Στα χέρια σου την έδωσα μωρό μου την καρδιά μου
κι εσύ με άλλους τώρα πια τα πίνεις στην υγειά μου.
Και τώρα μάτια μου εγώ καρδιά άλλη δεν έχω.
Τους πόνους όλους βάσταξα μ' αυτό δεν το αντέχω.
Ποτήρι να 'χεις για κρασί την έρημη καρδιά μου
κάθε γουλιά και μαχαιριά κι ας λες περαστικά μου.
Πώς μπόρεσα ο αφελής τα πάντα να σου δώσω.
Πώς όλα σου τα χάρισα χωρίς ν' αξίζεις τόσο.
Μακάρι και να γύρναγα τον χρόνο λίγο πίσω.
Την πλάτη να σου γύρναγα ποτέ μη σε γνωρίσω.
Μα κι αν γινότανε αυτό δεν θ' άλλαζα εντέλει.
Μπορεί η πλάτη να έφευγε μα η καρδιά σε θέλει.
Για εσένα εγώ το μπόρεσα να βγάλω την καρδιά μου
κι εσύ ποτέ δεν έγινες για μια στιγμή δικιά μου.
Πάρε λοιπόν τους φίλους σου και πιείτε τα παρέα.
Εμένα πια διάγραψε και γύρνα σαν ωραία.
Μα σαν τελειώσει το πιοτό καρδιά μου να θυμάσαι
πως μόνο μου με άφησες και μόνη πάντα θα 'σαι.
Πώς μπόρεσα ο αφελής τα πάντα να σου δώσω.
Πώς όλα σου τα χάρισα χωρίς ν' αξίζεις τόσο.
Μακάρι και να γύρναγα τον χρόνο λίγο πίσω.
Την πλάτη να σου γύρναγα ποτέ μη σε γνωρίσω.
Μα κι αν γινότανε αυτό δεν θ' άλλαζα εντέλει.
Μπορεί η πλάτη να έφευγε μα η καρδιά σε θέλει.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Περισσότερα έργα μου εδώ.
κι εσύ με άλλους τώρα πια τα πίνεις στην υγειά μου.
Και τώρα μάτια μου εγώ καρδιά άλλη δεν έχω.
Τους πόνους όλους βάσταξα μ' αυτό δεν το αντέχω.
Ποτήρι να 'χεις για κρασί την έρημη καρδιά μου
κάθε γουλιά και μαχαιριά κι ας λες περαστικά μου.
Πώς μπόρεσα ο αφελής τα πάντα να σου δώσω.
Πώς όλα σου τα χάρισα χωρίς ν' αξίζεις τόσο.
Μακάρι και να γύρναγα τον χρόνο λίγο πίσω.
Την πλάτη να σου γύρναγα ποτέ μη σε γνωρίσω.
Μα κι αν γινότανε αυτό δεν θ' άλλαζα εντέλει.
Μπορεί η πλάτη να έφευγε μα η καρδιά σε θέλει.
Για εσένα εγώ το μπόρεσα να βγάλω την καρδιά μου
κι εσύ ποτέ δεν έγινες για μια στιγμή δικιά μου.
Πάρε λοιπόν τους φίλους σου και πιείτε τα παρέα.
Εμένα πια διάγραψε και γύρνα σαν ωραία.
Μα σαν τελειώσει το πιοτό καρδιά μου να θυμάσαι
πως μόνο μου με άφησες και μόνη πάντα θα 'σαι.
Πώς μπόρεσα ο αφελής τα πάντα να σου δώσω.
Πώς όλα σου τα χάρισα χωρίς ν' αξίζεις τόσο.
Μακάρι και να γύρναγα τον χρόνο λίγο πίσω.
Την πλάτη να σου γύρναγα ποτέ μη σε γνωρίσω.
Μα κι αν γινότανε αυτό δεν θ' άλλαζα εντέλει.
Μπορεί η πλάτη να έφευγε μα η καρδιά σε θέλει.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Περισσότερα έργα μου εδώ.
