Μία από τις λίγες σταθερές της ζωής είναι ότι αν δεν έχετε γεννηθεί με χρυσά κουτάλια στο στόμα, τότε πρέπει να δουλεύετε. Μια άλλη σταθερή είναι ότι οι περισσότερες διαθέσιμες δουλειές είναι χάλια. Αλλά την επόμενη φορά που θα έχετε μια δύσκολη μέρα στην δουλειά σας, σκεφτείτε πόσο ευλογημένοι είστε που δεν ακολουθείτε κάποιο από τα παρακάτω ιστορικά επαγγέλματα!
1. Μεσαιωνική πλύστρα
Το ακατέργαστο μαλλί έπρεπε να καθαρίζεται με αμμωνία και η καλύτερη πηγή αμμωνίας στον Μεσαίωνα ήταν τα ούρα. Η μεσαιωνική πλύστρα περπατούσε ή χόρευε πάνω στα ρούχα για να ποτίσουν με το υγρό.
2. Αυτός που έτρωγε τις αμαρτίες
Τρώγοντας ψωμί ή κέικ πάνω από – ή καμιά φορά πάνω στα – σώματα ανθρώπων που πέθαναν πρόσφατα, πιστεύονταν ότι οι άνθρωποι αυτοί χώνευαν στην κυριολεξία τις αμαρτίες του νεκρού, αφήνοντας την ψυχή του ελεύθερη να μπει στον παράδεισο.
«Μπορείς πραγματικά να γευτείς την αμαρτία.»
3. Συλλέκτης βδελλών
Στους μεσαιωνικούς χειρούργους άρεσαν οι βδέλλες και στις βδέλλες αρέσει το αίμα. Άρα το καλύτερο δόλωμα ενός συλλέκτη βδελλών ήταν το ίδιο του το σώμα!
«Τουλάχιστον αυτές οι βδέλλες θα χρησιμοποιηθούν για πολύ λογική ιατρική αιμορραγία.»
4. Καθαριστής κοπράνων
Οι μονάρχες Tudor είχαν υπηρέτες που τους βοηθούσαν να ντυθούν, τους βοηθούσαν να φάνε και τους βοηθούσαν ακόμη και με το άλλο άκρο του πεπτικού συστήματος.
Όσο άσχημο κι αν ακούγεται, ο καθαριστής κοπράνων ήταν μια θέση με μεγάλη δύναμη, παρ’όλο που βρισκόταν ακριβώς κάτω από τον πισινό του βασιλιά.
5. Ανιχνευτής νεκρών
Αν ζούσατε στην Ευρώπη στα μέσα του 1600 και δεν σας ανησυχούσε η συνεχής έκθεση στα θύματα της πανούκλας, θα μπορούσατε να βγάλετε χρήματα σαν ανιχνευτής νεκρών, αναγνωρίζοντας τις πληγές στα σώματα.
«Αυτός είναι ο τελευταίος ανιχνευτής νεκρών που έφτασε εδώ!»
6. «Αναστητής»
Οι άνθρωποι της βικτοριανής εποχής θεωρούσαν φρικτό τον τεμαχισμό των νεκρών σωμάτων για μελέτη. Αν ένας φοιτητής ήθελε να μάθει ανατομία, θα έπρεπε να βρει έναν «αναστητή», έναν κλέφτη τάφων δηλαδή.
«Από πού το πήρες αυτό;»
«…το βρήκα.»
«Μου κάνει.»
«…το βρήκα.»
«Μου κάνει.»
Κάποιοι, όπως ο William Burke και ο William Hare, στρέφονταν στον φόνο, όταν δεν έβρισκαν νεκρούς!
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.