του Θοδωρή Διάκου
Ο κόσμος ήταν περίεργος στα 90s. Το εννοούμε αυτό, δεν χρειάζεται παρά να ρίξεις μια ματιά στα πιο δημοφιλή πράγματα, εκείνα που κατάπιε αμάσητο το συλλογικό μας εγώ και η ποπ κουλτούρα, και αρκετά χρόνια μετά μας προκαλούν λίγη δυσπεψία.
Για παράδειγμα, εκείνα τα αθλητικά παπούτσια που είχαν φωτάκια στις σόλες. Γιατί κάποιος θεώρησε ότι ήταν καλή ιδέα; Και γιατί οι γονείς μας υπέκυπταν στις τσιρίδες μας και τα αγόραζαν, για να τα χαλάσουμε μετά, έπειτα από είκοσι λεπτά τρεχάλα στην παιδική χαρά;
Επειδή ο κόσμος ήταν περίεργος στα 90s και δεν ήξερε τι έκανε. Θα κατηγορήσουμε τα 80s, που ήταν τόσο ακραία, που μας άφησαν με ένα μεγάλο πολιτισμικό χανγκόβερ. Για παράδειγμα.
Τα Ταμαγκότσι, που ήταν η πρώτη μας επαφή με τις δυσκολίες του να είσαι γονιός. Τουλάχιστον οι δικοί μας γονείς δεν ξεχνούσαν να μας ταΐσουν για δώδεκα ώρες, και δεν έβρισκαν τα κουφάρια μας το επόμενο πρωί.
Αυτά τα ανεκδιήγητα μαλλιά…
…που μπορούσες να τα έχεις μόνο αν αγόραζες αυτά τα ανεκδιήγητα κοκαλάκια με το κιλό.
Ο Furby, πριν τον καταδικάσουμε ως εργαλείο του Σατανά. Αλλά πιθανότατα ήταν ήδη εργαλείο του Σατανά, και δεν το είχαμε καταλάβει.
Αυτή η φουσκωτή πολυθρόνα, που την ζηλεύαμε σε ακραίο βαθμό, και πιθανότατα επηρέασε το πολιτισμικό μας DNA σε τέτοιο βαθμό, που πλέον αγοράζουμε ό,τι διάφανο βλέπουμε για τα aesthetics και μόνο.
Τι εννοείς το κάνω μόνο εγώ;
Τα γλειφιτζούρια-φλογέρα, για τις μεγαλύτερες κακοφωνίες που μπορούσαμε να φανταστούμε.
Οι Aqua.
Αυτά τα μπρελόκ, που αν δεν τα είχες, δεν ήσουν κουλ. Επίσης, έπρεπε να διαλέξεις τα χρώματα που σε εκφράζουν, και προφανώς αυτή ήταν από τις πιο δύσκολες επιλογές που έχεις κάνει στην ζωή σου. (Ο συντάκτης αποφάσισε να το φτιάξει σε μονόχρωμο λευκό. Το μετάνιωσε τρεις ώρες μετά, επειδή τα μονόχρωμα λευκά πράγματα ΛΕΡΩΝΟΝΤΑΙ.)
Αυτά τα κουλ παπουτσάκια για την θάλασσα, που δεν έχουν σταματήσει να υπάρχουν, αλλά επίσης δεν εξελίχθηκαν καθόλου αισθητικά μετά τα 90s. Επίσης, ένα αξεσουάρ που ξέρεις ότι γερνάς όταν σκεφτείς για πρώτη φορά “Ρε… δεν είναι κακή επένδυση”.
Αυτά τα τσόκερ, που μπορείς να φορέσεις και σήμερα αν είσαι γκοθού, αλλά μόνο αν είσαι αληθινή γκοθού.
Αυτά τα πουλάκια, που στέκονταν σε κάθε επιφάνεια, ισορροπούσαν σε κάθε γωνία, και μπορεί να έχουμε πιο αναπτυγμένες γνώσεις Φυσικής πλέον, αλλά ακόμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς.
Αυτά τα βιντεοπαιχνίδια τσέπης, που έπρεπε να κάνεις μία πολύ συγκεκριμένη κίνηση, επαναλαμβανόμενα, με ταχύτητα που ξεκινούσε από χελώνα και κατέληγε τελευταίο πεντάλεπτο από μάθημα αερόμπικς.
