Η πολιτιστική ωρίμανση δεν είναι εύκολη υπόθεση. Μην τη θεωρείτε δεδομένη και εξασφαλισμένη επειδή το βιοτικό επίπεδο ανεβαίνει. Επειδή η πρόσβαση στη μόρφωση είναι εφικτή για περισσότερους ανθρώπους. Ο πολιτισμός είναι μια διαρκής επανάσταση που για να ξεκινήσει χρειάζεται μια απλή κίνηση. Ένα βήμα. Όπως αυτό που έκανε ο Ερλ Λόιντ τον Οκτώβριο του 1950. Έγινε ο πρώτος μαύρος αθλητής που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ φορώντας τη φανέλα των Ουάσιγκτον (τότε) Κάπιτολς. Απεβίωσε στα 86 του, αλλά η πράξη του τον κατατάσσει στα σύμβολα του παγκόσμιου αθλητισμού. Και τα σύμβολα δεν πεθαίνουν ποτέ. Οι “nytimes” τον τίμησαν παρουσιάζοντας τον άνθρωπο και αθλητή Ερλ Λόιντ.
Σκληρός μέσα στο γήπεδο
Όταν έκανε το ντεμπούτο του, το επαγγελματικό μπάσκετ δεν ήταν στην πρώτη θέση της εθνικής αθλητικής σκηνής. Η εμφάνιση του Λόιντ έλαβε ελάχιστη προσοχή. Κακώς, γιατί αυτός και άλλοι τρεις μαύροι παίκτες που τον ακολούθησαν ήταν πρωτοπόροι. Υπέμειναν ρατσιστικά σχόλια από θεατές καθώς και διαχωρισμό σε ξενοδοχεία και εστιατόρια.
Ίσως αυτή η εχθρική αντιμετώπιση από την κερκίδα να συνέβαλλε στον σκληρό του χαρακτήρα μέσα στο γήπεδο. Στις εννιά σεζόν που έπαιξε στο ΝΒΑ, επέδειξε ανυποχώρητη στάση στην άμυνα, ενώ πήγαινε πάντα δυνατά στο ριμπάουντ. Είχε ύψος σχεδόν 2.00μ. και βάρος 100 κιλά, όμως αυτό δεν τον εμπόδιζε στο να μαρκάρει τον καλύτερο σέντερ της εποχής. Τον Τζορτζ Μάικαν των Μινεάπολις Λέικερς.
Έσπασε το φυλετικό φράγμα
Το 1955 ο Λόιντ και ο Τζιμ Τάκερ, επίσης φόργουορντ, έγιναν οι δύο πρώτοι μαύροι αθλητές μέλη πρωταθλήτριας ομάδας. Των Σίρακιουζ Νάσιοναλς. Ο Λόιντ έγινε προπονητής των Ντιτρόιτ Πίστονς το 1971και ο τέταρτος μαύρος στην ιστορία του ΝΒΑ. Είχαν οι προηγηθεί οι Μπιλ Ράσελ (Σέλτικς), Λένι Γουίλκενς (Σόνικς) και Αλ Ατλ (Γουόριος). Εισήσχθη στο Hall of Fame το 2003 επειδή έσπασε το φυλετικό φράγμα. Επίτευγμα που ξεπερνά τα στενά όρια του γηπέδου. Και όταν τα όρια καταργούνται, τότε η όποια κίνηση ταξιδεύει στον χρόνο και ελεύθερα στον χώρο. Αποκτά κάτι το υπεράνθρωπο και δεν μπορείς παρά να σταθείς και να τη θαυμάσεις.
“Πήγαινε πίσω στην Αφρική”
Ο Λόιντ είχε πει ότι δεν συνάντησε ποτέ ρατσιστική συμπεριφορά από συμπαίκτες ή αντιπάλους. Θυμόταν όμως χλευαστικά σχόλια από φιλάθλους. Ιδιαίτερα στο Σεντ Λούις, τη Βαλτιμόρη, το Φορτ Γουέιν (Ιντιάνα), έδρα των Πίστονς και την Ιντιανάπολις, όπου τα “πιστόνια” έπαιζαν τα εντός έδρας παιχνίδια τους στους τελικούς του 1955 απέναντι στο Σίρακιουζ. Τα λόγια του στην Syracuse Herald American είναι χαρακτηριστικά:
“Εκείνοι οι οπαδοί στην Ιντιανάπολις έλεγαν πράγματα όπως πήγαινε πίσω στην Αφρική. Η φιλοσοφία μου ήταν εάν δεν σου απέδιδαν υβριστικούς χαρακτηρισμούς δεν έκανες τίποτα. Εάν τους ανάγκαζες να το κάνουν, τότε τους πλήγωνες”. Επίσης, δεν μπορούσε να ξεχάσει την άρνηση ξενοδόχου στη Βαλτιμόρη να του δώσει δωμάτιο και τη διαμαρτυρία του προπονητή του Αλ Σέρβι, που όμως δεν έφερε αποτέλεσμα. Αποχώρησε για να μην προξενήσει ζημιά στην ομάδα του. Ο κόουτς μόνο καλά λόγια είχε να πει για τον Λόιντ. Μιλώντας στον Ρον Τόμας, συγγραφέα του βιβλίου “They Cleared the Lane: The N.B.A.’s Black Pioneers” , τόνισε ότι “χρωστάω πολλά στον Ερλ. Είναι αφανής σταρ. Όλοι μπορούν να σκοράρουν. Ο Λόιντ ήταν εξαιρετικός αμυντικός και αυτό ήταν νούμερο ένα προτεραιότητα στην ομάδα μου”.
