Είσαι το κύμα και είμαι η άμμος.
Έρχεσαι και φεύγεις συνεχώς
παίρνοντας κομμάτια από εμένα.
Κι όμως, εγώ, στέκομαι εδώ,
παραμένω το λιμάνι σου,
να έρχεσαι ν' αδειάζεις όλη σου την ορμή.
Γιατί ξέρω καλά πως δεν μπορείς
αλλού να ηρεμήσεις.
Γιατί ξέρω καλά πως σαν μ' αγγίξεις
γίνομαι πολύ πιο δυνατή.
Γιατί ξέρω καλά πως εσύ χωρίς εμένα
θα είσαι μονίμως σε ταραχή
κι εγώ χωρίς εσένα
έρμαιο στο φύσημα του ανέμου.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Περισσότερα έργα μου εδώ.
