Έχουν, θαρρείς, μαγικές ικανότητες: με το που τα βλέπουμε εμείς οι 30+ (που βαδίζουμε με μαθηματική ακρίβεια στις δαγκάνες της κατηγορίας «τιμημένα γηρατειά») το πρόσωπό μας γλυκαίνει και παίρνει μια έκφραση σα να έχουμε αντικρίσει, μόλις, ένα μικρό, αξιαγάπητο κουταβάκι.
Μάλιστα, κάποιοι εξ υμών δε διστάζουμε ν’ αφήσουμε κι ένα μακρόσυρτο «ωωωωωωωω» να ξεφύγει από τα χείλη μας, λες και αυτό είναι αρκετό για να γυρίσουμε και πάλι στην παιδική μας ηλικία.
Ωστόσο, επειδή δεν είναι πρακτικό να ζει κανείς στο παρελθόν, εδώ στο Menshouse αποφασίσαμε να δείξουμε σ’ ένα δεκάχρονο (ναι, δυστυχώς: συνεχίζουν να γεννιούνται παιδιά μετά το 2000) δέκα αγαπημένα αντικείμενα των 90s.
Και, μεταξύ μας, διαπιστώσαμε πως υπάρχει αγεφύρωτο χάσμα γενεών.
Βλέπετε, οι απαντήσεις του μικρού Μ.Γ. (θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, καθώς αύριο γράφει τεστ στη γλώσσα και υποτίθεται πως θα διάβαζε αντί ν’ απαντά στις ερωτήσεις μας), δεν ήταν αυτό ακριβώς που περιμέναμε…
Δείγμα πρώτο: Μπουγελόφατσες
Τι ήταν: Μικρές, υπέροχες μπαλίτσες που τις γεμίζαμε νερό και πιτσιλούσαμε την Μαρία από το Δ2 που μας είχε πάρει το μυαλό εδώ και ένα τρίμηνο και δεν έλεγε να το φέρει πίσω.
Τι μας είπε το δεκάχρονο: «Νομίζω ότι είναι μικρά ηχεία για τα iphone μου- πήρα το 7 για να βγάζω καλύτερες selfies την ώρα των μαθηματικών και να τις ανεβάζω στο snapchat- και γι’ αυτό έχουν μικρές τρυπούλες: από κει βγαίνει ο ήχος».
Δείγμα δεύτερο: SEGA MEGA DRIVE
Τι ήταν: Απλά η κορυφαία παιχνιδομηχνή. Έπαιρνε κάθετα τις δισκέτες και όταν κολλούσε φυσούσες την οπή μέχρι να μπλεδιάσεις. Τότε, δια μαγείας, ξεκολλούσε και μπορούσες να δοκιμάσεις το Fatality που έμαθες με τον Smoke στο Mortal Combat»,
Τι μας είπε το δεκάχρονο: «Είναι κάτι σαν ipad με 32 giga χωρητικότητα, απλά έχει χαλάσει η οθόνη του. Εγώ έχω το Air, αλλά θα μαζέψω λεφτά από τα κάλαντα για να πάρω το καινούριο, γιατί το δικό μου πάλιωσε- το έχω 3 μήνες και 2 μέρες».
Δείγμα τρίτο: βιντεοκασέτες
Τι ήταν: Ο σωτήρας μας. Σ’ αυτές γράφαμε από το Dragonball Z μέχρι τους «Δύο Ξένους» ή το ματς του Παναθηναϊκού στο Champions League που έδειχνε το MEGA, επειδή είχαμε φροντιστήριο και δεν προλάβαμε να το δούμε. Λες να έβαλε κάνα γκολ ο Βαζέχα πάλι;»
Τι μας είπε το δεκάχρονο: «Μάλλον είναι ebook reader, αν και αυτή η μαύρη ταινία με μπερδεύει. Δεν αποκλείεται, πάντως, να είναι και σουβέρ».
Δείγμα τέταρτο: Dragon Game System
Τι ήταν: Ό,τι είναι για τη σημερινή νεολαία το Game Of Thrones, αλλά σε επιτραπέζιο: απλά το συναρπαστικότερο παιχνίδι είχαμε παίξει ποτέ και ο λόγος που περιμέναμε πως και πως το Σάββατο για να μας πάνε οι γονείς μας στο σπίτι των φίλων μας και να «λιώσουμε» ένα πεντάωρο.
