1. Τα προπαροξύτονα, αρσενικά και θηλυκά ουσιαστικά σε –ος κατεβάζουν τον τόνο στην παραλήγουσα στις παρακάτω πτώσεις: γενική του ενικού, γενική και αιτιατική του πληθυντικού, π.χ: ο πόλεμος – του πολέμου – των πολέμων – τους πολέμους, η λεωφόρος –της λεωφόρου – των λεωφόρων –τις λεωφόρους, κτλ..
Ωστόσο, διατηρούν τον τόνο στην προπαραλήγουσα, σ’ όλες τις πτώσεις ενικού και πληθυντικού, οι πολυσύλλαβες και οι λαϊκές λέξεις, π.χ. του ανήφορου, του καλόγερου, του παίδαρου, κτλ..
2. Δεν κατεβάζουν τον τόνο τα επίθετα, π.χ. ο έξυπνος, του έξυπνου, τους έξυπνους, κτλ.. Προσοχή: Τα παροξύτονα επίθετα σε -ώδης, -ώδης, -ώδες κατεβάζουν στη γενική πληθυντικού τον τόνο τους στη λήγουσα, π.χ. ο θεμελιώδης - των θεμελιωδών.
Ωστόσο. αν το επίθετο χρησιμοποιείται σαν ουσιαστικό, κατεβαίνει ο τόνος σαν να ήταν ουσιαστικό, π.χ. η χυδαιολογία βάρβαρων ανθρώπων, αλλά οι επιδρομές των βαρβάρων.
3. Τα προπαροξύτονα ουδέτερα ουσιαστικά σε -ο κατεβάζουν τον τόνο στην παραλήγουσα στη γενική ενικού και πληθυντικού, το πανεπιστήμιο, του πανεπιστημίου, των πανεπιστημίων, κτλ.. Εξαιρούνται οι λαϊκές λέξεις όπως σίδερο-σίδερου (προσοχή : σιδήρου), χαμόγελο-χαμόγελου, μάγουλο-μάγουλου, ψίχουλο-ψίχουλου, κτλ..
4. Τα αρσενικά παροξύτονα ουσιαστικά σε –ας, κατεβάζουν τον τόνο τους στη λήγουσα στη γενική πληθυντικού, π.χ. όπως ο ταμίας – των ταμιών, κτλ..
