Η μεγαλύτερη δυσκολία του μαθητή εντοπίζεται συνήθως στη θεματική και παραγωγική ορθογραφία. Στην απορία του παιδιού για το πώς γράφεται μια λέξη αποφεύγουμε απλά να την υπαγορεύσουμε. Η διδακτική προσέγγιση στη δυσλεξία γίνεται μέσα από τον επαγωγικό τρόπο διδασκαλίας, όπου παιδαγωγός και μαθητής μαζί καταλήγουν στη γνώση. Στο άρθρο που ακολουθεί σας προτείνουμε 2 έξυπνους τρόπους που θα διευκολύνουν το παιδί να μάθει την ορθογραφία του. Οι εν λόγω συμβουλές ενδείκνυνται ιδιαίτερα για παιδιά με δυσλεξία.
Οι τρόποι που επιλέγονται για να αντιμετωπίσουμε εκείνη τη στιγμή αυτή την απορία είναι οι εξής:
✳ Οικογένεια:
Ζητάμε από το παιδί να μας πει αν ξέρει πώς γράφεται κάποια παράγωγη λέξη,κάποια λέξη δηλαδή που διατηρεί το ίδιο θέμα και ανήκει στην ίδια οικογένεια, πχ. αν μας ρωτήσει πως γράφεται η λέξη "παίζω" τότε θα του ζητήσουμε να μας πει αν ξέρει πως γράφεται η λέξη "παιδί", "παιχνίδι" και πολλές φορές έτσι διορθώνει μόνο του την ορθογραφία. Έτσι το ήδη εγκατεστημένο οπτικό λεξικό χρησιμοποιείται για να γίνουν νέες συνδέσεις και να το εμπλουτίσουμε. Επίσης, είναι μια πολύ καλή τακτική για τη συνειδηοποίηση της σημασιολογίας και ετυμολογίας των λέξεων.
Σε συνδυασμό μπορούμε να εφαρμόσουμε την κιναισθητική άσκηση: Η λέξη που αλλάζει! για εξάσκηση στην αλλαγή της μορφολογίας των λέξεων μέσα στην ίδια οικογένεια.
✳ Εικόνα λέξης:
Με αυτόν τον τρόπο όταν το παιδί μας ζητήσει να του πούμε την ορθογραφία μιας λέξης, γράφουμε στο τετράδιο τη λέξη μια φορά σωστά και μια φορά λάθος και ζητάμε να κυκλώσει αυτή που του "φαίνεται" πιο σωστή πχ. "ποτήζω" και "ποτίζω". Σκοπός και εδώ είναι να ενεργοποιήσουμε τις αποθηκευμένες εικόνες των λέξεων.
Με αυτούς τους δυο τρόπους το παιδί εργάζεται, για να καταλήξει στην σωστή ορθογραφία των λέξεων. Σε όλη τη διαδικασία συμβαίνουν γεγονότα μάθησης στα οποία παίρνει μέρος ενεργά.
Άσπα Μητρακάκη, Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος