Αγαπάω ιδιαίτερα την Ισπανία και δεν χάνω ευκαιρία να έρθω σε επαφή με κάθε τι ισπανικό, είτε αυτό είναι μουσική, είτε η γλώσσα, είτε η Βαρκελώνη! Ο ισπανικός κινηματογράφος λοιπόν, είναι ένας από τους αγαπημένους μου για τα χρώματα, τις μουσικές του, τα σουρεάλ σενάρια, τα τοπία, τους υπερβολικούς χαρακτήρες. Μια ολόκληρη ξεχωριστή κατηγορία όμως είναι τα ισπανικά θρίλερ, που σε εντυπωσιάζουν χωρίς ιδιαίτερα εφέ, σε τρομάζουν χωρίς να είναι ιδιαίτερα graphic. Αποφάσισα λοιπόν να σας προτείνω κάποια από τα καλύτερα θρίλερ που έχω δει.
Mientras Duermes (2011)
Κοιμήσου ήσυχα μεταφράζεται… Ένα από τα αγαπημένα μου ισπανικά θρίλερ αλλά και θρίλερ γενικώς. Ο Luis Tosar ερμηνεύει έναν μίζερο θυρωρό, δυστυχισμένο, χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Σκοπός της ζωής του είναι να κάνει τις ζωές των ενοίκων εξίσου δυστυχισμένη με την δική του. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα καταφέρνει αλλά υπάρχει μια που τον δυσκολεύει. Η Clara, δείχνει να μην «σπάει». Είναι χαρούμενη, ερωτευμένη, αισιόδοξη. Κι έτσι ο Cesar αναγκάζεται να ξεπεράσει τον εαυτό του… Φοβερή ατμόσφαιρα καθόλη την διάρκεια, ανατριχιαστικό το στόρυ, εκπληκτικά creepy ο Tosar. Το τέλος δε, σε κάνει να θέλεις να μπεις στην οθόνη και να κάνεις πανικό αλλά…
La cara oculta (2011)
Η Belen, αφήνει ένα βίντεο χωρισμού στον φίλο της Andrian και εξαφανίζεται. Ο Andrian ζητάει την βοήθεια της αστυνομίας για να εντοπίσει την κοπέλα του που δεν έχει δώσει κανένα σημείο ζωής παρά τις προσπάθειες του να επικοινωνήσει μαζί της. Η αλήθεια όμως είναι φρικτή και κανείς δε μπορεί να την φανταστεί. Κλειστοφοβικό, με αγωνία και μια υπόθεση που σου προκαλεί κρύο ιδρώτα στην σκέψη οτι θα μπορούσε να συμβεί σε σένα.
El Orfanato (2007)
Η Laura, μια κοπέλα που μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο γυρνάει μετά από χρόνια μαζί με την οικογένεια της και εγκαθίσταται στο κτίριο, αφού το ορφανοτροφείο έχει πλέον κλείσει. Ο γιος της, ο μικρός Simon αρχίζει σύντομα να βλέπει παιδάκια που δεν υπάρχουν και να προσπαθεί να πείσει την μαμά του να επικοινωνήσει μαζί τους. Μέχρι που ο Simon εξαφανίζεται και η μητέρα του προσπαθώντας να τον εντοπίσει καταδύεται σε έναν κόσμο σκοτεινό, γεμάτο φρικιαστικά μυστικά. Ακόμα ένα εξαιρετικό θρίλερ, με υποβλητική ατμόσφαιρα, πολύ καλή φωτογραφία, σκηνοθεσία και σενάριο. Στα συν οτι η παραγωγή είναι του Guillermo del Toro, ένα όνομα που εγγυάται ποιότητα…
Rec (2007)
Μια ηλικιωμένη εγκλωβίζεται στο διαμέρισμά της. Μαζί με την πυροσβεστική φτάνει στο κτίριο και μια ρεπόρτερ με τον καμεραμαν της. Δυσοίωνες κραυγές ακούγονται από το κτίριο και λίγο αργότερα όλοι θα βρεθούν εγκλωβισμένοι, μαζί με κάτι άλλο. Κάτι πολύ άσχημο… Η κάμερα στο χέρι σε παρασύρει στους σκοτεινούς διαδρόμους του κτιρίου με αποτέλεσμα να βλέπεις μόνο ότι βλέπουν οι πρωταγωνιστές. Αυτό το τρικ καθώς και οι έντονοι ήχοι κάνουν την καρδιά σου να χτυπάει γρήγορα και τελικά σου προσφέρουν μια φοβερή εμπειρία θέασης. Είναι ένα από τα πιο τρομακτικά, πιο αγχωτικά θρίλερ που έχω δει ποτέ. (Το original όμως, γιατί τα 2,3,4 ήταν αλλουνού παπά ευαγγέλιο)
El Cuerpo (2012)
Ο νυχτερινός φύλακας του νεκροτομείου νοσηλεύεται σε κώμα, αφού χτυπήθηκε από αυτοκίνητο ενώ έφευγε τρέχοντας από το νοσοκομείο. Το σώμα μιας πρόσφατα δολοφονημένης, ισχυρής γυναίκας εξαφανίζεται από το νεκροτομείο και ένα απίστευτο κουβάρι ξετυλίγεται. Ποιος την σκότωσε; Που είναι το σώμα της; Ποιοι είναι οι αληθινοί ένοχοι; Αρκετά δυνατό θρίλερ, σε κρατάει σε ένταση στο μεγαλύτερο κομμάτι του. Ίσως η αλήθεια είναι πολύ απλή. Ίσως και όχι!
