Ροδοπέταλα ανθισμένα
καλύπτουν ξερά αγκάθια.
Μάσκες χαμογελαστές
καρφώνονται σε θλιμμένα πρόσωπα.
"Όλα καλά", η μόνιμη απάντηση
κρύβει χιλιάδες αγωνίες.
Μεσσίες εμφανίστηκαν από το πουθενά
νέοι από μηχανής θεοί εξαφανίζουν τη σωτηρία μας.
Καταφύγαμε στον απρόσωπο διαδικτυακό έρωτα
αποφεύγοντας την προσωπική επαφή.
Απιστήσαμε στην πίστη
και πιστεύουμε στην απιστία.
Φοβηθήκαμε το διαφορετικό
και δεν μας τρομάζει η ομοιομορφία.
Αγνοήσαμε τη δύναμη της μάζας
γνωρίζοντας καλά την αδυναμία της διαφοράς.
Διακόψαμε τις αξίες μας
κι αξιώνουμε μόνο διακοπές.
Σαν έκθεση λυκείου όλο γράφουμε για ανθρωπισμό
κι όλο σβήνουμε με μουτζούρα την ανθρωπιά μας.
Διακόψαμε τις αξίες μας
κι αξιώνουμε μόνο διακοπές.
Σαν έκθεση λυκείου όλο γράφουμε για ανθρωπισμό
κι όλο σβήνουμε με μουτζούρα την ανθρωπιά μας.
Παχύναμε το σώμα
κι αδυνατίζουμε το πνεύμα.
Αμέτρητες υλικές ανάγκες
μετρούν τη ζωή.
Την ψεύτικη.
Την αληθινή τη χάσαμε
στο μέτρημα
προ πολλού.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Περισσότερα έργα μου εδώ.
