Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι μια αινιγματική οντότητα, τέτοια που ακόμα και τα πιο λαμπρά μυαλά πονοκεφαλιάζουν να κατανοήσουν. Ακόμα δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την προέλευση των σκέψεων, άσχετα αν ξέρουμε τι τις δημιουργεί. Ας το θέσουμε με έναν άλλο τρόπο: Ξέρουμε ότι ο εγκέφαλος μας κάνει να έχουμε επίγνωση των σκέψεων, αλλά κανείς δεν ξέρει ακριβώς από που έρχονται αυτές οι σκέψεις.
Ένα πράγμα που οι επιστήμονες ( και οι περισσότεροι άλλοι) κατανοούν είναι ότι το μυαλό είναι ένα πλάσμα της συνήθειας-έχει έναν τρόπο να επαναλαμβάνει τον εαυτό του. Αυτό είναι ένα προνόμιο όταν εκείνες οι σκέψεις είναι θετικές και ένα εμπόδιο όταν οι σκέψεις είναι αρνητικές.
Τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε να μάθουμε να είμαστε πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι αν κάνουμε συνειδητή προσπάθεια. Οι λέξεις κλειδιά εδώ είναι «συνειδητή προσπάθεια». Κανείς δεν μπορεί να περιμένει να αλλάξει τη φύση του, την προσωπικότητά του, την προοπτική του, κλπ., χωρίς πρώτα να έχει ένα σχέδιο. Ένα σημαντικό συστατικό ενός τέτοιου σχεδίου είναι να γνωρίζουμε τί να ΜΗΝ κάνουμε. Τα αισθήματα παίζουν ένα ρόλο κλειδί σε αυτή την εκτίμηση-οι χαρούμενοι και οι δυστυχισμένοι άνθρωποι έχουν και οι δυο αισθήματα, είναι όμως διαφορετικής ποικιλίας.
Ακολουθούν 8 αρνητικά συναισθήματα που οι χαρούμενοι άνθρωποι αποφεύγουν:
Παρορμητισμός
Οι χαρούμενοι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι το να είσαι παρορμητικός μπορεί να φέρει ένα σωρό προβλήματα. Όταν κάποιος είναι παρορμητικός είναι πιο πιθανόν να καταξοδέψει, να παραφάει, να ξεσπάσει, να θυμώσει και γενικά να πάρει άσχημες αποφάσεις. Από την άλλη, όταν κάποιος είναι σκεπτικός, είναι πολύ πιο εύκολο να αποφύγει επιζήμιες πράξεις. Από όλες τις αρνητικές συνέπειες που προκαλεί ο παρορμητισμός, το πιο αρνητικό αποτέλεσμα είναι η βλάβη που φέρνει στις σχέσεις. Οι χαρούμενοι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι μία ιδιαίτερα βλαβερή λέξη ή πράξη μπορεί να βλάψει κάποιον, μερικές φορές ανεπανόρθωτα.
Ζήλια
Είναι πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο να είμαστε ικανοποιημένοι με τις παρούσες περιστάσεις όταν επιθυμούμε κάποιες άλλες. Οι αυθεντικά χαρούμενοι άνθρωποι εκτιμούν και είναι ευγνώμονες γι αυτά που έχουν, παρά γι αυτά που θα μπορούσαν να έχουν. Στον πυρήνα της, η ζήλια είναι ένδειξη δυστυχίας. Αντιθέτως, το να είμαστε ευγνώμονες και να εκτιμούμε είναι μια ένδειξη ευτυχίας. Θα ήμασταν όλοι καλύτερα αν επιλέγαμε το τελευταίο… Απλά ρωτήστε τους χαρούμενους ανθρώπους.
Ζηλοφθονία
Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι η ζήλια και η ζηλοφθονία είναι το ίδιο… Δεν είναι. Η ζήλια, αντιπαραγωγική ως συναίσθημα που είναι, δεν ανταποκρίνεται συνήθως στην προδοσία και στον θυμό όπως κάνει η ζηλοφθονία. Για να το θέσουμε απλά: ο φθόνος υπάρχει όταν μας λείπει ένα επιθυμητό γνώρισμα που έχει κάποιος άλλος. Η ζηλοφθονία ανταποκρίνεται στην αντιληπτή απειλή του να χάνουμε κάποιον.
