Όταν το συνθετικό φιλο- βρίσκεται στην αρχή μιας σύνθετης λέξης, δηλώνει αγάπη, προτίμηση, ροπή/κλίση προς κάποιον ή κάτι (π.χ. φιλομαθής = αυτός που αγαπά τη μάθηση).
Η ίδια λέξη με το ίδιο συνθετικό στο τέλος της έχει άλλη σημασία. ΄Ετσι, ο μεν Φιλόθεος είναι αυτός που αγαπά τον Θεό, ενώ ο Θεόφιλος είναι αυτός που τον αγαπά ο Θεός.
Βάσει των παραπάνω, αν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε κάποιον που αγαπά τα ζώα, μεταξύ των επιθέτων φιλόζωος και ζωόφιλος ο ορθός τύπος είναι φιλόζωος και όχι ζωόφιλος που, κανονικά, θα χαρακτήριζε κάποιον που τον αγαπούν τα ζώα.
Το επίθετο ζωόφιλος, που πολιτογραφήθηκε στη γλώσσα μας το 1889, αποτελεί κατ’ ουσίαν μετάφραση του ελληνογενούς γαλλικού όρου zoophile και χρησιμοποιείται πια ευρέως αντί του ορθού φιλόζωος.
Περισσότερα γλωσσικά λάθη εδώ.