Τις τελευταίες μέρες, όλες οι τάξεις στο σχολείο μας πραγματοποιούν δράσεις με θέμα το "σχολικό εκφοβισμό".
Στην τάξη, συζητήσαμε αρκετά για το θέμα αυτό και "έδεσε" ιδανικά με την ενότητα 16 του βιβλίου της Γλώσσας (Β' Δημοτικού) που έχει τίτλο "Νιώθω". Στην ενότητα αυτή οι μαθητές μαθαίνουν λέξεις και φράσεις που τους βοηθούν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους.
Στα πλαίσια αυτού, μεταξύ άλλων, βάλαμε στην τάξη μας το "Blob tree" του Pip Wilson
 | |
| Μάθετε περισσότερα. |
Τα εργαλεία του δέντρου Blob είναι σαν τη γλώσσα του σώματος, όταν δηλαδή κάποιος θέλει να εκφράσει κάτι, χωρίς να μιλήσει. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά poster, τα οποία χρησιμοποιούνται για διαφορετικούς σκοπούς και είναι ευέλικτα, ώστε να τα χρησιμοποιεί ο κάθε εκπαιδευτικός, με δική του βούληση. Εμείς χρησιμοποιούμε αυτό που βλέπετε στην εικόνα και έχει να κάνει με τα συναισθήματα στη σχολική μας ζωή γενικότερα. Και σε σχέση με τις φιλίες μας και σε σχέση με τη σχολική επίδοση. Υπάρχουν κι άλλα που είναι πιο συγκεκριμένα.
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
1) Πρώτα έβαλα το poster σε μια γωνιά της τάξης με ένα μικρό καθισματάκι μπροστά, χωρίς να πω κάτι στους μαθητές. Μόλις το είδαν, ενθουσιάστηκαν και άρχισαν να με ρωτούν τι θα κάνουμε με αυτό. Τους είπα, λοιπόν, ότι αυτός είναι ο Blob και, όπως κι εμείς, νιώθει διαφορετικά συναισθήματα κάθε μέρα. Πολλοί νόμιζαν ότι πρόκειται για διαφορετικά άτομα, όμως τους εξήγησα ότι ο Blob είναι ένας, απλώς κάθε μέρα μπορεί να νιώθει διαφορετικά. Όπως ακριβώς κι εμείς.
2) Την επόμενη μέρα, τους μοίρασα σε A4 κόλλες το δέντρο, για να το βλέπουν και να το επεξεργάζονται καλύτερα. Είδαμε το Blob σε διαφορετικές θέσεις και τα παιδιά κατάλαβαν αμέσως από τη στάση του σώματός του τι ένιωθε εκείνη τη στιγμή. Σημειώσαμε επάνω στη σελίδα, μαθαίνοντας παράλληλα πολλά επίθετα, πώς είναι ο Blob. (χαρούμενος, μόνος, θυμωμένος, ντροπιασμένος, ικανοποιημένος, ευχαριστημένος, περήφανος κ.λ.π).
3) Μετά από αυτές τις δραστηριότητες, τα παιδιά είχαν κατανοήσει το σύστημα πια. Τους έδωσα τα ονόματά τους σε καρτελίτσες και είπα στον καθένα, ότι κάθε μέρα θα διαλέγει τον Blob που τον εκφράζει ειλικρινά και δε θα μιλάει καθόλου. Εγώ θα το βλέπω και αναλόγως θα προσπαθώ με κάποιον τρόπο να τον κάνω να νιώθει καλύτερα. Αυτό έγινε περίπου 3 μέρες. Π.χ αν μια μαθήτρια ήταν στενοχωρημένη, δε μου το έλεγε, έβλεπα τον Blob της και πήγαινα να της μιλήσω.
4) Αυτό άρεσε στα παιδιά και έτσι δόθηκε η αφορμή για την τελευταία δραστηριότητα. Σε αυτή ρώτησα τους μαθητές:
"Πώς ένιωσες που έδειξες τα συναισθήματα σου με τον Blob;"
"Σου άρεσε που εγώ ήρθα να σε βοηθήσω, αντί να παραπονεθείς εσύ σε μένα;"
Ύστερα συζητήσαμε και είπαμε ότι είναι σειρά τους να πάρουν το ρόλο μου και να βοηθάει ο ένας τον άλλον. Το κάθε παιδί με τη σειρά διάλεγε το Blob και εκείνη τη στιγμή οι υπόλοιποι του έγραφαν σε ένα χαρτάκι κάποια λογάκια που θα τον έκαναν να νιώσει καλά.
 |
| Κάθε μαθήτης δείχνει τι νιώθει... |
 |
| Και οι υπόλοιποι σκέφτομαστε μια καλή κουβέντα να του πούμε... |
 |
| Κάποιοι ήταν χαρούμενοι... |
 |
| Και κάποιοι θυμωμένοι ή στενοχωρημένοι... |
Τα "γλυκά λογάκια" για τους χαρούμενους...
Τα "γλυκά λογάκια" για τους λυπημένους...
Τα συγκεντρώσαμε και τα διαβάσαμε ο ένας στον άλλον και είπαμε όλοι μαζί ότι μπορούμε να βοηθάμε το συμμαθητή μας όταν δε νιώθει καλά ή να τον επιβραβεύουμε όταν είναι χαρούμενος!!
Υ.Γ. Εντάξει, δεν έχει βάλει κανένας τόνους και στην ορθογραφία αυτοσχεδίασαν αρκετά (δεν έχω παράπονο). Όμως χάρηκα τόσο που καταφέραμε τη δραστηριότητα και το προσπέρασα..:)
Keep teaching*