To παιδί μου δεν με ακούει. Τι να κάνω;

Αποστόλης Ζυμβραγάκης
0






Πριν την ηλικία των 2 ετών,  η άρνηση να σας υπακούσει το παιδί σας δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται ως αντίσταση ή πρόκληση. Τα τόσο μικρά παιδιά δεν κατανοούν ακόμη πλήρως τις οδηγίες σας και επαναλαμβάνουν τις πράξεις τους με σκοπό να βελτιώσουν τις καινούριες τους ικανότητες.

Έχουν επίσης ανάγκη να αυτονομηθούν και το βασικό τους κίνητρο είναι η ευχαρίστηση:  κάνουν περισσότερο αυτό που θέλουν παρά αυτό που τους ζητάτε να κάνουν.

Από 2 έως 3 ετών, το παιδί σας αρχίζει να καταλαβαίνει καλύτερα τις οδηγίες που του δίνετε αλλά έχει ανάγκη από την παρουσία σας για να τις εφαρμόσει. Θέλει να βεβαιωθεί ότι πράττει καλώς και ότι εσείς το παρακολουθείτε. Σε αυτή την αναπτυξιακή φάση, το παιδί σας έχει ανάγκη να «κάνει του κεφαλιού του» για να αποκτήσει με αυτόν τον τρόπο την δική του θέση μέσα στην οικογένεια, για να αυτονομηθεί. Πρέπει λοιπόν να είστε προετοιμασμένοι να δεχτείτε τέτοιες συμπεριφορές αλλά μέχρι ενός ορισμένου σημείου. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν ανάγκη να γνωρίζουν με απλό και ξεκάθαρο τρόπο τους κανόνες και τα όρια που τους θέτουν οι γονείς, κάτι που θα «τεστάρουν» καθημερινά με την συμπεριφορά τους. Σε πολλές περιπτώσεις αυτό που οι γονείς εκλαμβάνουν ως ανυπακοή, δεν είναι άλλο παρά η επιβεβαίωση και η τήρηση, κυρίως, των κανόνων που οι ίδιοι έχουν θέσει.

Πότε πρέπει να ανησυχήσετε ;
Όταν πλέον τίποτα και κανείς δεν φαίνεται να μπορούν να βάλουν όρια στο παιδί. Είναι αυτό που ονομάζουμε το σύνδρομο του «παιδιού βασιλιά». Ακόμη, όταν το παιδί στο οποίο επιτρέπουμε τα πάντα αρχίζει να μοιάζει λυπημένο σαν ένα παιδί που δεν του επιτρέπουμε τίποτα. Ανησυχητικός παράγοντας είναι επίσης όταν ένα παιδί γίνεται πολύ απαιτητικό, θέλει να ελέγχει και να αποφασίζει για όλα, εκφράζοντας πολλές φορές παράλληλα και έναν φόβο ανασφάλειας. Όταν λοιπόν νιώσετε πώς παρά τα όσα έχετε δοκιμάσει δεν μπορείτε να τιθασεύσετε τις ορμές του μικρού σας, έχει έρθει η ώρα να δράσετε διαφορετικά.

Τι να κάνετε ;
Όποτε είναι δυνατόν, δώστε μια επιλογή στο παιδί σας. Αντί να του πείτε: «Βάλε τα τουβλάκια σου στο κουτί», μπορείτε να πείτε: «Θέλεις να ξεκινήσεις να βάζεις τα κόκκινα ή τα μπλε τουβλάκια στο κουτί»;

Να είστε (και να φαίνεστε) αποφασιστικοί. Αν το παιδί αντιδρά σε συγκεκριμένες οδηγίες, άλλο τόσο αντιδρά και στην συμπεριφορά του γονέα που του τις επιβάλλει. Γι’αυτό πολλές φορές παρατηρούμε ότι 2 γονείς μπορούν να επιβάλλουν την ίδια τιμωρία αλλά με διαφορετικά αποτελέσματα. Το μυστικό είναι να φαίνεστε αποφασιστικοί, να δίνετε τους κανόνες σας με απλό τρόπο και το πιο σημαντικό, να τους τηρείτε μέχρι τέλους χωρίς να αλλάζετε γνώμη.

Όταν το παιδί σας αρνείται να σας υπακούσει, αντί να επαναλαμβάνεστε και να χάνετε την υπομονή σας, ΠΡΑΞΤΕ. Το παιδί σας προσαρμόζει πάντα τον χρόνο της αντίδρασής του με τον βαθμό της ανοχής σας. Αν, για παράδειγμα, επαναλαμβάνετε πάντα 10 φορές κάτι μέχρι να το κάνει, το παιδί ρυθμίζει το νοητικό του ρολόι επί 10. Στην περίπτωση που αρνείται πεισματικά να κάνει αυτό που του ζητάτε, μπορείτε να το κάνετε εσείς στην θέση του, αλλά με μια λογική συνέπεια (το παιχνίδι που αρνείται να μαζέψει, κατάσχεται!).

Γενικότερα, στην περίπτωση που το παιδί σας δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε όλους τους κανόνες, καλό θα ήταν να μην επιμένετε αλλά να επικεντρωθείτε σε αυτούς που κρίνεται πιο σημαντικούς για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη. Βασικό είναι επίσης να επιβραβεύετε το παιδί σας όταν κάνει κάτι σωστά, έτσι θα το βοηθήσετε να καταλάβει ότι με την καλή του συμπεριφορά έχει περισσότερα να κερδίσει!

Ανακεφαλαιώνοντας… για να γίνει σεβαστός ένας κανόνας θα πρέπει να είναι :
1. Σαφής: Το παιδί θα πρέπει να μπορεί να καταλάβει τον κανόνα έτσι ώστε να τον σεβαστεί πιο εύκολα.

2. Συγκεκριμένος: Να μιλάτε απλά και συγκεκριμένα δείχνοντάς του, αν χρειαστεί, τί περιμένετε από εκείνο.

3. Σταθερός: Η εφαρμογή του δεν θα πρέπει να επηρεάζεται ανάλογα με τις συνθήκες ή τις αλλαγές της δική σας διάθεσης.

4. Σε συνάρτηση με την συμπεριφορά σας: Αποφύγετε να επιβάλλετε στο παιδί σας κανόνες που οι ίδιοι δεν εφαρμόζετε.

5. Να έρχεται ως λογική Συνέπεια. Σε αντίθεση με την τιμωρία, η συνέπεια είναι άμεσα συνδεδεμένη  με την πράξη και επιτρέπει στο παιδί να καταλάβει και να διορθώσει τα λάθη του υιοθετώντας καινούριες συμπεριφορές που θα τις εφαρμόσει σε παρόμοιες καταστάσεις.

https://www.nannuka.com

Περισσότερα θέματα για γονείς εδώ.

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου (0)