El Espinazo del Diablo (2001)
Σκηνοθεσία και σενάριο από τον Guillermo del Toro και ένα ακόμα κινηματογραφικό ταξίδι μας περιμένει. Ο Carlos, ένα μικρό αγόρι που ζει σε ένα ορφανοτροφείο με μια βόμβα φυτεμένη στην αυλή του, συναντάει το φάντασμα ενός αγοριού. Ο θάνατος του αγοριού παραμένει μυστήριο και οι προειδοποιήσεις του (Θα πεθάνετε όλοι σύντομα), τρομάζουν και τα υπόλοιπα παιδιά, που μέχρι πρότινος προσποιούνταν τους ανήξερους. Για άλλη μια φορά η ατμόσφαιρα είναι φοβερή, το καλό με το κακό συγχέονται και το τέλος θα σε βρει έκπληκτο. Τελικά τι είναι τα φαντάσματα; Και τι πρέπει να φοβόμαστε; Μια ταινία που θεωρείται ήδη κλασσική.
Timecrimes (2007)
Ένας άντρας βρίσκεται κατα λάθος σε χρονομηχανή και γυρίζει πίσω στον χρόνο κατά μια ώρα. Η ακολουθία των γεγονότων είναι απρόσμενη και ώρα με την ώρα τα πράγματα περιπλέκονται. Έξυπνο σενάριο και ενδιαφέρουσα πλοκή που μάλιστα έχει ήδη αγορασθεί από studio του Hollywood και αναμένεται remake. Άποψή μου να δείτε πρώτα το original. Παρόλο που ακολουθεί trailer θα πρότεινα να μη το δείτε γιατί περιέχει spoiler
Secuestrados (2011)
Αν σας αρέσουν τα home invasion films, αν σας άρεσε το funny games, τότε αυτό είναι η ισπανική εκδοχή του! Τριμελής οικογένεια με έφηβη κόρη μετακομίζει στο σπίτι των ονείρων της. Το πρώτο κιόλας βράδυ στο νέο τους σπίτι 3 αδίστακτοι ληστές εισβάλλουν και τους κρατούν ομήρους αναγκάζοντας τους να αδειάσουν πιστωτικές κάρτες, πορτοφόλια και χρηματοκιβώτια! Αυτού του είδους τα horror δεν είναι και τα πιο αγαπημένα μου, το συγκεκριμένο όμως καταφέρνει να σε κρατήσει σε εγρήγορση και να σε κάνει να αδημονείς για το τέλος, την λύτρωση.
Los ojos de Julia (2010)
Η τυφλή Σάρα βρίσκεται νεκρή στο υπόγειο της και ενώ όλα δείχνουν οτι πρόκειται για αυτοκτονία, η δίδυμη αδελφή της Julia, είναι πεπεισμένη οτι πρόκειται για δολοφονία. Η Julia πάσχει και η ίδια από την ασθένεια που τύφλωσε την αδερφή της κι έτσι ενώ ερευνά τον θάνατο της, χάνει κι αυτή την όραση της σταδιακά. Η συνέχεια είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα με την Julia να ακολουθεί τα βήματα της αδερφής της και να γίνεται το επόμενο θύμα (;).
Tesis (1996)
Ένα από τα πιο κλασσικά ισπανικά θρίλερ, μας διηγείται την ιστορία της Angela, μιας νεαρής φοιτήτριας που ανακαλύπτει ένα βίντεο με μια κοπέλα να βασανίζεται μέχρι θανάτου. Στην πορεία διαπιστώνουν οτι το βίντεο έχει γυριστεί στο πανεπιστήμιο τους και τα πράγματα περιπλέκονται και αρχίζουν να γίνονται επικίνδυνα. Σενάριο και σκηνοθεσία του Alejandro Amenabar σε μια ταινία που ανήκει στα must του είδους. Δείτε την για την πλοκή και για το ιδιαίτερα ενδιαφέρον σενάριο της.
Bonus: La casa del fin de los tiempos (2014) – Βενεζουέλα
Μια γυναίκα καταδικάζεται σε ισόβια για τον φόνο του συζύγου της και του γιου της. 30 χρόνια μετά αποφυλακίζεται και επιστρέφει στο σπίτι τους, με κατ’οίκον περιορισμό. 30 χρόνια μετά αρνείται ακόμα οτι εκείνη σκότωσε τον σύζυγό της και ελπίζει ακόμα να βρει τον γιο της, το πτώμα του οποίου δε βρέθηκε ποτέ. Τι μυστικό κρύβει το παρελθόν; Και ποιος ο ρόλος του σπιτιού στην ιστορία της γυναίκας; Σκοτεινό, υποβλητικό, με ανατροπές που περιμένεις αλλά και με κάποιες που δεν φαντάζεσαι. Αρκούντως creepy αλλά και παραδόξως συγκινητική ταινία.