Πολλοί γονείς, άθελά τους πολλές φορές, πιέζουν υπερβολικά το παιδί τους που επιδίδεται σε έναν αγώνα δρόμου από το νηπιαγωγείο κιόλας.
Αντίστοιχες έρευνες δείχνουν επίσης ότι οι γονείς που ασχολούνται με τα παιδιά τους κάθε μέρα, τα ρωτάνε για το σχολείο, ενθαρρύνουν τις καλές επιδόσεις, μεγαλώνουν παιδιά που τα πηγαίνουν καλύτερα απ’ ότι τα παιδιά των γονιών που δεν ασχολούνται με αυτά.
Το να θέτουμε προσδοκίες για το παιδί μας αποτελεί φιλοφρόνηση για το παιδί, είναι ένας τρόπος να του πούμε «ξέρω ότι μπορείς να τα καταφέρεις». Οσο διατηρείτε αυτές τις προσδοκίες στο ίδιο επίπεδο με τις ικανότητές του και τις θέτετε για το δικό του καλό και με βάση τα δικά του ενδιαφέροντα , και όχι τα δικά σας, του κάνετε μεγάλη χάρη.
«Η πρόκληση για εμάς τους γονείς είναι να δράσουμε σύμφωνα με όσα ξέρουμε και να μην ενδίδουμε σε τρελές πιέσεις. Το παιδί που νιώθει συναισθηματικά δεμένο θα πετύχει, στο επίπεδο που είναι προορισμένο να πετύχει και θα το απολαύσει. Θα έχει την τάση να είναι αισιόδοξο και θα έχει άμυνες απέναντι στην κατάθλιψη. Θα νιώθει ότι είναι ασφαλές και ότι η ζωή του πηγαίνει καλά», τονίζει ο Edward M.Hallowell .