Θυμάσαι
τη νύχτα που ξαπλώσαμε γυμνοί
και σκεπαστήκαμε με μια κουβέρτα αστεριών;
Θυμάσαι
πώς λαμπύριζε το κορμί σου κάτω από το σεληνόφως
σαν διαμάντι ανάμεσα σε κάρβουνα;
Θυμάσαι
τη φωτιά που έβαλα μέσα στο διαμάντι σου
μέχρι που στα χέρια μου έμειναν στάχτες από άνθρακα καμένο;
Είμαι σίγουρος πως δεν θυμάσαι
γιατί αυτά τα έζησα εγώ
με εσένα
χωρίς εσένα.
Και τα ζω ξανά
κάθε που νυχτώνει
ξανά και ξανά.
Γεύομαι τη γεύση σου
γεύεσαι το γούστο μου
είμαι μαζί μου όπου κι αν είσαι
