![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW7pHozXW-AtL2MdJXqF_gvAg1Q_14yOz-b2Nh3yxAYaqVy1b-97TPSgnnnyQXjgbV7pyqiAVSAH3uoQbLhFzzhlvmWGt0oLsLfA4ULShuDWWDYhWsqB2sGHMYhCQmQlKNKVXf5BWDqFs/s400/%25CE%259E%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25AC+%25CE%25AE+%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25AC%253B.jpg)
Η λέξη προέρχεται από το ρήμα ξενιτεύω. Τα ρήματα σε -ευω σχηματίζουν θηλυκά ουσιαστικά σε -εια. Επομένως, το πρώτο ουσιαστικό που προέκυψε ήταν το ουσιαστικό ξενιτεία. Ωστόσο, με το πέρασμα των χρόνων ο τόνος μετατέθηκε και πλέον λέμε και γράφουμε ξενιτιά, τηρώντας τον κανόνα που λέει ότι τα θηλυκά ουσιαστικά σε -ια όταν τελειώνουν με καταχρηστικό δίφθογο, παίρνουν -ι, π.χ. γύμνια, κάμπια, ξενιτιά.
ξενιτιά < μεσσαιωνική ελληνική ξενιτιά < ελληνιστική κοινή ξενιτεία < ξενιτεύω < ξένος
Περισσότερα γλωσσικά ζητήματα εδώ.