Φόβοι και προκατάληψη
Ο Λόιντ γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1928 στην πόλη Αλεξάνδρεια (Alexandria) της Βιρτζίνια. Ο πατέρας του εργαζόταν σε ανθρακαποθήκη και η μητέρα του ως οικιακή βοηθός. Αφού έπαιξε στο Λύκειο, όπου ίσχυε φυσικά ο φυλετικός διαχωρισμός, πρωταγωνίστησε στο West Virginia State.
Όταν το ΝΒΑ διήνυε την πέμπτη του σεζόν και προετοιμαζόταν για το ντραφτ του Απριλίου (1950), πολλοί ιδιοκτήτες αρνούνταν να υπογράψουν με μαύρο αθλητή. Πέρα από τις προκαταλείψεις της εποχής, ορισμένοι φοβούνταν την αντίδραση του Εϊμπ Σάπερστιν. Ιδιοκτήτη των Χάρλεμ Γκλόουμπτροτερς (όλοι μαύροι). Ανησυχούσαν μήπως εκλάβει την παρουσία άλλων μαύρων πακτών ως “εισβολή”. Πιθανή απόσυρση των Χάρλεμς θα στερούσε σημαντικά έσοδα στη νεοσύστατη λίγκα.
Τα πάντα άλλαξαν όταν ο ιδιοκτήτης των Μπόστον Σέλτικς Γουόλτερ Μπράουν, επέλεξε τον Τσακ Κούπερ. Μαύρος παίκτης από το πανεπιστήμιο Duquesne. Ακολούθησε το αφεντικό των Νικς Νεντ Αϊρις, κάθως εξέφρασε την επιθυμία του να αποκτήσει αθλητή από τους Γκλοούμπτροτερς (Sweetwater Clifton). Οι Κάπιτολς μπήκαν στην ίδια ρότα διαλέγοντας τον Λόιντ.
Στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή
Το απόγευμα της 31ης Οκτωβρίου 1950, ο Λόιντ έκανε το ντεμπούτο του σε εκτός έδρας αγώνα των Κάπιτολς. Πρεμιέραα πρωταθλήματος και αντιμετώπιζαν τους Rochester Royals. Σημείωσε έξι πόντους και μάζεψε δέκα ριμπάουντ. Ο Κούπερ των Σέλτικς αγωνίστηκε το επόμενο βράδυ και ο Κλίφτον φόρεσε τη φανέλα των Νικς τρεις μέρες αργότερα. Αμφόρεροι έκαναν αξιοπρεπή καριέρα στο ΝΒΑ.
Η πορεία του σταμάτησε για λίγο μια και έπρεπε να υπηρετήσει τη θητεία του στον στρατό. Είχε δώσει εφτά ματς με τους Κάπιτολς, οι οποίοι σταμάτησαν να υπάρχουν από τον Ιάνουαριο του 1951. Αργότερα, έπαιξε έξι σεζόν στο Σίρακιουζ συμπληρώνοντας τον ικανό σκόρερ Ντολφ Σέις. Έπειτα, έγινε μέλος των Πίστονς για δύο χρονιές. Αποσύρθηκε μετά την αγωνιστική περίοδο 1959-60 με μέσους όρους καριέρας 8.4 πόντους και 6.4 ριμπάουντ ανά αγώνα. [...]
Μιλώντας στον Ρον Τόμας, αναφερόμενος στο γεγονός ότι υπήρξε ο πρώτος μαύρος αθλητής που έπαιξε στο ΝΒΑ, είχε σημειώσει πως “βρέθηκα στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Δεν θέλω να είμαι υπερβολικός. Ελπίζω μόνο να συμπεριφέρθηκα όπως έπρεπε για να διευκολύνω τους υπόλοιπους. Πιστεύω ότι το κατάφερα”.
