Άλλοι έχουν για πρότυπο
πολεμιστές και ήρωες,
πολιτικούς και καλλιτέχνες,
αθλητές και επιχειρηματίες.
Μα εγώ έχω για πρότυπο κρυφά
έναν άνθρωπο απλό
που μέσα στην απλότητά του
κατάφερε να λάμψει.
Σχολείο δεν τελείωσε
μα αφιέρωσε τη ζωή του
για να σπουδάσει τρεις γιους.
Γνώσεις πολλές δεν γνώρισε
μα το μυαλό του είναι ανοιχτό
και δέχεται πως δεν είμαστε ο καθρέφτης του.
Πλούσιος δεν έγινε
μα δούλεψε σκληρά
για να θρέψει ολόκληρη οικογένεια.
Ταξίδια δεν επήγε
μα έπαιζε τα βράδια με τα παιδιά του
και τα ταξίδευε σε μέρη μαγικά.
Σκληρά δεν φέρθηκε ποτέ
μα πάντα προστατεύει με πάθος την οικογένειά του
κι ας μην του είναι δυνατό μυρμήγκι να πειράξει.
Απ' τον τίμιο δρόμο δεν ξεστράτησε
και μου τον χάραξε βαθιά να πορευτώ
να μη χαθώ στη λεωφόρο της ζωής.
Σε ξένες πλάτες δεν στηρίχτηκε
και μου 'δωσε το μάθημα να 'μαι ευτυχισμένος
μ' όσα έχω, αν τα 'χω μ' αξιοπρέπεια κατεκτημένα.
Και το σημαντικότερο·
όσα λάθη κι αν έκανα, όσες φορές κι αν τον αμφισβήτησα
πάντα στέκεται εκεί αμίλητος να δείχνει την αγάπη του.
Κι αν το πρότυπο αυτό το έχω στα κρυφά
και φανερά δυσκολεύομαι να το εκφράσω
είναι γιατί φοβάμαι...
φοβάμαι πως τόσο ικανός ποτέ μου δε φθάσω.
Θεέ μου, τι δύναμη θέλει
να αφιερώσεις τη ζωή σου για τους άλλους;
Τι χέρια είναι αυτά που μπορούν να σηκώσουν τέτοιο βάρος;
Πώς θα γίνω κι εγώ τόσο κρατερός;
Πατέρα, μη σταματάς να λάμπεις στο σκότος των εποχών,
μη σταματάς να μου φωτίζεις το δρόμο να βαδίσω,
μη σταματάς να μου δίνεις το εναργές παράδειγμα,
μη σταματάς να είσαι πρότυπο αγλαό για εμένα.
να αφιερώσεις τη ζωή σου για τους άλλους;
Τι χέρια είναι αυτά που μπορούν να σηκώσουν τέτοιο βάρος;
Πώς θα γίνω κι εγώ τόσο κρατερός;
Πατέρα, μη σταματάς να λάμπεις στο σκότος των εποχών,
μη σταματάς να μου φωτίζεις το δρόμο να βαδίσω,
μη σταματάς να μου δίνεις το εναργές παράδειγμα,
μη σταματάς να είσαι πρότυπο αγλαό για εμένα.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης, Ιανουάριος 2019.