Ο κόσμος ήταν περίεργος στα 90s. Το εννοούμε αυτό, δεν χρειάζεται παρά να ρίξεις μια ματιά στα πιο δημοφιλή πράγματα, εκείνα που κατάπιε αμάσητο το συλλογικό μας εγώ και η ποπ κουλτούρα, και αρκετά χρόνια μετά μας προκαλούν λίγη δυσπεψία.
Για παράδειγμα, εκείνα τα αθλητικά παπούτσια που είχαν φωτάκια στις σόλες. Γιατί κάποιος θεώρησε ότι ήταν καλή ιδέα; Και γιατί οι γονείς μας υπέκυπταν στις τσιρίδες μας και τα αγόραζαν, για να τα χαλάσουμε μετά, έπειτα από είκοσι λεπτά τρεχάλα στην παιδική χαρά;
Επειδή ο κόσμος ήταν περίεργος στα 90s και δεν ήξερε τι έκανε. Θα κατηγορήσουμε τα 80s, που ήταν τόσο ακραία, που μας άφησαν με ένα μεγάλο πολιτισμικό χανγκόβερ. Για παράδειγμα.
Τα Ταμαγκότσι, που ήταν η πρώτη μας επαφή με τις δυσκολίες του να είσαι γονιός. Τουλάχιστον οι δικοί μας γονείς δεν ξεχνούσαν να μας ταΐσουν για δώδεκα ώρες, και δεν έβρισκαν τα κουφάρια μας το επόμενο πρωί.
Αυτά τα ανεκδιήγητα μαλλιά…
…που μπορούσες να τα έχεις μόνο αν αγόραζες αυτά τα ανεκδιήγητα κοκαλάκια με το κιλό.
Ο Furby, πριν τον καταδικάσουμε ως εργαλείο του Σατανά. Αλλά πιθανότατα ήταν ήδη εργαλείο του Σατανά, και δεν το είχαμε καταλάβει.
Αυτή η φουσκωτή πολυθρόνα, που την ζηλεύαμε σε ακραίο βαθμό, και πιθανότατα επηρέασε το πολιτισμικό μας DNA σε τέτοιο βαθμό, που πλέον αγοράζουμε ό,τι διάφανο βλέπουμε για τα aesthetics και μόνο.
Τι εννοείς το κάνω μόνο εγώ;
Τα γλειφιτζούρια-φλογέρα, για τις μεγαλύτερες κακοφωνίες που μπορούσαμε να φανταστούμε.
Οι Aqua.
Αυτά τα μπρελόκ, που αν δεν τα είχες, δεν ήσουν κουλ. Επίσης, έπρεπε να διαλέξεις τα χρώματα που σε εκφράζουν, και προφανώς αυτή ήταν από τις πιο δύσκολες επιλογές που έχεις κάνει στην ζωή σου. (Ο συντάκτης αποφάσισε να το φτιάξει σε μονόχρωμο λευκό. Το μετάνιωσε τρεις ώρες μετά, επειδή τα μονόχρωμα λευκά πράγματα ΛΕΡΩΝΟΝΤΑΙ.)
Αυτά τα κουλ παπουτσάκια για την θάλασσα, που δεν έχουν σταματήσει να υπάρχουν, αλλά επίσης δεν εξελίχθηκαν καθόλου αισθητικά μετά τα 90s. Επίσης, ένα αξεσουάρ που ξέρεις ότι γερνάς όταν σκεφτείς για πρώτη φορά “Ρε… δεν είναι κακή επένδυση”.
Αυτά τα τσόκερ, που μπορείς να φορέσεις και σήμερα αν είσαι γκοθού, αλλά μόνο αν είσαι αληθινή γκοθού.
Αυτά τα πουλάκια, που στέκονταν σε κάθε επιφάνεια, ισορροπούσαν σε κάθε γωνία, και μπορεί να έχουμε πιο αναπτυγμένες γνώσεις Φυσικής πλέον, αλλά ακόμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς.
Αυτά τα βιντεοπαιχνίδια τσέπης, που έπρεπε να κάνεις μία πολύ συγκεκριμένη κίνηση, επαναλαμβανόμενα, με ταχύτητα που ξεκινούσε από χελώνα και κατέληγε τελευταίο πεντάλεπτο από μάθημα αερόμπικς.