Η φράση «Αίμα – Τιμή» έρχεται απ’ τα παλιά. Ήταν ένα από τα διάφορα συνθήματα με τα οποία οι εκπαιδευτές έκαναν πλύση εγκεφάλου στα αμούστακα παιδιά της Νεολαίας του Χίτλερ. Όταν κάποιος μαθητής περνούσε τις εξετάσεις και γινόταν μέλος, έπρεπε να αγοράζει ένα μαχαίρι ως αξεσουάρ της στολής.
Το μαχαίρι της Νεολαίας του Χίτλερ με χαραγμένο το σύνθημα Αίμα και Τιμή
Mέλη της νεολαίας εκπαιδεύονται πετώντας το μαχαίρι τους σε κορμούς δέντρων
Για πολλά χρόνια τις λέξεις μπορούσε να τις διαβάσει κάποιος μόνο σε βιβλία ιστορίας ή σε εγκυκλοπαίδειες που αναφέρονταν στις μέρες και τα έργα των Ναζί. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, στην Αγγλία εμφανίστηκε η βρετανική εθνικιστική οργάνωση «Εθνικό Μέτωπο» (National Front), η οποία δημιούργησε το μουσικό κίνημα R.A.C.
Το Rock Against Communism, δηλαδή το Ροκ Ενάντια στον Κομμουνισμό, ήταν η απάντηση στο αντιναζιστικό κίνημα Rock Against Racism (Ροκ ενάντια στο Ρατσισμό).
Τα συγκροτήματα που έπαιζαν R.A.C, υμνούσαν την «Λευκή Δύναμη» και τον ναζισμό και οι στίχοι τους διακρίνονταν από φυλετισμό και αντισημιτικά μηνύματα. Πιστοί οπαδοί και φανατικοί ακροατές τους ήταν οι απανταχού νεοναζί σκίνχεντ. Ο ήχος τους κάθε άλλο παρά ροκ θύμισε και ήταν μια παραλλαγή της πανκ, γνωστή ως «Oi!».
Το 1985, το αγγλικό φιλοναζιστικό γκρουπ Skrewdriver κυκλοφόρησε τον δίσκο με τον τίτλο «Blood & Honour». «Ψυχή» του γκρουπ ήταν ο τραγουδιστής και front man, Ian Stuart Donaldson, ο οποίος θεωρείται κάτι σαν «τοτέμ» στον χώρο των εθνικοσοσιαλιστών. Ένα χρόνο νωρίτερα το συγκρότημα έκανε το δίσκο «Hail The New Dawn», που σημαίνει Ζήτω η Νέα Αυγή.
Ο δίσκος των Skrewdriver «Blood and Honour»
Την επόμενη χρονιά το Βρετανικό Εθνικό Μέτωπο χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα με αφορμή τη δράση των «θυγατρικών εταιρειών», White Noise Club (WNC) και White Noise Records. Η μία «εταιρεία» οργάνωνε συναυλίες R.A.C. και οι δίσκοι των συγκροτημάτων γράφονταν στη δισκογραφική που είχε δημιουργηθεί για αυτό τον σκοπό.
Όταν τα μουσικά συγκροτήματα κατάλαβαν ότι τους εξαπατούσαν συστηματικά και ότι έβγαζαν πολλά λεφτά από τα τραγούδια τους, αποχώρησαν. Τότε ο Ian Stuart Donaldson πήρε την απόφαση μαζί με τον ναζί ομοφυλόφιλο Nicky Crane, να φτιάξουν το δίκτυο «Αίμα και Τιμή».
Θα έπαιζαν και πάλι για λογαριασμό του Εθνικού Μετώπου και θα διέδιδαν όσο μπορούσαν τα νεοναζιστικά μηνύματά. Αυτή τη φορά όμως χωρίς την «κηδεμονία» των White Noise. Σύμβολο της οργάνωσης, τι άλλο; Η σβάστικα.
Το σύμβολο της ναζιστικής οργάνωσης Combat 18. Όπως γράφει: Το επίσημο ένοπλο τμήμα της οργάνωσης Αίμα και Τιμή
Η Combat 18 είναι πλέον το ένοπλο τμήμα της οργάνωσης. Ήταν το πρώτο νεοναζιστικό μουσικό – πολιτικό κίνημα το οποίο προωθούσε τις ιδέες περί Λευκής Δύναμης και Ναζισμού. Το 1987 η οργάνωση Αίμα και Τιμή λειτούργησε επισήμως. Οι Skrewdriver με τη βοήθεια των συγκροτημάτων Brutal Attack, Sudden Impact και No Remorse, έδωσαν την πρώτη συναυλία του δικτύου σε προάστιο του Λονδίνου. Ανάμεσα στους θεατές ήταν Γάλλοι, Ιταλοί και Γερμανοί νεοφασίστες. Τα έσοδα εκείνης της συναυλίας χρηματοδότησαν και την κυκλοφορία του περιοδικού Blood & Honour.
O Ian Stuart Donaldson με τους σεκιουριτάδες του, χαιρετά ναζιστικά.
