![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjIGWDpU6nDain4-XjKIcTXzIGGYT89Az4F3aB_V7jufqwa7aA80jYIN_9qQ7OScG0m-AJ69Uv0V57nkSJe8mvzrZtc7Y7Pk_6B6C_Rwr7l3jjv3uEuC-oyH32GI1EedGXBO9XzRewDAA/s400/%25CE%2597+%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25B1.jpg)
κότα < από το θηλυκό του μεταγενέστερου κόττος ή κοττός, πετεινός
Η κότα είναι το γνωστό πουλερικό, η όρνιθα, η οποία έχει μια ενδιαφέρουσα ετυμολογική προέλευση: η κότα είναι το θηλυκό του «κόττος», με δύο ταυ, που θα πει στα αρχαία ελληνικά «πετεινός». Συνώνυμο του πετεινού, αυτού που πετάει δηλαδή, είναι βέβαια και ο κόκορας, μια ηχομιμητική λέξη από την κραυγή του πουλιού, ενώ η «κλώσσα» είναι η κότα που κλωσσά τα αβγά της, αλλά και, μειωτικά, η φλύαρη γυναίκα, σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας.
Περισσότερες ιστορίες λέξεων εδώ.