένας τύπος περνάει. Η θεία μου κατάφερε μόνο να πει, “Αυτός είναι. Το αισθάνομαι!” και έτρεξε προς το μέρος του. Είναι μαζί εδώ και 20 χρόνια πλέον.»
«Μένουμε μαζί εδώ και δύο χρόνια και με φλέρταρε 20 χρόνια. Αγαπάμε τρελά ο ένας τον άλλο, αλλά δεν έχουμε σχεδόν καθόλου χρόνο για να μιλάμε: πολλή δουλειά. Η δουλειά μου είναι 5-2, ενώ εκείνος δουλεύει με κυκλικό ωράριο, άρα ξυπνάει στις 5:30 το πρωί και γυρνάει στις 10 το βράδυ. Πρόσφατα παρακοιμήθηκε και αποφάσισε να μείνει σπίτι την Κυριακή. Είναι ωραία να ξυπνάς στην αγκαλιά του άλλου!»
«Είμαι πολύ μικροσκοπική και ο άντρας μου είναι τεράστιος. Το βράδυ με παίρνει αγκαλιά και αποκοιμιέται με μένα στα χέρια του. Ζεσταίνομαι και είναι πολύ σφιχτά, αλλά δεν μπορώ να ξεφύγω. Αν του το ζητήσω, με αφήνει, αλλά μόλις ξανακοιμηθεί, με πιάνει. Τώρα λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι και θα μπορούσα να φωνάζω “Ελευθερία!”. Αλλά όχι τελικά μπορώ να κοιμηθώ μόνο τυλιγμένη στα χέρια του άντρα μου.»
«Ο αγαπημένος μου μου έκανε πρόταση την πρώτη μέρα που με γνώρισε. Νόμιζα ότι δεν ήταν σοβαρός και τον μάλωσα, παρ’όλο που ένιωσα τόσο άνετα μαζί του από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Μετά μου εξήγησε την συμπεριφορά του λέγοντας, “Δεν ξέρω τι ήταν, ήθελα απλά να κάνω οικογένεια μαζί σου αμέσως”. Έχουμε μαζί οικογένεια εδώ και 9 χρόνια.»
«Ήταν ο πρώτος μου έρωτας. Ήμασταν τρελά ερωτευμένοι και καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλο καλά. Αλλά νόμιζα ότι ήμουν πολύ μικρός για σοβαρές σχέσεις και την άλλαξα για ποτό και φίλους. Πλέον είμαι 27, 6 χρόνια πίνω και κάνω περιστασιακές σχέσεις. Πρόσφατα την συνάντησα σε ένα εμπορικό κέντρο. Είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο. Καθίσαμε σε μια καφετέρια για 4 ώρες και μιλήσαμε για τα πάντα. Και οι δύο παραδεχτήκαμε ότι περάσαμε τέλεια μαζί. Γύρισα σπίτι και ξέσπασα σε κλάματα. Πόσο χαζός ήμουν που αντάλλαξα τον έρωτα της ζωής μου για όλα αυτά. Μην αφήνετε τους ανθρώπους σας να φεύγουν.»
Περισσότερες αληθινές ιστορίες εδώ.