Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και μαζί με αυτά ξεκινούν τα δώρα, το τραπέζι των Χριστουγέννων, τα ψώνια και ο υπέροχος στολισμός της πόλης.
Ο μύθος του Άη Βασίλη αρχίζει να πλανάται στην ατμόσφαιρα για άλλους μόλις τώρα φτιάχνεται για άλλους είναι η ώρα να σταματήσει να υπάρχει…είναι όμως απαραίτητο αυτό;
Η περίοδος των Χριστουγέννων αποτελεί μια καθοριστική στιγμή. Όλοι οι ενήλικες έχουν μια ανάμνηση, μια ιστορία, ένα ευχάριστο γεγονός να διηγηθούν για τα Χριστούγεννα, ξεκινώντας από το μοίρασμα των δώρων. Στις 25 Δεκεμβρίου, κάθε ενήλικας ξαναγίνεται, κατά κάποιον τρόπο, το παιδί που υπήρξε.
Ασυνείδητα, ξαναφέρνει στη μνήμη του τις λεπτομέρειες για να ξαναζήσει αυτές τις ζεστές στιγμές που συνδέονται με την παιδική του ηλικία. Είναι ίσως η μόνη στιγμή της χρονιάς, κατά την οποία το παιδί που κρύβουμε μέσα μας έχει δικαίωμα να μιλήσει. Οι άμυνες υποχωρούν και ξαναγινόμαστε ανέμελοι.
Είναι επίσης μια περίοδος που συνδέεται με τον μύθο της γενναιοδωρίας, Μιλάμε για τον Άη Βασίλη, τον γεματούλη παππού με την κόκκινη στολή και τα ροζ μάγουλα που θα μας φέρει δώρα κάτω από το έλατο με τα δεκάδες λαμπάκια του. Τα παιδιά μαθαίνουν να γράφουν γράμμα, να αφήνουν μπισκότα, να βάζουν κάλτσες στο τζάκι για να τις γεμίσει καλούδια…η αγωνία κορυφώνεται και ο ενθουσιασμός είναι μεγάλος κάθε χρόνο!
Κάποιοι γονείς αποφασίζουν εν τέλει να ανακοινώσουν στο παιδί τους ότι πρόκειται για μύθο. Είναι ένας τρόπος το παιδί να μάθει να εγκαταλείπει αυτή την παιδική προσμονή και να προσγειωθεί σιγά σιγά στην πραγματικότητα…
Είναι όμως απαραίτητο;
Γιατί να γκρεμίσουμε όλο αυτό το υπέροχο οικοδόμημα από τη στιγμή που μοιραία θα γκρεμιστεί μόνο του στα επόμενα χρόνια όπου το παιδί μας θα μεγαλώσει;
Μερικοί γονείς αισθάνονται ενοχές, γιατί σκέφτονται ότι λένε ψέματα στα παιδιά τους συντηρώντας την ύπαρξη του Άη Βασίλη. Μην το κάνετε αυτό! Ο ΄Αη Βασίλης δεν είναι ψέμα: είναι ένας θρύλος, ένας μύθος. Επιπλέον, το παιδί έχει ανάγκη αυτή την περίοδο για να μεγαλώσει. Μέχρι τα 6 του, διανύει αυτό που αποκαλούμε «στάδιο της μαγικής σκέψης». Ένα στάδιο κατά το οποίο το φαντασιακό έχει μια ισχυρή ικανότητα πειθούς. Το όριο ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιακό είναι συγκεχυμένο.
Γι’ αυτόν τον λόγο το να πιστεύει το παιδί στον Άη Βασίλη λειτουργεί!
Μεγαλώνοντας το παιδί θα καταλάβει και ύστερα από μια περίοδο όπου και οι δύο μεριές έχουν καταλάβει αλλά κανείς δεν θα το λέει ανοιχτά, τελικά το παιδί θα κατανοήσει ότι ο Άη Βασίλης δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από μια όμορφη ιδέα…
Ωστόσο…ο Άη Βασίλης δεν είναι μύθος…είναι μέσα μας, είναι η προσφορά, η αξία της αναμονής και η γλυκύτητα της ανιδιοτέλειας που μας μαγεύει…και αυτά υπάρχουν πράγματι!
Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός
Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός