Γράφει η Ασημίνα Αγγελίδου, https://www.psychology.gr/symvouleutiki-goneon/4008-poiotikos-xronos-me-to-paidi-mou.html
Πολλοί γονείς αναφέρουν ότι περνούν πολύ χρόνο με το παιδί τους μέσα στην ημέρα και δεν είναι λίγοι οι γονείς που αναφέρουν ότι περνούν όλη την ημέρα με το παιδί τους. Όμως, αυτός ο χρόνος για τον οποίο αναφέρονται είναι ποιοτικός; Από την άλλη, δεν είναι λίγοι οι γονείς που έχουν ελάχιστο χρόνο μέσα στην ημέρα τους, θα μπορούσαν να τον αξιοποιήσουν κατάλληλα για τα παιδιά τους;
Ο ποιοτικός χρόνος είναι ο δημιουργικός χρόνος ανάμεσα στον γονέα και το παιδί
Είναι ο χρόνος που το παιδί έχει την απόλυτη προσοχή του γονέα. Ο πρωταρχικός σκοπός του ποιοτικού χρόνου είναι να αισθανθεί το παιδί ξεχωριστό, να νιώσει ότι είναι η προτεραιότητα του γονέα αλλά φυσικά να γίνει η ανταλλαγή θετικών συναισθημάτων όπως η χαρά, η αισιοδοξία και η ικανοποίηση. Ποιοτικός χρόνος είναι οι στιγμές που γονείς και παιδιά μοιράζονται εμπειρίες, κάνουν δραστηριότητες μαζί, οι οποίες αποτελούν πηγή ικανοποίησης για τα παιδιά και συμβάλλουν στην εξέλιξή τους και στην ολόπλευρη ανάπτυξή τους σε όλους τους τομείς - γνωσιολογικό, ψυχοκινητικό και συναισθηματικό.
Ο ποιοτικός χρόνος δεν είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει μόνο γνωστικές δραστηριότητες αλλά παιχνίδι. Το παιχνίδι είναι ένα από τα σημαντικότερα μέσα που βοηθούν στην ανάπτυξη του παιδιού. Μέσα από το παιχνίδι, το παιδί μπορεί να ενεργοποιεί την φαντασία και τη δημιουργικότητα του. Το παιχνίδι θεωρείται το κέντρο της παιδικής ηλικίας. Δε νοείται παιδί χωρίς παιχνίδι.
Οι βασικές αρχές ώστε να αξιοποιούμε σωστά τον ποιοτικό χρόνο
Καταρχήν κλείνουμε την τηλεόραση, αφήνουμε στην άκρη τον υπολογιστή ή το κινητό και προσθέτουμε στην καθημερινότητά μας στιγμές γεμάτες δημιουργικότητα, επικοινωνία και αγάπη…
Αντί να οργανώνουμε εμείς τη δραστηριότητα, μπορούμε να παίξουμε μαζί του και να το ρωτάμε εμείς «τώρα τι θέλει να κάνω;» «ποιος ήρωας θα είμαι εγώ;».
Χρειάζεται να είμαστε χαλαροί, χωρίς άγχος και να μη δίνουμε συνέχεια οδηγίες για την δραστηριότητα.
Να ενθαρρύνουμε την ικανότητά του να επιλύει προβλήματα και να παραβλέπουμε μικρές ανεπιθύμητες συμπεριφορές.
Να δείχνουμε ενθουσιασμό και να μη βαριόμαστε.
Να αγκαλιάζουμε το παιδί και να μην είμαστε επικριτικοί και απόμακροι.
Να επαινούμε το παιδί έστω για κάτι μικρό που μπορεί να κατάφερε, εξάλλου μικρό μπορεί να φαίνεται στα δικά μας μάτια αλλά στα δικά του μάτια μπορεί να είναι κάτι εξαιρετικό.
Να γελάμε και να διασκεδάζουμε μαζί.
Ακόμη και μισή ώρα ποιοτικού χρόνου καθημερινά με το παιδί μας είναι απαραίτητο.
Τι μπορώ να κάνω με το παιδί μου
Ανάλογα με την ηλικία υπάρχουν πολλές δραστηριότητες.
Από μηνών που είναι το παιδί μας μπορούμε να κάνουμε μασάζ, να τραγουδάμε, να παίζουμε παιχνίδια κίνησης, να δείχνουμε εικόνες και να εξηγούμε τι είναι αυτό που βλέπουμε και φυσικά το «parent talk» συνέχεια. Έπειτα, να ζωγραφίζουμε, να κάνουμε χειροτεχνίες και κατασκευές, να μαγειρεύουμε, να εξιστορούμε ιστορίες, να διαβάζουμε παραμύθια, να παίζουμε σκάκι και άλλα επιτραπέζια παιχνίδια. Μπορούμε να μοιραζόμαστε όχι μόνο τα νέα της μέρας μας, αλλά και σκέψεις, ιδέες, ανησυχίες, προβληματισμούς.
Να φέρνουμε συχνά το παιδί μας σε επαφή με κάθε μορφή τέχνης, από θεατρικές παραστάσεις μέχρι ταινίες στον αγαπημένο μας κινηματογράφο. Και φυσικά να προγραμματίζουμε επισκέψεις σε μουσεία, ζωολογικούς κήπους, πάρκα, χώρους με παιδικές εκδηλώσεις ή φεστιβάλ.
Οι γονείς πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι δεν είναι, σε καμία περίπτωση, προτιμότερο να περνούν μαζί στον ίδιο χώρο πολλές ώρες με τα παιδιά τους, κατά τη διάρκεια των οποίων ο καθένας να ασχολείται με τις δικές του δραστηριότητες χωρίς να υπάρχει ουσιαστική αλληλεπίδραση. Αντιθέτως είναι πολύ σημαντικό ακόμα και αυτή τη μία ώρα που μπορεί να διαθέσει ένας γονιός στο παιδί του να είναι εκεί πλήρως, όχι μόνο σωματικά αλλά κυρίως πνευματικά.
Πηγές:
Kaminski, J. W., Valle, L. A., Filene, J. H., & Boyle, C. L. (2008). A meta-analytic review of components associated with parent training program effectiveness. Journal of Abnormal Child Psychology, 36, 567–589.
Webster-Stratton, C. S. (2005). The Incredible Years: A training series for the prevention and treatment of conduct problems in young children. In P. S. Jensen & E. D. Hibbs (Eds.), Psychosocial treatments for child and adolescent disorders: Empirically based strategies for clinical practice (2nd ed., pp. 507–555). Washington, DC: American Psychological Association.