![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi43YUAUqh8gtWQJ5YAxM7x358X3OzFIzuWXiQ4LVA7vX1u_N7H1g7RLoIRe8H9NYekthF6-mQ-PiOPUDAW2VGHhGRLqk6IEm2UwnrMZH2pDos6mOzDrt9HROuFXmSup-nOCpfyswOgcZA/s320/%25CE%2595%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7+%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BE%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582.png)
ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑ
H ομοιοκαταληξία έχουμε όταν δυο ή περισσότεροι στίχοι να τελειώνουν με ομόηχες συλλαβές ή λέξεις. Φυσικά η ορθογραφία δεν παίζει κανένα ρόλο. Σημασία έχει μόνον ο ήχος.
Η ομοιοκαταληξία είναι ένα από τα στολίδια τού στίχου. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν ομοιοκαταληξίες στα ποιήματα τους. Επίσης η «μοντέρνα» λεγόμενη ποίηση δε χρησιμοποιεί ομοιοκαταληξίες.
ΕΙΔΗ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑΣ
α) ζευγαρωτή : Ο πρώτος στίχος ομοιοκαταληκτεί με το δεύτερο, ο τρίτος με τον τέταρτο, ο πέμπτος με τον έκτο κτλ.
β) πλεχτή : μέσα σ’ ένα τετράστιχο, ο πρώτος με τον τρίτο και ο δεύτερος με τον τέταρτο.
γ) σταυρωτή : σε τετράστιχο ο πρώτος με τον τέταρτο και ο δεύτερος με τον τρίτο.
δ) ζευγαροπλεχτή : μέσα σ’ ένα εξάστιχο, ο πρώτος με το δεύτερο, ο τέταρτος με τον πέμπτο και ο τρίτος με τον έκτο.