Πότε θα πάμε στο νησί;
Ηρέμησε, αγάπη μου
το κύμα δεν ξεφούσκωσε,
τα χελιδόνια δε φάνηκαν
κι η βουκαμβίλια δεν άνθισε ακόμα.
Πότε θα πάμε στο νησί;
Γαλήνεψε, λατρεία μου,
σαλέπι πίνουν οι άνθρωποι
να ζεστάνουν τα σωθικά τους
Θεέ, τι ψύχος έφερες,
άραγε πώς να 'ναι τα σπουργίτια;
Πότε θα πάμε στο νησί;
Σώπασε, μωρό μου,
κι άκουσε τη μελωδία της βροχής,
μαέστρος είν' το σύννεφο
οργανοπαίχτης ο αέρας
άκουσε προσεχτικά, μη χάσουν το κοινό τους.
Πότε θα πάμε στο νησί;
Αχ και πώς να σου το πω
μην τύχει και πλαντάξεις
κλείσε τα μάτια και θα δεις
όλη σου την αλήθεια
νησί δεν είχαμε ποτέ, ποτέ δεν θα υπάρξει.
Πότε θα πάμε στο νησί;
Νησί ποτέ δεν είχαμε
δεν γνωρίσαμε καλοκαιρία
το Αιγαίο του Ελύτη μας
ουτοπικό τοπίο
νησί δεν είχαμε ποτέ, ποτέ δεν θα υπάρξει.
Πότε θα πάμε στο νησί;
Πάψε σου λέω, μη ρωτάς
γιατί είναι μαύρη η ώρα
ούτε τον ήλιο είδαμε
ούτε γαλάζιο κύμα
νησί δεν είχαμε ποτέ, ποτέ δεν θα υπάρξει.
Πότε θα πάμε στο νησί;
Α! Επιμένεις
άκου, λοιπόν, αστέρι μου
τον λόγο και κοιμήσου
τραχύς και δύσβατος ο τόπος μας
σκληρός και αβίωτος ο βίος μας.
Νησί δεν είχαμε ποτέ, ποτέ δεν θα υπάρξει;
Τώρα άσε μια σταλιά κι εμένα να μιλήσω
κοίτα στα μάτια και θα δεις
και το γαλάζιο κύμα
και τον ήλιο τον υπέρλαμπρο
και το Αιγαίο του Ελύτη.
Νησί πάντα θα έχουμε και πάντα θα υπάρχει
κι αν κάπως είναι μακριά
το έχουμε μαζί μας
απλώς στα μάτια κοίτα με
και πάρε το καράβι.
Νησί πάντα θα έχουμε και πάντα θα υπάρχει.
Περισσότερα έργα μου εδώ.
