Ο θυμός είναι από τα συναισθήματα που τα περισσότερα παιδιά δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να διαχειριστούν. Μπορούν να περιγράψουν τι τους θυμώνει, αλλά δύσκολα μπορούν να κατανοήσουν τον θυμό. Τον ταυτίζουν με την επιθετική συμπεριφορά που χρησιμοποιούν για να τον εκφράσουν.
Σύμφωνα με την Δρ. Μίριαμ Στόπαρντ, γιατρό και μέλος του Royal College of Physicians όταν η επιθετική συμπεριφορά γίνεται τακτικό χαρακτηριστικό του παιδιού, αποτελεί συνήθως αντίδραση σε δύο πράγματα: την έλλειψη αποτελεσματικού ελέγχου και πειθαρχίας από τη στιγμή που γεννήθηκε και ένα αίσθημα ανασφάλειας του παιδιού, που μπορεί να νιώθει ότι οι γονείς του δεν το προσέχουν, δεν το αγαπούν και δε νοιάζονται γι΄αυτό.
Και στις δύο περιπτώσεις οι γονείς είναι εξ΄ολοκλήρου υπεύθυνοι για τη δύσκολη συμπεριφορά του παιδιού.Στην πραγματικότητα δεν φταίει το παιδί που φέρεται έτσι, αν και ίσως είναι πολύ δύσκολο να βοηθηθεί. Ας θυμόμαστε ότι ένα επιθετικό παιδί είναι επιθετικό επειδή κάποιος ήταν κακός μαζί του.
Δεν πρέπει να είμαστε επικριτικοί απέναντι σε αυτά τα παιδιά, χωρίς να εξετάσουμε τα βαθύτερα αίτια, το σπίτι και το περιβάλλον τους. Για να αποβάλει ένα παιδί μια συμπεριφορά που έχει συνηθίσει, ίσως απαιτηθούν χρόνια, επειδή πρέπει να ξεμάθει τις στάσεις που μάθαινε από την ημέρα που γεννήθηκε.
Αίτια
Όπως εξηγεί ο Στέλιος Μαντούδης, Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής η επιθετικότητα μπορεί να συνδέεται αιτιολογικά και με διάφορες παθήσεις αλλά και με ορμονικές διαταραχές όπως (υποθυρεοειδισμός)
- Οι ενδογενείς βιολογικοί παράγοντες, οι ορμόνες καθώς και οι διάφοροι μηχανισμοί της λειτουργίας του εγκεφάλου, κατέχουν σημαντικό ρόλο όσον αφορά την εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς. Αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους όπως και για τα ζώα.
- Οι εσωτερικές μεταβολές οι οποίες συμβαίνουν όταν υπάρχουν τα «συναισθήματα έκτακτης ανάγκης» όπως είναι η οργή, ο θυμός , φόβος, η ταραχή καθώς και ο πόνος, είναι πράγματα που πρέπει να μάθει το νήπιο να ελέγχει. Γενικότερα πρέπει να μάθει να ελέγχει την συμπεριφορά του και να προσέχει την εικόνα του.
- Όταν φυσικά, το παιδί παρατηρεί κυρίως γαλήνιους ανθρώπους και οι εικόνες που λαμβάνει είναι χωρίς βία, συνήθως επειδή ακριβώς σε αυτήν την ηλικία έχει την τάση να μιμείται, επιθετικές συμπεριφορές υιοθετεί αυτές τις εικόνες.
Πώς να αντιμετωπίσετε την επιθετικότητα
Αν το παιδί σας αρχίσει να εκδηλώνει σημάδια μεγάλης επιθετικότητας , προσπαθήστε να την καταπολεμήσετε εν τη γενέσει της.
Αποφύγετε τις σπασμωδικές και αντανακλαστικές κινήσεις, δείξτε υπομονή αλλά και ψυχραιμία γιατί τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας χρειάζονται χρόνο μέχρι να αποδώσουν τους πρώτους καρπούς.
Μην τιμωρείτε και μην δέρνετε το παιδί, γιατί έτσι θα χειροτερεύσετε την επιθετική συμπεριφορά του. Αντίθετα, δείξτε του πολύ σταθερά ότι δεν είστε διατεθειμένη να την ανεχτείτε και ότι, αν τη συνεχίσει, δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτα, εκτός από την αποδοκιμασία σας. Δείξτε του ότι, αν αλλάξει, έχει να κερδίσει πολλά και θα το ανταμείψετε με πολλά «μπράβο» για όλες τις καλές προσπάθειές του.
Γενικά, θα πρέπει να αποφεύγεται η απότομη συμπεριφορά και οι συνθήκες ζωής μέσα στην οικογένεια και ο σχολείο που μπορεί να προκαλέσουν επιθετικές σκέψεις ή επιθετική συμπεριφορά.
Αν το παιδί σας μοιάζει να είναι πολύ διαταραγμένο ή αν σας ανησυχεί πολύ η συμπεριφορά του, ζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια.