Στην εποχή μας οι απαιτήσεις για τα παιδιά συνεχώς και αυξάνονται, ενώ ταυτόχρονα μειώνεται η ηλικία κατά την οποία τα παιδιά ξεκινούν τις διάφορες επιμορφωτικές δραστηριότητες. Οι γονείς- με γνώμονα τις περισσότερες φορές την ανάπτυξη των ικανοτήτων και την απόκτηση εφοδίων για το μέλλον, γεμίζουν το πρόγραμμα του παιδιού μην αφήνοντας πολλές φορές χρόνο για παιχνίδι και ανεμελιά.
Χαρακτηριστικό είναι πως παιδιά των τελευταίων τάξεων του δημοτικού έχουν πια ένα καθημερινό πρόγραμμα που φτάνει να μοιάζει με 10ωρη εργασία!
Η συνεχής παρακολούθηση και πρόσληψη πληροφοριών δημιουργεί μια δυσκολία στην αφομοίωση τους και μειώνει κατά πολύ την ικανότητα των παιδιών για συγκέντρωση. Ήδη, θα πρέπει να τονιστεί πως τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία τους, έχουν συγκεκριμένο χρονικό εύρος διατήρησης της προσοχής και της αυτοσυγκέντρωσης τους.
Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο αποσυμπίεσης, όπως και οι ενήλικοι. Επιπλέον, πρέπει να μάθουν να διαχωρίζουν την ώρα της προσοχής και της προσήλωσης στον στόχο, από την ώρα την ξεκούρασης. Όταν αυτά δεν είναι διαχωρισμένα σαφώς (πρέπει όμως να υπάρχουν και τα δύο), τα παιδιά περνούν άμεσα από την ώρα της μελέτης στην ώρα της ανεμελιάς. Π.χ. σταματούν το γράψιμο και βλέπουν τηλεόραση.
Επιπλέον, όταν τα παιδιά γνωρίζουν πως καθημερινά θα έχουν τον ελεύθερο χρόνο τους, είναι εντυπωσιακό πόσο πιο συγκεντρωμένα και επιμελή εμφανίζονται. Μαθαίνουν να είναι υπεύθυνα και να κατακτούν τους στόχους τους.
Οι γονείς δε θα πρέπει να αγχώνονται τόσο για την ανάπτυξη ικανοτήτων, καθώς η μάθηση είναι εφ’όρου ζωής, η παιδικότητα όμως και η ανεμελιά δεν επιστρέφουν. Αντίθετα, το πώς έχουμε βιώσει τις πρώτες μαθησιακές μας εμπειρίες, καθώς και κατά πόσο έχει επηρεαστεί από αυτές η υπόλοιπη ζωή μας, είναι κάτι που θα μας ακολουθεί σε όλη τη μαθητική μας πορεία.