Εκδικητικότητα
Η εκδίκηση επικαλείται τα βλαβερά αισθήματα και δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Βραχυπρόθεσμα, σκέψεις ή αισθήματα να βλάψουμε κάποιον άλλον-σωματικά, συναισθηματικά ή με όποιο άλλο τρόπο- μπορούν να φέρουν μια αίσθηση ικανοποίησης. Όταν όμως το καταφέρουμε αυτό, έρχονται και άλλα που επιθυμούμε. Στο τέλος, δεν μπορούμε να ελέγξουμε τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, παρά μόνο να επιλέξουμε την απόκρισή μας στο τι κάνουν οι άνθρωποι. Οι χαρούμενοι άνθρωποι δε νοιάζονται γι αυτό το βαρύ φορτίο.
Δεισιδαιμονία
Για να είμαστε σαφείς, αυτό δεν είναι κριτική στην πνευματικότητα ή στην θρησκεία. Αντιθέτως, η κύρια σκέψη εδώ είναι ότι βασιζόμενοι σε κάτι ή οτιδήποτε για να μας ικανοποιήσει έχει συχνά μικρό αποτέλεσμα. Οι χαρούμενοι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι ο κάθε ένας μπορεί να δημιουργήσει την δική του ευτυχία. Μην επιτρέπετε στη δεισιδαιμονία να υπαγορεύσει τι είναι πιθανό και τι όχι. Μην παραδίδετε την δύναμή σας.
Φόβος
Είναι στην ανθρώπινη φύση να φοβόμαστε έστω και για λίγο. Το «να μη φοβάσαι τίποτα» είναι ειλικρινά μία ανόητη και ανεύθυνη συμβουλή. Η κατάλληλη συμβουλή είναι να μην αφήσουμε τον φόβο να πάρει τον έλεγχο. Κάποιοι από τους πιο χαρούμενους ανθρώπους στον κόσμο έχουν πάρει τέτοια ρίσκα που θα τρόμαζαν υπερβολικά τους πιο πολλούς από εμάς. Όμως, η θετική προοπτική στη ζωή, τους έκανε να βαδίσουν μέσω αυτού του φόβου. Αρνήθηκαν να τους απορρίψει αυτό που δικαιωματικά ήταν δικό τους
Εχθρότητα
Το μίσος, η εχθρότητα, η εμπάθεια-πείτε το όπως θέλετε-είναι ανούσια αισθήματα. Όχι μόνο είναι ανούσια, αλλά είναι και αντιπαραγωγικά. Τι καταφέρνει κάποιος με το να έχει αρνητικές σκέψεις και αισθήματα εναντίον κάποιου; Το στρες, η εξάντληση, η ενοχή και συχνά η ντροπή. Σκεφτείτε όλη αυτή τη δαπανημένη ενέργεια! Τώρα σκεφτείτε πώς αυτή η ενέργεια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Αυτός ο λόγος, μεταξύ άλλων, είναι γιατί δεν βλέπουμε εκδηλώσεις εχθρότητας από τους πιο χαρούμενους ανθρώπους.
Έλλειψη αποδοχής
Οι χαρούμενοι άνθρωποι γενικά αποδέχονται και αγαπάνε. Οι πικρόχολοι και πικραμένοι άνθρωποι είναι γενικά αυτοί που κάνουν την προσπάθεια να αποκλείουν τους ανθρώπους. Αν δεν μπορούμε να αποδεχτούμε το κάθε άτομο ως ξεχωριστή προσωπικότητα, τι ελπίδα υπάρχει; Ιδού μια ενδιαφέρουσα άσκηση: Σκεφτείτε τους πιο χαρούμενους ανθρώπους στη ζωή σας. Το πιάσατε; Τώρα, σκεφτείτε το πώς φέρονται στους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι δέχονται και αγαπάνε τον καθένα ξεχωριστά σε αντίθεση με τους περισσότερους.