Τι μας είπε το δεκάχρονο: «Αυτό που βάζουμε πάνω τα πιάτα, αλλά όχι δίσκος… Να δεις πώς το λέει η μαμά… Α, ναι: σουπλά!»
Δείγμα πέμπτο: Τάπες και ταποβόλα
Τι ήταν: Το απόλυτο παιχνίδι για τα διαλείμματα στο σχολείο: ο κάθε παίκτης πόνταρε τις τάπες του, έπειτα τις «στήναμε» και στο τέλος όποιος χτυπούσε και τις αναποδογύριζε, τις κέρδιζε.
Τι μας είπε το δεκάχρονο: «Δεν παίρνω και όρκο, αλλά μάλλον είναι πούλια για τάβλι- από αυτά τα φορητά που παίρνεις μαζί σου, γι’ αυτό και είναι τόσο μαλακά».
Δείγμα έκτο: View Master
Τι ήταν: Το μέσο για να ταξιδεύσεις σε άλλους γαλαξίες, στο διάστημα. Είχε δίσκους με 7 εικόνες 3D ο καθένας τους και τους περνούσες στη βάση, έπειτα έφερνες το view master στα μάτια σου και πήγαινες… αλλού.
Τι μας είπε το δεκάχρονο: «Μάσκα θαλάσσης. Αν είχε κι έναν αναπνευστήρα, θα ήσασταν έτοιμος για βουτιές, κύριε».
Δείγμα έβδομο: Walkman
Τι ήταν: Ο πρώτος μας έρωτας και παντοτινός: βάζαμε την τίμια TDK που πάνω έγραφε “Ξένα διάφορα”, πατούσαμε το κουμπί για να γυρίσει πίσω στην αρχή και μετά ακούγαμε τ’ αγαπημένα μας τραγούδια καθώς περπατούσαμε στο δρόμο με ύφος που υποδήλωνε ότι μας ανήκει όλος ο κόσμος.
Τι μας είπε το δεκάχρονο: «Επειδή έχει ακουστικά, θα πω το πρώτο ipod που φτιάχτηκε ποτέ. Μιλάμε παμπάλαιο είναι. Τουλάχιστον του 2003».
Δείγμα όγδοο: Μαστίχες- παγίδα
Τι ήταν: Το πιο ξεκαρδιστικό μας «γκάτζετ»: πηγαίναμε σε κάποιον και τον ρωτούσαμε αν θέλει μία τσίχλα. Αυτός άπλωνε το χέρι να πάρει και μόλις τραβούσε, τότε έπεφτε μια μικρή φάκα και του μάγκωνε το χέρι. Η. Καλύτερη. Εφεύρεση. Ever.
Τι μας είπε το δεκάχρονο: «Στικάκια USB 8άρια. Ή και παραπάνω. Να πάρω ένα;»
Δείγμα ένατο: NOKIA 3210
Τι ήταν: Το πρώτο μας κινητό με το οποίο όχι απλά μπορούσες να πάρεις τηλέφωνο όταν έβαζες κάρτα, αλλά είχε και φιδάκι. Αν πήγαινες την ταχύτητα στο 9, τότε γινόταν παν-δύσκολο μετά τα πρώτα 2-3 λεπτά.
Τι μας είπε το δεκάχρονο: «Είναι ασύρματο τηλέφωνο. Θα μπορούσε να είναι και κινητό, αλλά… Όχι, όχι- τι βλακείες λέω: ποιο κινητό έχει πλήκτρα;»
Δείγμα δέκατο: Δραχμές
Τι ήταν: Ο προκάτοχος του Ευρώ, το εθνικό μας νόμισμα. Όπως αρέσκονται να λένε και οι γέροι «Τότε με ένα πεντοχίλιαρο πηγαίναμε στο σούπερ μάρκετ, κάναμε τα ψώνια του μήνα, μετά πηγαίναμε στο καφενείο και κερνούσαμε όλο το μαγαζί, έπειτα γεμίζαμε το ντεπόζιτο στο αυτοκίνητο, βγαίναμε πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια και στην επιστροφή στο σπίτι σταματούσαμε και σε μια πιτσαρία να φάμε. Και μας έμενε κι ένα πεντακοσάρικο».