Στα τέλη του 1988 το όνειρο των νεοναζί έγινε πραγματικότητα, όταν κυκλοφόρησε το οκτασέλιδο περιοδικό Blood & Honour.
Στις σελίδες γράφονταν θέματα σχετικά με συναυλίες, συνεντεύξεις νεοναζί μουσικών συγκροτημάτων, απόψεις αναγνωστών, τα charts της R.A.C μουσικής και μια στήλη που λεγόταν Λευκοί Ψίθυροι. Το περιοδικό είχε απήχηση στους νοσταλγούς του Χίτλερ και σύντομα έγινε 16σέλιδο.
Τότε οι εκδότες αποφάσισαν να πωλούν και διάφορα αντικείμενα μαζί με το περιοδικό. Εμπορεύτηκαν δίσκους της Λευκής Δύναμης, σημαίες, μπλουζάκια και μικρές σβάστικες.
Το «Βατερλό» των νεοναζί
Το 1992, στο οπισθόφυλλο του τεύχους 13 του Blood & Honor Magazine, διαφημιζόταν μια συναυλία των Skrewdriver του Ian Stuart Donaldson, που θα γινόταν στις 22 Σεπτεμβρίου. Η Αγγλία γέμισε με πόστερ και φυλλάδια, που καλούσαν τους θεατές να συγκεντρωθούν πριν από τη συναυλία, στο σιδηροδρομικό σταθμό του Waterloo.
Η εμφάνιση των Skrewdriver και η προσυγκέντωση χιλιάδων νεοναζί από όλη την Ευρώπη, έγιναν πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες και οι ρεπόρτερ άρχισαν να ψάχνουν λίγο περισσότερο την οργάνωση και τη δράση της Blood & Honour.
«Περιοδεία με τα πιο άρρωστα γκρουπ της Αγγλίας. Οι υμνητές των Ναζί βγήκαν έξω να διαφθείρουν τα παιδιά μας»
Οι λίγοι σκίνχεντ που κατάφεραν να συγκεντρωθούν κοντά στο σταθμό, δέχθηκαν επίθεση από αντιρατσιστικές οργανώσεις. Για δύο ώρες τους κυνηγούσαν, τους έδερναν και τους πετούσαν ξύλα, τούβλα, πέτρες, μπουκάλια, και πολλά άλλα αντικείμενα.
Οι διοργανωτές ματαίωσαν τη συναυλία και έπαιξαν τελικά σε μια μικρή παμπ, παρουσία λίγων νεοναζί. Την επόμενη ημέρα ο διεθνής Τύπος μιλούσε για τη «Μάχη του Βατερλό», που έκανε τους εθνικοσοσιαλιστές να χύσουν πολύ «αίμα» και να χάσουν πολλή «τιμή».
Η αρχική σελίδα του site Blood and Honor στην οποία εμφανίζονται οι εκτελεσθέντες Γιώργος Φουντούλης και Μάνος Καπελώνης
Σήμερα η δράση της Blood & Honor έχει εξαπλωθεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπου έχουν δημιουργηθεί παραρτήματα. Διαθέτει επίσης ιστοσελίδα και web radio. Το ελληνικό τμήμα λειτουργεί ήδη από το 1999 και έχει εκδώσει περισσότερα από 24 τεύχη «κατ’ εικόνα και καθ΄ομοίωση» του ξένου περιοδικού.
Σύμφωνα με ανώνυμο συντάκτη του περιοδικού που έδωσε συνέντευξη στην ιστοσελίδα «Μαύρος Κρίνος»: «Το Ελληνικό παράρτημα του B&H ξεκίνησε στην Αθήνα από την μόνη τότε παρέα εθνικοσοσιαλιστών skinheads, με βάση μια γνωστή μπυραρία. Πέρασε πολύς καιρός μέχρι να δημιουργήσουμε και παραρτήματα σε άλλες πόλεις. Όλα αυτά τα χρόνια πιστεύουμε ότι βάλαμε κι εμείς το λιθαράκι μας στην ελληνική σκηνή, δημιουργώντας την ελληνική μουσικό – πολιτική ιστοσελίδα μας, εθνικιστικές συναυλίες και με ξένο σήμα, κυκλοφορώντας το περιοδικό μας, τυπώνοντας ακτιβιστικό και πολιτικό υλικό όπως αυτοκόλλητα, προκηρύξεις, φτάνοντας μέχρι και σε πάρτι και κυκλοφορίες Ελληνικών R.A.C cd».
Δραστηριότητα στην Ελλάδα έχει επίσης και η οργάνωση Combat 18. Όσο για τον ιδρυτή του ναζιστικού κινήματος Αίμα και Τιμή Ian Stuart Donaldson, πέθανε σε τροχαίο το 1993 και όλοι στο χώρο του μιλούσαν για «περίεργο» θάνατο. Από το 1994, κάθε χρόνο στη μνήμη του γίνεται μια συναυλία που παρακολουθούν νεοναζί από όλη την Ευρώπη.
Πηγή: http://www.mixanitouxronou.gr
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.