Χωρὶς περίσκεψιν, χωρὶς λύπην, χωρὶς αἰδὼ
μεγάλα κ᾿ ὑψηλὰ τριγύρω μου ἔκτισαν τείχη.
Καὶ κάθομαι καὶ ἀπελπίζομαι τώρα ἐδῶ.
ἄλλο δὲν σκέπτομαι: τὸν νοῦν μου τρώγει αὐτὴ ἡ τύχη·
διότι πράγματα πολλὰ ἔξω νὰ κάμω εἶχον.
Ἆ ὅταν ἔκτιζαν τὰ τείχη πῶς νὰ μὴν προσέξω.
Ἀλλὰ δὲν ἄκουσα ποτὲ κρότον κτιστῶν ἢ ἦχον.
Ἀνεπαισθήτως μ᾿ ἔκλεισαν ἀπὸ τὸν κόσμον ἔξω.
[1896, 1897]
Περισσότερα αφιερώματα εδώ.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHWEYhQuope7fJlt3UtM0Klmm0zrqubFxw2nhCCsqMqcy7U5r2GOw-gK5LSu4IdAcMgmJ-0g_xmDNbykRGFQdznI4yIbq_A3og2U3YHsrEcrpXtjrYsRCAYtUF-HTCpruxYRc092cYLXU/s320/%25CE%25A4%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2587%25CE%25B7+-+%25CE%259A%25CF%2589%25CE%25BD%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25B7%25CF%2582.jpg)