Όταν κάποιος ασχολείται με τον αθλητισμό είναι σίγουρο ότι σκέφτεται πως η ήττα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Πράγματι έτσι είναι. Αυτό μπορεί να συμβεί σε όλους τους αθλητές ανεξάρτητα από το πόσο ικανοί και πόσο προετοιμασμένοι μπορεί να είναι. Το σημαντικό όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι η δυνατότητα κάθε αθλητή να διαχειριστεί την ήττα.
Η στεναχώρια και η θλίψη που φέρνει μια ήττα είναι ένα συναίσθημα απολύτως φυσιολογικό. Επίσης φυσιολογικό είναι ένας αθλητής να κάνει αρνητικές σκέψεις και να αισθάνεται άσχημα για την πορεία της προσπάθειάς του.
Όταν όμως αυτές οι αρνητικές σκέψεις και τα αρνητικά συναισθήματα αποκτούν μία σταθερότητα και παρατείνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα τότε το άτομο μένει κολλημένο ουσιαστικά στο αρνητικό συναίσθημα. Αρχίζει όλο αυτό να το καταβάλει και να του δημιουργεί μεγάλες αμφιβολίες τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τις ικανότητές του. Η κατάσταση αυτή μετατρέπει μια ήττα σε ένα τεράστιο ψυχολογικό πρόβλημα και βάρος, το όποιο σαν άμεση συνέπεια έχει την χαμηλή απόδοση και την αναποτελεσματικότητα του αθλητή. Η αδυναμία του να ξεχάσει το γεγονός και να κοιτάξει μπροστά το μέλλον του θα τον οδηγήσει στην επανάληψη των ίδιων λαθών.
Η σωστή διαχείριση μιας ήττας δεν σημαίνει ξεχνάω την προηγούμενη κακή εμφάνιση. Σημαίνει εστιάζω, «επιλέγω να εστιάζω» στον επόμενο αγώνα, στην επόμενη εμφάνιση με θετική σκέψη και αισιοδοξία. Το κλειδί λοιπόν της διαχείρισης μιας ήττας είναι η αξιολόγηση της απόδοσης, ο εντοπισμός των λαθών και η δημιουργία ενός σχεδίου δράσης για το μέλλον, έχοντας να μάθει από τα λάθη που εντόπισε.
Υπάρχουν τρόποι να βοηθηθεί στη διαχείριση της ήττας ένας αθλητής;
Μπορεί να κάνει έναν διάλογο με τον εαυτό του, μια εσωτερική διαβούλευση, μια αξιολόγηση των λαθών του ώστε να βοηθηθεί για να μην τα επαναλάβει στη συνέχεια.
Αν μιλάμε για έναν αθλητή ο οποίος είναι μέλος μιας ομάδας μπορεί να βοηθηθεί κάνοντας μια ψύχραιμη κουβέντα με τους συμπαίκτες, ώστε να δει τα λάθη του μέσα από την οπτική των συμπαικτών του και να ακούσει διαφορετικές απόψεις. Με αυτό τον τρόπο θα βρεθεί τι έφταιξε από όλους μαζί και θα βελτιωθούν όλοι μαζί.
Μιλώντας για παιδιά που ξεκινάνε να ασχολούνται με τον αθλητισμό, είναι σίγουρο ότι μια αθλητική ήττα θα βοηθήσει στο να μάθουν.
Οι αθλητικές ήττες που πιθανόν να είναι και αρκετές, βοηθάει τα παιδιά να φιλοσοφούν τις καταστάσεις, και να ενισχύουν την συντροφικότητά τους.
Είναι πολύ πιθανόν μέσα σε μία ομάδα που δεν τα πηγαίνει πολύ καλά να υπάρχει ένα ιδιαίτερα θετικό κλίμα καθώς οι συμπαίκτες ενδυναμώνουν την μεταξύ τους σχέση ήττα την ήττα.
Πολλές φορές η διαχείριση της ήττας από μέρους του παιδιού επηρεάζεται από τη συμπεριφορά των γονέων. Πιο συγκεκριμένα, πολλοί γονείς έχουν την πεποίθηση ότι το παιδί τους πρέπει πάντα να νικά, σε όλα και στον αθλητισμό.
Αυτή η νοοτροπία κάνει πολύ κακό στο παιδί γιατί τελικά καταστρέφεται η αυτοπεποίθησή του μια και δεν μαθαίνει τρόπους να διαχειριστεί την ήττα και νιώθει αποτυχημένος και ταπεινωμένος.
Το σημαντικότερο πράγμα που χάνει ένα παιδί βλέποντας τους γονείς να απαιτούν συνεχώς την νίκη και να κακολογούν συμπαίκτες του παιδιού τους , είναι το συναίσθημα ότι ανήκει σε μια ομάδα.
Οι αθλητές που καταφέρνουν να κρατούν ζωντανό και δυνατό το «αίσθημα του να ανήκειν» σε μια ομάδα έχουν λιγότερο στρες και κυρίως μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση. Η διαχείριση της ήττας με τον σωστό τρόπο πραγματικά ενδυναμώνει την προσωπικότητα κάθε αθλητή. Κάνει τον αθλητή ειλικρινή με τον εαυτό του και με υψηλή συνειδητότητα για την απόδοσή του.