Πικρός καφές όλη η ζωή μας
τελείωσε της γης η ζάχαρη.
Ρυπαρός αέρας η πνοή μας
πεθαίνουμε σε πόλη άχαρη.
Καυτός ήλιος χτυπά με μανία
να κάψει τα λιγοστά άκαυτα.
Ο κόσμος οπλισμένος μ' ανία
στη μοίρα τα αφήνει άκλαυτα.
Κι εμείς στον αδελφό μας λέμε
ωχ! άσε μας, ζήσε πώς έτυχε.
Κάθε βράδυ όμως κρυφά κλαίμε
για το όνειρο που απέτυχε.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Περισσότερα έργα μου εδώ.
τελείωσε της γης η ζάχαρη.
Ρυπαρός αέρας η πνοή μας
πεθαίνουμε σε πόλη άχαρη.
Καυτός ήλιος χτυπά με μανία
να κάψει τα λιγοστά άκαυτα.
Ο κόσμος οπλισμένος μ' ανία
στη μοίρα τα αφήνει άκλαυτα.
Κι εμείς στον αδελφό μας λέμε
ωχ! άσε μας, ζήσε πώς έτυχε.
Κάθε βράδυ όμως κρυφά κλαίμε
για το όνειρο που απέτυχε.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Περισσότερα έργα μου εδώ.
