E καλά όλοι μα όλοι είχε τύχει στο σχολείο να πάμε αδιάβαστοι και όταν ερχόταν η ώρα της εξέτασης, βάζαμε όση δημιουργικότητα διαθέταμε προκειμένου να δημιουργήσουμε μια αληθοφανή δικαιολογία, η οποία ίσως μας ξελασπώσει. Άλλες φορές το πετυχάμε και άλλες δυστυχώς όχι... Ωστόσο, θαρρώ πως είχε μεγάλη σημασία και η συνολική παρουσία ενός μαθητή, που όσο να πεις πρόσδιδε περισσότερη αξιοπιστία στα λεγόμενα. Σίγουρα οι δάσκαλοι πίστευαν περισσότερο τα φυτά της τάξης σε σύγκριση με τα παιδιά που ήταν συνέχεια αδιάβαστα...
Ας δούμε λοιπόν ποιές ήταν οι δημοφιλείς δικαιολογίες που σκαρφιζόμασταν όταν είμασταν αδιάβαστοι:
#1 Ήμουν άρρωστος
Θες πονοκέφαλο, θες πονόκοιλο, θες πυρετό... όλες τις αρρώστιες τις είχαμε περάσει προκειμένου να μην διαβάσουμε την έρμη την ιστορία. Βέβαια όσο να πεις αν ήσουν άρρωστος μέρα παρά μέρα, έχανες λίγο την αξιοπιστία σου... Για αυτό με τη ρέγουλα οι αρρώστιες.
#2 Επισκέψεις στο σπίτι
Αφού είμασταν αδιάβαστοι λέγαμε να παίξουμε το χαρτί των επισκέψεων. Η φράση ήταν λίγο κλασσική "Χθες είχαμε οικογενειακό τραπέζι και από την φασαρία δεν μπορούσα να διάβασω κυρία", η οποία μωρέ μας πίστευε αλλά μετά κάναμε μήνες για να ξαναχρησιμοποιήσουμε την ίδια δικαιολογία.
#3 Πέθανε ο παππούς/ η γιαγιά
Η συγκεκριμένη δικαιολογία είναι αρκετά άσχημη, αλλά πάνω στον πανικό μας τη λέγαμε και αυτή. Την πρώτη φορά πάντα έπιανε, για αυτό και ήταν δικαιολογία μιας χρήσης. Ε μα δεν γινόταν να πεθαίναμε τους παππούδες μας κάθε εβδομάδα, ήμαρτον.
#4 Είχα πάει στο γιατρό
Παιδίατρος τώρα ήταν αυτός; οδοντίατρος; παθολόγος; γενικά δεν μας ενδιέφερε. Ουσιαστικά λέγαμε ότι είχε πολύ κόσμο, για αυτό γυρίσαμε αργά στο σπίτι και εν τέλει δεν διαβάσαμε... Και αυτή η δικαιολογία είχε αποτέλεσμα, αλλά άμα την κάναμε τσίχλα δεν έπιανε μια...
#5 Είχα πάει σε βάφτιση/ γάμο
Τώρα αν παντρεύτηκε κανάς ξάδερφος ή βαφτίστηκε κανά παιδί από το σόι μας, δεν μας έκαιγε ιδιαίτερα αρκεί να μας πιστέψει η δασκάλα. Και πάλι για μία με δύο φορές ήταν καλά, αλλά για πιο πολλές έχανε την αποτελεσματικότητά της.
#6 Είχα αγγλικά
Πλέον τα αγγλικά είναι υποχρεωτικά θαρρώ από την 3η δημοτικού, οπότε μέσα σε όλα είχαμε και αυτά στο κεφάλι μας. Ωστόσο, τα χρησιμοποιούσαμε αρκετές φορές για δικαιολογία, η οποία δυστυχώς δεν πιανόταν συχνά. Αντιθέτων, η δασκάλα εκνευριζόταν που δεν ασχολούμασταν με τα μαθήματά της.
#7 Αρρωσταίναμε εκείνη τη στιγμή
Την ώρα που η δασκάλα πήγαινε να μας κάνει μια ερώτηση, εμάς μας έπιανε ένας βήχας του θανατά, και γκούχου γκούχου, μόνο τα έντερά μας που δεν βγάζαμε. Ε κάποια στιγμή κουραζόταν και η δασκάλα να μας ακούει να φύγει, για αυτό και κάπως τη γλιτώναμε.