Και αύριο... - Αποστόλης Ζυμβραγάκης

"Ντιν-νταν-ντιν-νταν-ντιν-νταν"

- Έλα, πατέρα, μην αργείς, και σήμαναν οι καμπάνες. Ανέστη ο Κύριος, πάμε!
- Μα, δεν ετέλεψα ακόμα. Κινήστε εσείς και αύριο θ' ανάψω ένα κεράκι κι εγώ.

- Έλα, πατέρα, μην αργείς και πέρασε η μέρα. Πάμε να βουτήξουμε!
- Μα, δεν ετέλεψα ακόμα. Βουτήξτε εσείς και αύριο θα κολυμπήσω κι εγώ.

- Έλα, πατέρα, μην αργείς, κι ανάψαμε τα φώτα. Έλα να βάλεις στολίδια στο δεντρί!
- Μα, δεν ετέλεψα ακόμα. Στολίστε το εσείς και αύριο βάζω τ' αστέρι κι εγώ.

- Έλα, πατέρα, μην αργείς, να κόψουμε την πίτα.
- Μα, δεν ετέλεψα ακόμα. Κόψτε την εσείς και αύριο θα λάβω το κομμάτι μου κι εγώ.

- Έλα, πατέρα, μην αργείς, ετσίκνησαν τα κρέατα, μην τύχει και κρυώσουν!
- Μα, δεν ετέλεψα ακόμα. Φάτε τα εσείς και αύριο θα δοκιμάσω κι εγώ.

- Έλα, πατέρα, μην αργείς, και έπιασε αέρας. Τώρα βολεί να σηκωθεί ο αετός!
- Μα, δεν ετέλεψα ακόμα. Πετάξτε τον εσείς και αύριο θα τον σηκώσω κι εγώ.

- Έλα, πατέρα, μην αργείς, το ποίημά μου ν' ακούσεις για τον Κολοκοτρώνη!
- Μα, δεν ετέλεψα ακόμα. Πηγαίντε εσείς και αύριο θα το δω στο βίντεο κι εγώ.

"Ντιν...Νταν...Ντιν...Νταν..."

- Τι έγινε, ωρέ, και πένθιμα σημαίνουν οι καμπάνες;
- Ο πατέρας μου ετέλεψε. Και αύριο είναι η κηδεία.


Αποστόλης Ζυμβραγάκης, Φεβρουάριος 2019

Περισσότερα έργα μου εδώ.